Voorganger: Marina Slot en
Lector: Yvonne van der Velden
Lezingen:
Votum
Wij zijn hier bij elkaar in de Naam van de Ene en Eeuwige die leven geeft
en van Jezus Messias onze broeder,
die ons voorleeft in het geven van hulp en steun aan ieder mens die daarom vraagt
en van de Geest, die in ons herademt de kracht en de hartstocht van waarlijk leven.
Amen
Welkom en inleiding
Lieve mensen, welkom in deze dienst, welkom voor jou die zomaar eens langskomt, welkom voor de trouwe leden van de Gemeenschap, we zijn blij dat je er bent, dat je bij ons wilt zijn op dit uur in ons huis van God en mensen.
We lezen vandaag de teksten uit het liturgisch rooster van deze zondag en ik moet zeggen dat valt niet mee. Ik heb wel eens minder moeite met de wonderverhalen uit de Bijbel gehad dan vandaag. Eerst het verhaal van de profeet Elisa die wonderen verricht aan de vrouw uit Sunem, hij schenkt haar een kind, een zoon en als haar kind sterft, wekt hij het to leven.
Dan een evangelielezing over Jezus' werkzame periode in Galilea, over zijn genezingen, over zijn uitdrijvingen van demonen en over zijn keuze om verder te gaan, om iedereen te bereiken met het goede nieuws.
Wij zingen en wij lezen, wij bidden en zijn stil bij onszelf en bij onze God, dat is het mooie van deze plek. Hier mag je zijn met je hele hebben en houden, met je vreugde en je verdriet, met je pijn en met je verwarring, met je trots en je kracht.
In de belofte dat God overal is waar 2 of 3 mensen in zijn Naam samen zijn, is de Ene en Eeuwige er ontegenzeggelijk bij vandaag hier bij ons.
Ik wens ons allen een goede dienst.
Overweging.
Toen ik ooit op de Noordkaap stond en de ijskoude wind blies om mijn oren, riep ik ten einde raad, dat ik wel een jaarsalaris over had voor een mooie, warme muts.
Als je gezondheid zou kunnen kopen, had ik al mijn geld er voor over gehad, om mijn neef die in december op 39- jarige leeftijd overleed aan alvleesklierkanker, te kunnen redden. Maar gezondheid is niet te koop en als je eenmaal een dergelijke vorm van kanker hebt, is de dood onherroepelijk.
En dan lezen wij vandaag het verhaal van Elisa, die twee keer leven geeft, eerst door de vrouw uit Sunem een kind te beloven en dan door het kind uit de dood te laten opstaan.
Sterk verhaal, flauwekul ? Is de godsman inderdaad heilig en tot zo'n wonder in staat ??
En ook Jezus maakt duidelijk dat hij wel wat kan, hij geneest een vrouw met koorts, hij geneest zieken met allerlei kwalen en drijft demonen uit of het niks is.
In het gewone doen zou ik onder de indruk zijn, zou ik mooi gelovig zitten knikken, maar ik voel me niet zo gelovig vandaag.
Waarom zij wel en wij niet ??
Zeker, ik ben onder de indruk van de oerkracht van de moeder van de jongen, die recht op haar doel afgaat om genezing te vinden, die weet waar zij en haar kind een kans maken en die ook weet dat zij geen tijd te verliezen heeft. Wat een sterke verbinding, een onverbrekelijk snoer tussen moeder en kind.
En ik vind het ook mooi dat zoveel mensen vertrouwen hebben in die andere godsman Jezus van Nazareth, die profeet die geneest en kracht geeft aan alle mensen die hem daarom vragen. En die ook liefde verspreid in zijn omgeving. De goede boodschap van liefde en genade die mensen herkennen als heilig, als bijzonder, als iets wat ze nog nooit zo hebben meegemaakt.
Maar hier en nu is er weinig tot geen redding mogelijk.
De dood is soms zo hard, zo snoeihard en zo onrechtvaardig, geen uitleg, geen reden waarom en je mag elke keer weer hopen op een barmhartig einde als iemand zo ziek is. Want hoop op beterschap, hoop op een wonder hoort bij een mens, maar is soms niet realistisch.
En dan toch lijdt je verlies, dan is het moeilijk te blijven vertrouwen in het bestaan van een God die van ons zegt te houden, maar toelaat dat ons liefste wordt afgenomen, te vroeg en te erg.
Heen en weer geslingerd tussen twijfel en vertrouwen, dwars in je lijf zitten, èn zachtheid voelen èn boosheid-en- teleurstelling. Dat is wat de vrouw uit Sunem zegt tegen Elisa: Heb ik jou soms gevraagd om een zoon ??Heb ik niet gezegd dat je geen valse hoop moest wekken??
Ze roept de godsman ter verantwoording omdat aan haar jong leven is gegeven en weer afgenomen. Dat is wat wij vaak ook naar God doen, als we verlies lijden, ook al is er dankbaarheid voor het leven wat geleefd is, toch zijn wij er nog niet op voorbereid om te gaan zonder hem of haar. Toch roepen wij dikwijls de Ene die leven geeft ter verantwoording voor de dood van een geliefde.
Jezus heeft de genezende kracht die hij heeft, goed gebruikt, hij helpt wie er op hem afkomt, maar hij kiest ook voor het brengen van de goede boodschap, want ieder mens kan liefde brengen, genade geven en recht doen als je wilt. En als de groep van mensen zich vermeerdert die goed nieuws en genadegaven brengen, wordt de wereld sneller beter, beter en gezonder.
Soms zeggen mensen wel eens “de besten gaan het eerst”, soms lijkt het alsof de ziekte en de dood van een dierbaar en mooi mensenkind je wakker schudt om te beginnen aan de dingen die er echt toe doen, om het leven niet meer uit stellen en elke dag te leven alsof het je enige dag is.
En dan nog ben je niet elke dag bezig met de goede dingen, doe je soms uitspraken die een ander kwetsen en ongewild pijn doen. Ben je helemaal niet bezig met het vergroten van het Rijk van God op aarde, o nee.
De verhalen van vandaag en de werkelijkheid van nu geven voeding aan hoop en twijfel, wij kunnen groeien in geloof en vertrouwen in dit leven, maar wij kunnen ook deep down gaan doordat onze koorts niet weggenomen wordt en onze demonen in onze kop rond blijven dwalen. Of omdat onze geliefde niet meer terugkeert, maar gaat ondanks de oerkracht van een moeder, de gebeden van de omgeving en de hoop en het vertrouwen van dat mensenkind zelf.
Toen Elisa liet vragen aan die voorname vrouw : Kan ik iets voor je doen als tegenprestatie? Zei zij : Ik leef te midden van mijn eigen volk.
Vertrouwd, goed, alles wat je nodig hebt, is om je heen, in je gewone doen en opeens gaat het anders met pieken en dalen. Als je een schok te verduren krijgt zowel positief als negatief, gaan er deuren open die je niet verwacht had, deuren waarachter veel liefde schuilt die je nog niet kende, deuren waarachter immense vreugde of immens verdriet opdoemt. Je leven staat te schudden op zijn grondvesten. Waar je leven eerst misschien wel kabbelde, is er dan heftigheid in jezelf en naar elkaar.
Je houdt de mooie dingen niet meer voor je, de liefde mag stromen en ook de boosheid, het verdriet. Soms ken je jezelf niet terug in zo'n tijd. Komen er onvermoede eigenschappen of trekken boven waar je blij mee bent, maar waar je misschien ook wel van schrikt.
Dan wordt je op een dag wakker met een ander beeld van de wereld dan wat je had, scherper en rijker, pijnlijk en vol. Zo lijkt het ook in de wereld te zijn op dit moment.
Er is een droom van lang geleden uitgekomen, de wereld staat financieel op zijn kop, dingen die nooit gezegd durfden worden, worden nu uitgesproken, over topbestuurders die te veel verdienen, over de Holocaust die niet bestaan zou hebben…….
Wij zijn in een wereldtijd van grote turbulentie. Dan is het tijd om alles te laten stromen in jezelf, in de gemeenschap en in de wereld, om liefde en creativiteit te verzamelen, om verandering toe te laten, om elkaar te zoeken en te vinden en te zien wat is, wat nodig is voor jezelf en voor de ander.
Misschien is het nodig om even een tandje dieper te graven naar geloof en elkaar aan te kijken om te kunnen vertrouwen. Kijk niet raar op als er dingen gebeuren die totaal anders zijn dan je gedacht had. Een nieuwe tijd vraagt een andere reactie van ons.
Geef alle ruimte aan de liefde en de verbinding met jezelf en met de ander op een diep niveau. Vergeet oppervlakkigheid die nergens toe leidt of fatsoensregels die geen waarde meer hebben. Leef vanuit je hart en open het elke dag weer. Amen.
Nodiging
Ooit eens was er een maaltijd van Jezus met zijn volgelingen, mannen, vrouwen die op hem hoopten als een nieuwe koning, een redder uit onderdrukking. Hij brak het brood en deelde de wijn als tekenen van zijn lichaam en bloed dat binnen enkele uren gebroken zou worden, gebroken omdat er soms een kop moet rollen.
Brood en wijn zijn voor de christelijke gemeenschap tekenen van leven en van samen, van liefde en genade in Jezus' Naam.
Daarom breken en delen wij elke viering brood en wijn, omdat we mens willen zijn samen en omdat wij de goede boodschap ook tastbaar aan elkaar willen doorgeven.
Iedereen is welkom aan de tafel, iedereen zonder uitzondering, oud, jong, ho of he, zwart, wit, wie je ook bent, wat je ook voorstelt, komt dan want alles staat gereed.
Zegenbede
De Zachtheid van de Ene moge ons vernieuwen en veranderen, de Tederheid moge ons aanraken en in beweging brengen, en de Barmhartigheid moge ons vervullen om te doen wat tot zegen is voor ons, onze kinderen en kleinkinderen, voor de mensen om ons heen en voor de wereld waarin wij wonen.
Amen.
| Archief/Bijdragen | Archief 2009 en 2009 | Marina's "Hoofdpagina" |
RG 2009-02-10 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl