Voorganger: Frans Gerritsma 

Lector:  Lida Alberse

Teksten:

Uit Merkstenen van Dag Hammarskjöld (23-4-1961)

Joh 3, 14-21

Vastenserie 2009: Los Vast dl.4

Thema: Verandering

Openingstekst:

Eeuwige

in uw naam

komen wij op deze plaats bijeen.

Wees hier aanwezig.

Wees bij ons aanwezig

wanneer wij zoeken naar wegen

wanneer ons leven verandert.

Houd ons gaande

Doe ons groeien in liefde en verbondenheid

om te worden wie wij zijn

mensen naar uw hart

Woord van welkom.

Goede morgen alle bekenden en onbekenden,

ook namens Lida Alberse die vandaag mee voorgaat..

Welkom op deze zondagmorgen , hier in de Duif,

Waar we ons voorbereiden op het “lentefeest”,

Het paasfeest, dat gevierd gaat worden op de eerstvolgende zondag

na de volle maan. Het sluit aan bij de cyclus in de natuur.

In onze voorbereiding willen we wat dichter bij ons zelf komen,

Wat dichter bij de bron van waaruit wij leven.

Ging het vorige week over “verruimen”,

Vanuit de verwondering ruimte maken,

met nieuwe ogen kijken, als een kind.

Vandaag het vervolg daar op.

Vanuit die ruimte kun je kiezen voor verandering.

Wat zet je in beweging.

Daar willen we in deze viering bij stil staan

Overweging

Een paar keer ben ik in mijn leven, door wat er in me en met me gebeurde, gedwongen geweest mijn leven te veranderen. Een soort overval, althans zo voelde het, die een crisis veroorzaakte, die het gewone dagelijkse leven op zijn kop zette. Ik denk dat het voor de meesten van ons geen onbekend iets is. Hoeveel crisissen heeft het sterven van een geliefde al niet veroorzaakt, wat heeft ziekte met mensen gedaan. Om maar niet te spreken van teleurgestelde verwachtingen. Alles valt van zijn plaats, het vertrouwde valt weg, helder oordeel valt weg, wat zeker was wordt onzeker. Op zo'n verandering in je leven zit je niet te wachten.

Een crisis verandert het leven. We moeten in de letterlijke zin van het woord opnieuw leren onderscheid te maken tussen wat waardevol is en wat niet de moeite waard is. Een crisis brengt aan het licht wat houdbaar en wat niet houdbaar is. Soms moeten we een crisis doormaken om dit te beseffen. Om er van te leren dat er in ons leven, in onze maatschappij, iets moet veranderen. De huidige economische crisis heeft de wereld wakker geschud. Zo kan het niet door gaan. En we worden kwaad op mensen die er niets van schijnen te leren. We moeten veranderen. In deze zin heeft een crisis een heilzame en helende werking. Crisistijd wordt dan een tijd van bezinning. Een tijd van ruimte om te veranderen.

Wanneer we spreken over verandering, in ons eigen leven, in de wereld, dan doen we dat vanuit een notie, een inzicht, vanuit een overtuiging die we hebben over hoe de wereld, hoe ons leven er uit zo moeten zien. Hoe we in onze levensbeschouwing denken over ons leven en dat van anderen. Waar we voor zouden willen leven. Waar we voor zouden willen kiezen.

Dag Hammarsköld, de bij vliegtuig sabotage omgekomen secretaris generaal van de Verenigde Naties, een levenslange zoeker naar de bron, spreekt op het einde in zijn dagboek notities over ontwaken. Wakker worden vanuit de sleur van het gewone alledaagse bestaan. In het gewone het bijzondere ontdekken. Vanuit een nieuwe beleving. Vanuit een andere manier van tegen het leven aankijken. De nieuwe manier van kijken, verandert het leven en het landschap. Het gaat om hetzelfde land, maar dan bekeken vanuit je diepste of hoogste ervaringen. Ontwaken, leren kijken vanuit een ander gezichtspunt dan nuttigheid.

In het evangelie wordt gesproken van leven uit het licht. Te kiezen voor wat het daglicht kan verdragen en niet voor de duisternis. Dat verandert je leven. Dan kies je voor wat goed is. Dan laat je, zo zegt de evangelist, oordelen en veroordelen wel achterwege, dat is een heilloze weg. Daarom heeft God zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om te oordelen, maar om mensen te leren leven vanuit het licht. Vanuit het licht om je heen te kijken en van daaruit te handelen. Je leven te veranderen.

Maar om werkelijk in beweging te komen, om werkelijk te veranderen hebben beelden, voorbeelden nodig. Er wordt ons een beeld aangereikt. Een beeld dat ontstond bij het joodse volk tijdens hun omzwerving in de woestijn. Een koperen slang op een paal. Dat beeld kennen wij. De esculaap het herkenningsteken van de arts. Het teken dat het gaat om heelheid en heil. Om het tegengif tegen gif voor al wat de mens vergiftigt.

De oorsprong ligt bij een gebeurtenis in de woestijn. Ze verliezen de moed en het vertrouwen in de toekomst, in de God die hen op weg heeft gezet. En daarmee vergiftigen ze zichzelf. Als gebeten door giftige slangen. Als tegengif moet Mozes een koperen slang maken en die aan een paal hangen, als symbool van nieuwe hoop en toekomst. Dat bij ieder die daar naar opziet het gif langzamerhand zijn kracht verliest en het leven verandert. Opnieuw leert leven vanuit geloof, liefde en vertrouwen.

We hebben symbolen nodig, die ons over de streep trekken, als tegengif voor het gif dat ons apathisch en moedeloos maakt. We hebben symbolen nodig, als licht dat ons aanstoot in de morgen, die ons helpen bij verandering. De evangelist Johannes houdt ons Jezus als symbool voor. Zijn leven zag er hopeloos uit. Toch bleef hij vertrouwen, hangend aan het kruis, in het licht dat in hem scheen. Dat in ieder mens hoort te schijnen. Dat hij wilde laten schijnen in ieder mens. Dat beeld, van christus aan het kruis, heeft het leven van veel mensen veranderd. Het werkte als tegengif tegen alle misbruik, ontkenning, verachting en foltering die ze moesten ondergaan.

Symbolen geven de richting aan, de richting die je moet gaan wil er heil geschieden.

Symbolen kunnen ons helpen ons leven te veranderen. Ze geven kracht en vertrouwen om een stap te zetten.

Veranderen,

Ik spreek liever van groei. Groei verandert de mens in positieve zin, vanuit zijn wortels. Bij wat je overkomt, kun je kiezen om er aan te groeien. Zelfs bij het negatieve, dat je kan overkomen. Je kunt er voor kiezen er iets van te leren er aan te groeien. En dat zal zijn vruchten opleveren.

We leven in het voorjaar, bollen en bomen ontkiemen, transformeren naar bloem en bloesem, veranderen van gestalte en kleur. Wanneer we de aarde de kans geven om open te breken, wanneer zon en regen hun werk hebben gedaan, verandert de wereld. Wordt ze mooi.

Dat ook wij mogen groeien vanuit onze wortels.

Op onze weg naar Pasen. Op weg naar een leven waarin God ons licht is.

Bedenk: we zijn al halverwege

| Archief/Bijdragen | Archief 2008 en 2009 | Frans' "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

RG 2009-03-23 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl