Interim-manager en mediator in het onderwijs.
Bouwt ontspoorde situaties weer om,
zet mensen in hun kracht en zoekt naar alle talenten.
Leidt tot een werkklimaat
waar mensen geloven in zichzelf en de ander.

Toelichting bij kandidatuur 2012

Natuurlijk, een voorganger spreekt zijn eigen gedachten en gevoelens uit. Wat dat betreft is alles voor zijn eigen verantwoording. Gelukkig worden de diensten terdege voorbereid in grotere kring en ze worden in eenzelfde grote kring nabesproken. Als het goed is luistert een voorganger goed naar wat er leeft en brengt hij dat in verband met zijn eigen gedachten en gevoelens om er zondags een goede, inspirerende viering van te maken.

Ik ben er een groot voorstander van dat diensten een mooi geheel vormen van woord en muziek. De uitgesproken teksten moeten ons inspireren om gedurende de week een kapstokje te hebben. De muziek moet een goede aanvulling zijn op de teksten en de thematiek. De sfeer van een dienst is heel bepalend voor je gevoel. Woord en muziek kunnen elkaar enorm versterken. Muziek is daarbij geen “behang” louter voor de sfeer.
Een dienst waarvan je na afloop denkt: “ja, dat was een mooi geheel en ik ben weer gesterkt voor de komende week.” Of zo’n gevoel van “dat zet mij aan tot nadenken”, dat zijn volgens mij de goede diensten. We hoeven in de vieringen niet dé wijsheid te vertellen. In deze tijd past het veel meer om samen op zoek te zijn naar de dingen die we samen interessant vinden om te verkennen. Dé wijsheid is volgens mij een niet echt bestaand begrip. Dé wijsheid is een theorie. Wel kunnen we luisteren naar wijze dingen. Naar wijze woorden, naar wijze gedachten. Woorden van vroeger en van nu. Woorden die ons inspireren om vandaag de dag te leven in de geest van het evangelie.

Wie nooit naar anderen luistert hoort uiteindelijk alleen zijn eigen gedachten.
Wat mij betreft hoop ik dat we steeds luisteren naar elkaar en dat we elkaar inspireren. Een en ander op basis van inspirerende teksten uit de bijbel en andere geschriften.
De voorgangers hebben als opdracht te spreken namens de gemeenschap. Niet te vertellen wat de gemeenschap hen voorschrijft. Een voorganger moet uitdagen, inspireren, verdiepen, uitleggen. De luisteraar moet zich aangesproken voelen en moet uitgedaagd worden om in de dagelijkse praktijk uitvoering te geven aan de woorden van het evangelie zoals dat op zondag besproken wordt.
Een grote taak en een flinke klus voor de voorgangers. Maar wel een verrijkende en uitdagende klus.
Juist omdat er in de Duif ruimte is voor een breedheid van gedachten en uitwerkingen en vormen van de vieringen vind ik het een uitdaging om voorganger te zijn. Bovendien weten de voorgangers zich gedragen door de mensen namens wie ze spreken.
De een versterkt de ander. Zo moet dat gaan.

Zie ook het archief overwegingen van 2006, 2005 , 2004 , 2003 , 2002 , 2001 , 2000 , 1999 , 1998 en 1997 .