UIT DE DUIVENTIL
Iedere week komt het wel voor dat iemand uit mijn vrienden- en kennissenkring me vraagt: 'Hoe gaat het met 'De Duif ?'. Ze weten nu eenmaal allemaal waar mijn belangstelling ligt. Een voor de hand liggende graadmeter zijn natuurlijk de aantallen deelnemers aan onze bijeenkomsten, al zegt de kwantiteit niet alles over de kwaliteit. Maar we willen een democratische gemeenschap zijn en in een democratie speelt het getal een grote rol, al is het meteen ook de zwakke kant ervan.
Onze 'deelnemerslijst', oftewel de lijst van aangeslotenen omvat een kleine honderd namen. Omdat we vrij veel aanloop van vreemden hebben in onze zondagse diensten zou je verwachten, dat we ruim meer dan honderd mensen in onze vieringen zouden mogen begroeten. Dat aantal is echter aan grote schommelingen onderhevig. De laatste tijd hadden we juist besloten het aantal liturgieboekjes te verminderen, omdat bij een aantal van zeventig nog heel wat overbleven. Amper hebben we dat gedaan of er wordt weer hevig geklaagd dat er boekjes tekort waren, omdat er ineens weer meer dan tachtig waren, het koor niet meegeteld. Die klachten doen ons goed, al begrijpen we niet hoe die grote verschillen in aantallen kerkgangers te verklaren zijn. En dan zitten we soms ineens weer ver boven de honderd als blijkt dat een bepaalde voorganger zijn hele fanclub meebrengt. Cees Blaauw, die de aantallen boekjes produceert, heeft het er maar moeilijk mee.
Een vrij constant aantal deelnemers zien we al vele jaren weer wel op de maandagse liturgievergadering. Weer of geen weer, we halen meestal de twintig aanwezigen en vaak meer. En dat terwijl niemand verplicht is tot deelname want we kennen hier geen vaste leden! Soms denk ik wel eens dat juist een verplichting remmend werkt op het aantal.
Een probleem hebben we b.v. met het aantal deelnemers aan de schoon-maakwerkzaamheden. Dat moet nu eenmaal op afspraak gebeuren want bij vrije deelname zou je de ene keer niemand kunnen hebben en een andere keer veel te veel. De kerk schoonmaken en zondags de afwas doen is een klusje van niets en als we daar veel mensen voor hebben op de lijst is het helemaal een fluitje van een cent, want dan hoeft elke deelnemers maar zelden op te draven. Maar omdat deze lijst zo klein is zijn dezelfde mensen telkens de sigaar.
Daarom een verzoek: geeft u als het even kan op als lid van de schoon-maakploeg! Hoe meer zich opgeven, des te minder stelt het werk voor: af en toe even afwassen na de zondagse koffie of de kerk met een paar mensen schoonhouden op een zaterdagmiddag. Omdat we hier met zijn allen verantwoordelijk voor zijn, hoop ik dat iedereen zich opgeeft, tenzij men een heel goede reden heeft om niet mee te doen. Bij het uitblijven van een oplossing zouden we aangeslotenen moeten gaan aanwijzen bij toerbuurt maar dat lijkt me minder sympathiek. Opgave kan gebeuren bij Hans Schürmann, bij Ans Visser of bij ondergetekende.
Ton Wiemers, voorzitter
Nog steeds geen nieuws van het politieke front. Geen ambtsbericht, men durft het blijkbaar niet aan om uitspraken te doen over Iran op dit moment. Voor de Iraanse asielzoekers betekent dat weer de grote stilte van het lange wachten. M., D., S. en S. zijn nog steeds in Opvangcentrum Luttelgeest (en K. in Zwolle, S. in Haarlem en A. in Vught). G. is inmiddels verhuisd naar een Azielzoekerscentrum in Grave en E. naar Harlingen. Dit laatste centrum is nieuw. E. vond bloemen in de kamer -waar hij is gehuisvest met 3 andere mannen samen (een kamer, vier bedden, tafel en stoelen, een tv en een koelkast). Bij de bloemen was een kaartje met 'welkom' erop. Wat een verademing voor hem!
In een AZC is er meer vrijheid, ze hoeven zich maar eens in de week te melden, ipv elke dag. Uitspraken naar aanleiding van de interviews zijn er nog niet.