Overweging

Wanneer u net als ik afgelopen zaterdag boodschappen hebt gedaan dan zal u ongetwijfeld zijn opgevallen dat de commercie zich reeds op het paasgebeuren heeft geworpen. Overal en in de meeste vreemde winkels liggen chocolade paaseitjes te koop en worden we langzaam maar zeker met ons neus op de feiten gedrukt dat Pasen in aantocht is. En ook al worden we er gek van en mopperen we dat we er niet aan mee willen doen toch begint het eigenlijk al wel een beetje te kriebelen, al er is hopelijk meer dat ons dat gevoel geeft dan die chocolade paaseitjes.

Het is toch een beetje bijzondere tijd zo in de aanloop naar Pasen. Het weer vertoont nog de laatste echte grillige stuiptrekkingen, maar soms verrast ons de zon met een frisse blik op de wereld om ons heen. En het is juist dat wisselvallige waarvan ik denk dat ons dat gevoel van onbestendigheid geeft. Aan de ene kant zijn we blij. Het voorjaar komt eraan, we krijgen letterlijk wat meer lucht. En aan de ander kant zijn we wat melancholiek. We gaan ons voorbereiden op dat hele bijzondere moment dat God aan de mensheid heeft verricht. De tijd van voorbereiding is een tijd van bezinning, van proberen te achterhalen waarover het nu eigenlijk allemaal gaat. En vooral een zoeken naar datgene wat ons mensen aan elkaar bindt.

God heeft ons bevrijd na alle verschrikkingen en ons geleid naar een beter leven, hij heeft ons een land geschonken, het land van melk en honing vertelt ons het boek Deuteronium. Wij kunnen dat misschien hier zo zeggen maar dat is iets wat niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is. Op vele plaatsen in de wereld gebeuren er ook vandaag nog de meest vreselijke dingen en daar lijkt het beloofde land van melk en honing nog ver weg.

Maar wat is dat dan dat ons bindt wat is het dat ons uitzicht geeft, en de moed om door te gaan en vol te houden? In Romeinen vers 10 staat: Het geloof in uw hart brengt de gerechtigheid en de belijdenis van uw mond brengt de redding. Zijn woord is dicht bij ons en dat woord van hem dat geldt voor iedereen. Het is het woord van God dat ons bindt, het is zijn woord dat onze steun is en onze leidraad in het leven van alledag. Er bestaat geen verschil tussen Joden en Grieken, zij hebben allen dezelfde Heer, iedereen die de naam van de Heer aanroept zal gered worden, lezen we net in de brief van de Romeinen.

Nee er bestaat dus ook geen verschil tussen West-Europeanen en Zuid-Amerikanen, ook zij hebben allemaal dezelfde Heer en het is zijn woord dat voor iedereen geldt. Een mooi voorbeeld daarvan kwam ik tegen op internet, toen ik zoekend naar de bijbelteksten in het Spaans stuitte op een pagina die de titel draagt: cadena de oración, je zou dat kunnen vertalen met gebedsnoer. Op deze pagina kan iedereen waar hij vandaan komt en wat hem ook bezig houdt zijn gedachten of gebedsregels aan anderen tonen en meegeven. Je ziet dan ook een bonte verzameling in alle talen en op verschillende manieren uitgewerkte gebeden en gedachten staan maar die, naar mijn idee, heel duidelijk laten zien dat het daar dus om gaat, het is het woord van God dat ons bindt.

Het is zijn uitspraak dat ieder die in hem gelooft niet teleurgesteld zal worden dat ons moed geeft op die wisselvallige dagen. We voelen ons gesteund en weten dat ons vertrouwen niet beschaamd zal worden. Ik kan daar zelf aan toevoegen dat juist door het bestuderen van andere religies, het meer inzicht krijgen en dat is natuurlijk maar tot op een bepaalde hoogte van wat mensen bezig houdt wat mensen drijft, dat dat ook meer inzicht geeft in mijn eigen roots en meer duidelijkheid over datgene waar het christendom voor staat.

We leven in een tijd, hier in het Westen dat we alles wat er gebeurt met een kritische bril bekijken en soms is dat ook goed. Op het moment dat er zoals vrijdagavond op het nieuws werd gezegd dat Radio Vaticaan zich boven de Italiaanse wet stelt en zich niet wenst te houden aan de ingestelde stralingsregels dan bekruipt mij heel duidelijk het gevoel dat het goede preken nog niet zegt het goede doen. Maar het is een instituut en dat instituut wordt door mensen bestuurd. En mensen doen soms vreemde dingen, daar mag ik best kritiek op hebben. Het feit dat velen zich door allerlei van deze gebeurtenissen afkeren van het christendom, ik vind dat niet alleen jammer, ik denk ook dat men dan voorbij gaat aan de eigen geschiedenis. God heeft zich laten zien in de geschiedenis van ons mensen, hij heeft zich geopenbaard tastbaar voor ieder van ons. Hij is geboren, groeide op, werkte, was moe, at en dronk, leed, hij had een lichaam, gevoelens en emoties als ieder mens en hij heeft ons daarbij verteld dat hij ervoor ons zal zijn, waar we ook zijn en wat we ook doen.

Ik hoop dan ook dat bij alles wat onze elke dag overkomt, bezig houdt, het woord van God inspiratie geeft, moed geeft, plezier geeft en vooral ons als mens blij maakt, elke dag weer opnieuw.

Amen

El Sermón

En el mundo contemporáneo, hay muchos que rechazan a la iglesia de Jesucristo pero aceptan amigablemente la figura de Jesús de Nazaret. Son personas que se oponen a cualquier cosa que huela a institución; detestan "lo establecido", y rechazan a la lglesia, no sin cierta justificación, porque la consideran intolerante, corrompida, mundana.

Muchos que rechazan a la lglesia no rechazan a Jesucristo mismo. La actitud critica de tales personas se debe en gran medida a qua ven una gran contradicción entre la vida, obra y enseñanzas del fundador del cristianismo y la actuación histórica de las lglesias que dicen ser fundadas por él.

Sin embargo, la persona y la enseñanza de Jesucristo no han perdido ni vigencia ni atractivo. Tales personas leen en los Evangelios cómo Jesucristo mismo se opuso a la institución religiosa judia de su tiempo, y simpatizan con Él.

Descubren que muchas de sus enseñanzas encierran principios revolucionarios, y, sobre todo, que Jesucristo incuestionabiemente no sólo ensemó sobre la paz y el amor, sino que practicó lo que ensemó. Por eso sus ideales han permanecido incorruptibles a través de los siglos.

Muchas otras personas no crecen en ambientes cristianos, y en su lugar absorben enseñanzas metafísicas de la llamada "nueva era", del espiritismo, de las religiones estáticas de la India o del Lejano Oriente, del secularismo humanista, del consumismo capitalista o de las últimas modas religiosas de misterio o de filosofías existenciales. Pero si tales personas pudieran profundizar en su estudio sobre Jesucristo hallarían que éste sigue ejerciendo una fascinación impresionante.

Un hecho innegable es que fue un ser humano en toda la extensión de la palabra. Nació, creció, trabajó, sudó, descansó y durmió, comió y bebió, sufrió y murió como todo ser humano. Tuvo cuerpo, sentimientos y emociones verdaderamente humanas.

Pero, la Biblia también enseña que Él fue, en algún sentido, Dios mismo: Por definición, toda religión es el intento humano para busear, acercarse y tratar de agradar a Dios. Pero la Biblia no nos habia de religión; nos habia de un Dios que ha tomado la iniciativa para buscar al hombre.

Dios es quien ha dado el primer paso; antes de que el hombre existiera e intentara buscarlo, ya Dios habia salido en su búsqueda. La Biblia no nos muestra al hombre tanteando por encontrar a Dios, sino a Dios saliendo de sí mismo para encontrar al hombre.

Muchos tienen la idea de un Dios sentado en su trono, distante, separado, desinteresado e indiferente a las necesidades de los hombres, esperando hasta que los continuos gritos de éstos lo saquen de su profundo sueño para intervenir en su favor. Este concepto es falso, pero, ampliamente extendido.

La Biblia revela a un Dios que toma la iniciativa, se levanta, deja su gloria, se rebaja, se humilia para buscar al hombre mucho antes de que a éste, que se encuentra envuelto en la oscuridad y hundido en el pecado, se Ie ocurra intentar volverse a Él. Ésta es una síntesis del mensaje de la Biblia: Dios creó, Dios habló, Dios actuó. Ésta es toda la revelación biblica.

Si Dios habió, Jesucristo es la Palabra más grande pronunciada por Dios. Si Dios actuó, actuó en Jesucristo. Dios dijo algo, Dios hizo algo, el cristianismo no es simple piadosa palabreria humana. Tampoco es una colección de dichos de sabios o de leyes morales y religiosas.

El cristianismo es Cristo, una persona. Es un Evangelio, es decir, una buena noticia; es la noticia de que Dios habió y actuó en Jesucristo para la redención del hombre.

La fe biblica no es una invitación al hombre para que haga algo para Dios; es la invitación para que el hombre reciba lo que Dios ya ha hecho por y para el hombre.

Dios ha hablado. Ha tomado la iniciativa de darse a conocer a sí mismo. El hombre no llega a conocer a Dios por medio de su propria sabiduría, sino por La Palabra de Dios, es decir de "su mensaje". Es La palabra de Dios que une el uno al ortro, es la palabra de Dios que une nosotros aquí hoy en el Duif en Amsterdam. No importa si vive en el Ameríka del Sur o en los Paísos Bajos con lluvia en nieve, la palabra de Dios toca nuestra alma y nos da inspiración, cada dia de nuevo. La palabra de Dios, el evangelio de Jesu Cristo es un mensaje de libertad y una fuerza de liberación, formamos juntos una cadena de oración para que tenemos un apoyo en la vida diaria, hoy, ahora y siempre.

Amén