|
||||
Catrinus' bijdragen,
viering 29 april 2001
|
||||
Voorgangers: Catrinus Mak (overweging) en Reinier ter Hart Thema: Nieuwe wegen inslaan |
||||
Lezingen
|
||||
Welkom en inleiding Goedemorgen allemaal en van harte welkom in deze viering. Welkom in het
licht op deze nieuwste dag. Het inslaan van nieuwe wegen komt terug in de lezingen van vandaag. Ik wens u allen een goede viering. Laten we nu eerst met onze aandacht naar binnen gaan. Ik wil u uitnodigen stil te staan bij hoe u erbij zit nu, letterlijk en figuurlijk. Wat er aan gedachten en gevoelens door u heen gaan. Wellicht wilt u daarvan iets delen met de Eeuwige. Laten we stil zijn. Lieve God en Vader, |
||||
Overweging Lieve mensen, gemeente van Christus, Nieuwe wegen inslaan is het thema voor een aantal zondagen tussen Pasen
en Pinksteren. Een kerk kan soms gevangen raken in dogma's, in regels, in een soort verstarring. Daarmee gaat het contact verloren met waar het wezenlijk om gaat bij God. Tevens gaat ook het contact verloren wat er in de wereld, wat er met mensen aan de hand is. Denk maar even aan de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Jezus brak met de kerk van zijn tijd. Hij trad verfrissend nieuw op, in iedere situatie anders. Niet denkend vanuit regels, maar vanuit ontmoeting. Vanuit de vraag: Hoe geef ik concreet in deze situatie gestalte aan de liefde van God? Op grond daarvan was hij bevrijdend en genezend. Iets dergelijks had Schillebeekx voor ogen met zijn boekje God is ieder ogenblik nieuw. En met dit punt zijn we gelijk ook bij de Klaagliederen. Als je heel hoofdstuk 3 leest, dan is dat een heftig verhaal. Een verhaal van een mens die enorme tegenslag te verduren had, zijn lichaam, zijn vrienden en zelfs God lieten hem in de steek, zo staat er te lezen. Maar dan komt de wending: "Zonder einde is de genade van de Eeuwige, onuitputtelijk is zijn erbarmen. Uw grote trouw is iedere morgen weer nieuw" Het bevrijdende is, dat er trouw is, genade en ontferming (dit laatste staat in vers 32). Verstarring ontstaat, ook lijfelijk, als we angstig zijn, bang zijn dat we het niet redden of als we krampachtig vasthouden aan datgene waarvan we denken dat het ons gelukkig zal maken. En als dat dan niet gebeurt, dan komt dat liedje van: zie je wel, het lukt me ook nooit! En als we zo krampachtig, gestressed zijn, dan is het de kunst om weer te ontspannen en zacht te worden. Dat we ons aan durven laten raken door God, die zich als een ouder om zijn kind betrokken weet en ontfermt, of door vrienden, die je vasthouden, je verhaal horen en bij jezelf laten komen. Dat gaat niet een twee drie altijd, maar dat vraagt ervaring en vertrouwen. De auteur van klaagliederen zegt dan ook: Goed is het om Gods juk van jongsafaan te dragen. In eerste instantie denk je, hier spreek een massochist. Maar wat is een juk. Het is een werktuig, waarmee je zware lasten kunt tillen. Dus, met de uitrusting van de Eeuwige, kunnen we het hoofd bieden aan zware omstandigheden. Hoe werkt dat dan in de praktijk? Twee voorbeelden. Mijn vader had een
levensbedreigende ziekte en vermoedde dat hij niet zo heel lang meer te
leven had. Wat zeg je dan als predikant van een gemeente op nieuwsjaarsochtend?
Hij zocht in de schriften en kwam uit bij deze lezing uit klaagliederen.
Het kan niet anders, of het moet hem bemoedigd hebben. Ja, dan hebben de evangelie-lezing nog. Eén van de meest opmerkelijk zinnen in dit verhaal is de vraag van Jezus: Vrienden, hebben jullie soms iets te eten? Hebben jullie soms wat vis staat er in een andere vertaling. Vis is in dit symbolische verhaal een teken van leven, dat boven het doodswater uitstijgt. Vrij vertaalt zou deze vraag dus luiden: Vrienden, hebben jullie iets dat het leven de moeite waard maakt, zin geeft, iets in je hart, dat stroomt en licht geeft? Let op wie dat vraagt Jezus vraagt dat. Want Jezus, als opgestane heer, heeft dat nodig!! Twee conclusies kun je hieruit trekken. God heeft zo te zien mensen nodig, om zijn liefde levend te houden. Hij wil dat denk ik graag met u en ik doen. Het tweede is, dat het er niet om gaat, dat u of ik zo goed worden, dat we alles wel alleen aan kunnen. Dat we ons niet hoeven schamen, als we even niet verder kunnen of niet weten hoe. Maar dat je dan bij een ander terecht mag, in al je pijn, kwetsbaarheid of machteloosheid. Dus als we op een lastige onbekende nieuwe weg zitten, als je verliefd bent op een vluchteling, als je partner opeens ernstig ziek is, als je opeen thuis zit zonder werk, weet je dan welkom bij vrienden. Ik hoop dat u dat kunt geloven, daarop durft te vertrouwen. De kunst
is te beseffen dat Gods liefde is iedere dag nieuw is, iedere nacht nieuw.
Onder die genade mogen we leven, mogen we kleine en grote sprongen wagen
om vanuit ons hart te leven en steeds opnieuw te kiezen. |
||||
Tafelgebed Schepper God, Te delen zoals Jezus, Uw zoon ons dat heeft voor geleefd Enige God, |
||||
Nodiging Ik mag u allen van harte uitnodigen, deel te nemen aan de maaltijd, |
||||
|
||||
|
||||
|
||||