Lezingen

• Psalm 137:1-6;
• Jesaja 66:10-14b
• Lucas 10:1-12 en 17-20; 24:13-35

Camino

Leven is op weg zijn, bergen beklimmen, waden door rivieren, bloemen plukken bij maanlicht, dwalen door eenzaamheden en woestijnen, een kaars branden tegen de storm, oplopen met de anderen of hen dragen, brood delen en vieren in de nacht.		Leven is pelgrimeren, een tijdlang werken aan de weg, een brug bouwen over het water, rovers en duivels verjagen, waken en bidden met zieken, doden begraven bij de kapel.		Maar nooit raken de pelgrims thuis: 'vreemdelingen' vestigen niet. Wanneer zij eindelijk aanko-men, weten ze wat ze vermoedden: De weg is het doel. (Jan de Jongh)

Welkom en inleiding

Namens de Duifgemeenschap heet ik u allen van harte welkom in deze dienst die we samen maken en willen vieren.

Het openingslied dat we zo juist gezongen hebben, is een lied naar Psalm 121
(Hoe ver te gaan? En of er wegen zijn? H.Oosterhuis / A.Oomen),
een bedevaartslied. Het beschrijft onder andere dat je op je lange pelgrimstocht niet bang hoeft te zijn en dat je niet alleen bent ook al ga je over ongebaande wegen.
"Nee, Hij die waakt over Israël slaapt niet en sluimert niet. De Heer is je wachter, de Heer, de schaduw aan je rechterzij. Overdag zal de zon je niet steken en 's nachts de maan niet", staat er in de psalm.
Het sluit ook aan bij het thema van deze dienst: 'de weg is het doel'
Het is de laatste regel van de tekst die voor op uw boekje staat.
In het openingslied is het doel de stad met fundamenten, 'We gaan naar het huis van de Heer' staat er in de Psalm, dat is de Tempel in Jeruzalem - Stad van vrede - een doel die nog steeds niet is bereikt. Nog steeds zijn we op weg.

Ik hoor het steeds vaker om me heen. Mensen die een pelgrimstocht gaan maken. Mensen die ontsnappen aan het drukke leven en voor zichzelf een weg uitzetten. Die ontdekken dat leven meer is dan ademhalen en gedachteloos met mensen meelopen. Leven is kiezen en goed kijken wáár je loopt.

De weg als doel staat in ons leven voor al die onvergetelijke momenten van vreugde en geluk, voor al die levenswijsheid onderweg verkregen die je verder op weg helpen. Voor al die ervaringen die jou of een reisgenoot van richting doen veranderen en het pad soms radicaal kunnen doen wijzigen. Of voor de ervarin-gen die je even op een dood spoor lijken te zetten in die moeilijke momenten waarin het lijkt dat je alleen loopt. Toch vind je dan na een korte of langere tijd die schaduw of die mensen aan je rechterzij die je weer kracht geven om door te gaan.
De weg is een tocht door het leven met een doel voor ogen die het leven zin, afwisseling en spanning geeft. Daarom is die weg, waar ik het vanmorgen over wil hebben, die weg die je nooit alleen loopt zo belangrijk.

Bidden we samen:

Eeuwige reisgenoot, wij danken U voor ogenblikken van vervulling, van grote vrede en geluk. Maar zij kunnen het einde niet zijn.		Er is nog zoveel te doen: de honger en de dorst, de oorlog en het doden, zijn niet uitgebannen, uw mensen zijn niet terecht.		Daarom, U en wij, wij zijn nog niet aangekomen. Ga ons voor op de weg, gelokt door de stad van vrede, Eeuwige reisgenoot!

Overweging

Jeruzalem is een heilige stad voor drie wereld Godsdiensten.
David maakte Jeruzalem tot heilige stad voor de Joden door de ark des verbonds naar die plaats over te brengen. De tempel die Salomo als eeuwige woning voor God heeft laten bouwen verstevigde die positie. Het is de plaats waar God op aarde aanwezig is.
Jeruzalem is na Mekka en Medina de derde heilige plaats in de Islam. Op miraculeuze wijze zou de profeet Mohammed door de engel Gabriël naar een gevleugeld paard zijn geleid, waarmee hij naar Jeruzalem werd gebracht. Daar ontmoette hij zijn voorgangers Abraham, Mozes en Jezus. Vanaf de rots op het tempelplein zou de profeet later ten hemel zijn gegaan.
De band tussen het Christendom en Jeruzalem is neem ik aan wel bekend. Toch ontwikkelde Jeruzalem zich pas in de 3e en 4e eeuw tot een christelijke bedevaartplaats. Dit nam zeer toe nadat Constantijn de Grote de heilige grafkerk had laten bouwen. En de trektocht begon naar vermeende plaatsen waar Jezus geweest zou moeten zijn.

De mensen uit de eerste twee lezingen waren Joden, misschien zelfs inwoners van Jeruzalem. En vanzelfsprekend wilden zij terug uit ballingschap naar hun stad en waren ook vol vreugde toen zij er arriveerden. Pelgrims en mensen op bedevaart zoeken op een andere manier een thuis, een doel. En gaan de weg naar heilige plaatsen om de meest uiteenlopende redenen.
Het doel van een pelgrimstocht kan zijn de verering van een heiligdom of kan een zoektocht naar God zijn. Of zij zoeken een bevestiging daarvan. Maar ook uit nieuwsgierigheid, culturele of historische belangstelling of als sportieve prestatie als sponsortocht voor een goed doel of om te breken met een hectisch leven worden pelgrimstochten gemaakt. Maar bij aankomst blijkt daar het doel niet bereikt te zijn, onderweg hebben zij vaak ervaren dat dat doel al onderweg bereikt blijkt te zijn, of dat er tenminste een goede aanzet toe is gemaakt.
In een boek las ik: 'Een pelgrim voegt zich in oude sporen, hij staat stil bij geheimen waar anderen vaak aan voorbij lopen. Op reis is hij niet zozeer om het apostelgraf in Santiago te bereiken, veeleer is de weg zijn doel. Ik vrees het einddoel meer dan dat het wenkt; niets is mooier dan onderweg zijn'. (Ver onderweg, J.Gooskens)

Het gaat om de weg. Sommige mensen ontmoeten zichzelf - je komt je zelf letterlijk tegen. Anderen ontmoeten hun reisgenoten, in gesprekken of in stilte, als een schaduw aan je rechterzij of door de eenvoud zoals bij de Emmaüsgangers ook het geval was, door gesprekken met passanten of door te luistenen naar de ervaringen van andere reizigers. De natuur kan een onverwachte indruk maken en je laten inzien hoe groots Gods schepping is. Je kunt ervaren dat God niet alleen aanwezig is in Jeruzalem maar dat Hij met je mee loopt juist door wat je meemaakt op je tocht naar een pelgrimsoord maar ook op je tocht door het leven. Het geloof is een verborgen schat die gevonden wil worden en die we als mensen willen zoeken. De 72 wisten van de boodschap die Jezus hen gegeven had maar ervaren hun geloof pas op hun tocht. Heel simpel doordat zij zien dat die boodschap werkt. We horen vaak wat we moeten doen maar hebben het te druk om er ervaring mee op te doen. In de stille ogenblikken wanneer je even niets anders aan je hoofd hebt dan denken en bijvoorbeeld lopen zie je dát waar we in ons drukke bestaan geen tijd voor hebben. Zo kan de weg het doel worden.

Aan het eind van de pelgrimage naar Mekka komt de pelgrim bij de Kaäba. Een groot leeg bouwwerk. De pelgrim zal, daar aangekomen, beseffen dat dit het einddoel niet kan zijn. Ze wijst hem slechts de richting. De lege schrijn van de Kaäba laat zien dat het geheim van God, waarheen we onderweg zijn, een verschuivende horizon is. Jeruzalem is geen stad van vrede, die zul je daar niet vinden, Santiago en Rome zijn toeristische trekpleisters waar je bij aankomst alleen maar gauw weg wilt, als ik de verslagen van wandelaars mag geloven. Je vindt er zelden wat je er dacht te vinden. Maar het geeft wel aan waar we naar onderweg zijn. Het geeft wel een richting aan.

De weg als doel geeft aan dat de door ons gestelde doelen, waarheen wij voortdurend onderweg zijn, een verschuivende horizon te zien geven. Zodoende wordt de weg steeds weer verlengd. Krijgen we meer tijd en inzicht om het doel te bereiken.
De weg als doel staat voor al die onvergetelijke momenten van vreugde en geluk, voor al die levenswijsheid onderweg verkregen die je verder op weg helpen. Voor al die ervaringen die je van richting doen veranderen en je pad soms radicaal kunnen doen wijzigen of voor de ervaringen die je even op een dood spoor lijken te zetten in die moeilijke momenten waarin het lijkt dat je alleen loopt. Zo'n reis van bezinning, en je hoeft er niet bij te lopen je kunt er ook bij stil staan. Laat je ervaren hoe je in het leven staat, laat zien dat al je stappen niet zonder gevolgen zijn, laat je zien dat om van A naar C te gaan tussenstop B blijkbaar nodig was.
De weg als doel laat ook steeds weer zien dat er nog zoveel te doen is.
De honger en de dorst, de oorlog en het doden, zijn nog niet uitgebannen, de stad van vrede nog niet bereikt.
De 72 waren iets voorbarig met hun uitspraak dat het koninkrijk van God dichtbij was.
2000 jaar later lijken we nog niet veel verder op die weg te zijn.

We lopen toch vaak gedachteloos met elkaar op, op die gebaande weg en durven niet gauw daarvan af te wijken. Veel mensen durven alleen maar adem te halen en lopen waar iedereen loopt, op de weg van de minste weerstand. Een drukke route die je niet hoeft te zoeken, een soort A10 west, iedereen wil er over heen en iedereen stond er vast en stil. 'Kies liever voor een andere weg' is niet alleen de slogan van de gemeente Amsterdam, maar zou dat ook in je leven moeten zijn. Het is wel even zoeken maar als je goed om je heen kijkt zie je de waarde van die weg en zie diegene die met je oploopt naar een hoger doel.

Amen.

Nodiging

O God onze Schepper, alles wat wij zijn en hebben, hebt Gij ons gegeven.
Maak ons in staat om alles wat wij zijn,
alles wat wij weten en alles wat wij hebben te delen met elkaar
en met de wereld die Gij lief hebt, in de naam van Jezus, die ons tot delen in staat stelt.
Wij eten dan van dit brood en drinken van deze wijn,
om niet te vergeten dat wij in staat zijn
de weg van gerechtigheid en vrede voor allen te bewandelen.
Hij heeft nooit iemand uitgesloten
dus iedereen is ook welkom aan zijn tafel; komt dan, want alles staat gereed

Zegenbede

Geen voetstap die je zet blijft zonder gevolgen,
elke weg wordt stap voor stap begaan.
Geen woord dat je spreekt laat de wereld onveranderd.
E elke zin wordt woord voor woord gevormd.
Al overzie je niet altijd de weg
aarzel niet vooruit te gaan.
Al doorzie je niet altijd de zin
schroom niet om te spreken
want God zal je zegenend
volgen en voorgaan.
In de naam van de Vader,
de Zoon en de Heilige Geest.

Amen.