Lezingen

• Habakuk 1; 2-3, 2; 24
• Lucas 17; 5-10

Welkom en inleiding

Lieve mensenkinderen,

Wij zijn van harte welkom in dit huis van en voor God. Wij zijn weer met zijn allen bij elkaar, grote en kleine Duiven in allerlei soorten en maten, jong en oud, dik en dun, met bril en zonder bril, met beugel en zonder, met blond en donker haar. Wat zijn wij toch verschillend van elkaar, maar een ding hebben we nu al gemeenschappelijk : wij wensen allemaal vrede en dat hebben wij elkaar toegezongen vanmorgen.

De 2e lezing die Christien ons gaat voorlezen, is uit de profeet Habakuk, de man heeft al een vreemde naam( stel je voor dat zijn moeder hem vroeger binnen moest roepen : Habakuk, Habakuk, Habakukkie….) en nou betekent die naam ook nog basilicum, dat is een soort kruid wat wij vaak in Italiaans eten doen.

Soms kan je in de Bijbel rare dingen tegenkomen, vind je niet. De 3e lezing is uit het Evangelie van Lucas gaat over de discipelen van Jezus die aan hem vragen om een beetje meer vertrouwen. Nou koop je geen vertrouwen bij de supermarkt, zo van "geeft u mij maar een onsje vertrouwen, ja, het mag ook iets meer zijn !"

Wat is vertrouwen? Wat betekent het als je iemand vertrouwt? (Gesprek met de kinderen)
Jezus maakt een vergelijking met het mosterdzaadje dat het kleinste is van alle zaden. Hij zegt : als je zoveel vertrouwen hebt als het mosterdzaadje, dat is heel klein, dus dan is je vertrouwen ook heel klein, zelfs dan nog heb je zoveel kracht dat je kan zorgen dat een moerbeiboom zich verplaatst naar de zee. Dat is een wonder, in stripverhalen of op tv kan je dat zo in scène zetten, maar in het echte leven gaan bomen niet aan de wandel of het moeten wandelende takken zijn.

Het eerste verhaal is voor jullie en het gaat eigenlijk over dezelfde dingen als waar de grote mensen het straks over gaan hebben. Het is een verhaal over bloemen en over groeien en verder verklap ik niks. Ik geef je wel alvast een tip : die zonnebloemen staan hier niet voor niks en ik heb ook nog lekkere geroosterde zonnebloempitjes bij mij die ik nu aan jullie uit ga delen. Na het verhaal gaan de kinderen mee met Fred en Yvon.
Ik wens ons allen een goed uur toe met elkaar.

Overweging

De profeet Habakuk is wanhopig, hij klaagt de Eeuwige aan omdat de wereld om hem heen er zwart en duister uit ziet. Het is een grote klerezooi in Juda, het land is in handen van de Babyloniërs die het land plunderen, gewelddadig optreden en de bevolking uitbuiten. Het gevaar is overal, de nood is hoog en Habakuk schreeuwt het uit tot God : Waarom? Hoe lang nog? U luistert niet! Dit kunt U toch ook niet aanzien!

Radeloosheid kan je bevangen als je getroffen wordt door ernstige ziekte van een geliefde of van jezelf, wanhoop en onmacht overvallen je als je bestolen wordt, als je huis in brand wordt gestoken of als zomaar je man in de gevangenis komt, terwijl je niet weet waarom. Ik noem zomaar een paar dingen op die ik in de afgelopen weken bij mensen in mijn omgeving zag gebeuren.
Om nog maar niet te spreken over de situatie in de wereldpolitiek: dreiging van oorlog, troepenmachten die zich verzamelen rondom Afghanistan, duizenden onschuldige mensen vluchten uit angst voor vergeldingsacties van Amerika. Eigenlijk spreekt Habakuk woorden die wij ook zouden kunnen roepen op dit moment. Hij geeft God de schuld van het voortduren van ondraaglijk lijden, hij klopt aan, maakt kabaal om Gods aandacht te vestigen op de ellende van zijn volk.

In het tweede deel van onze lezing uit de profeet, geeft de Eeuwige perspectief: de profeet krijgt een visioen en hij moet dat zichtbaar maken voor iedereen: "Schrijf neer wat ik je laat zien, schrijf het duidelijk op een stenen plaat ( in het Hebreeuws staat er een woord wat alleen hier voorkomt en wat betekent : terras). Schrijf het op de grond, zodat het voor een ieder in het voorbijgaan te lezen moet zijn". In onze tijd zou God misschien zeggen : maak een billboard en plaats die overal in het land.
Habakuk moet in de PR van Gods BV Koninkrijk van liefde en vrede. Het komt eraan, blijf wachten zegt de Onnoembare. Komen zal het… De voorwaarden waaronder verlossing kan komen, staan in de laatste twee regels van de lezing : "Wie zichzelf tot God is, is een slecht mens, alleen wie de Eeuwige trouw is, zal leven."

Wie zichzelf tot God is, dat beeld van de mens is niet zover weg. De woorden en daden van regeringsleiders als Bush , Blair en zelf onze droge Kok getuigen van een ongekende Almacht-houding. Bush die in de eerste dagen na de aanslagen,oproept tot een soort kruistocht tegen de islam, Blair die even met een slordige 98 miljoen loopt te wapperen voor de vluchtelingen in Afghanistan terwijl in zijn eigen land de armoede ook heel groot is. En Kok die direct na de ramp roept dat het oorlog is.

Dat er een grens getrokken wordt en dat er een nieuwe norm wordt gesteld ten aanzien van terrorisme en terroristische acties, is alleen maar goed want het is mensonterend wat er gebeurt en gebeurd is in het Oosten, in Israël en Palestina en ook in onze Westerse wereld, in Ierland, Engeland en in Amerika ( dikwijls ook nog met het geloof in het oorlogsvaandel). Maar om direct voor onaantastbare rechter te gaan spelen en daarmee onnoemelijk veel schade te berokkenen aan de moslims all over the world, getuigt van een hoogmoed die misschien eerder voelbaar is als je geen westerse, blanke heteroseksuele man bent.

Het is de taal van de onderdrukking, van het geweld, van de verdeeldheid die nu gesproken wordt en niet de taal van vertrouwen, van Gods liefde en vrede waar wij zo'n grote nood aan hebben. Onschuldigen moeten niet nog meer lijden, terrorisme moet niet met dezelfde munt betaald worden.

Waarom God? Wij kunnen het ook roepen en schreeuwen, maar wij weten dat het toch weer bij onszelf terugkomt. Wij hebben behoefte aan vertrouwen, wij zijn het soms even kwijt hoe je trouw kunt blijven aan de Eeuwige als je zo getergd en geteisterd wordt in het leven. Het is net of er een bordje op de deur van Gods woning hangt: Ben even afwezig ! En dat wij twijfelen of ie weer terug komt. Als je in een hel leeft, is het namelijk erg moeilijk om je voor te stellen dat er ook nog een hemel is. En als de Barmhartige er even niet is, krijgen andere krachten de kans om ons te overmeesteren en mee te sleuren in het zwarte gat van achterdocht, rancune, twist en verdeeldheid.

Jezus zegt volgens Lucas : als je nu maar een klein beetje vertrouwen hebt in mij en in mijn Eeuwige Vader, als je maar een ietsiepietsie vertrouwen hebt, kan je zo weer bergen verzetten ofwel in zijn beeldspraak : bomen aan de wandel krijgen Grappig is dat het mosterdzaadje wel het kleinste zaadje is, maar dat er een plant van 1 ½ meter uit kan groeien. Over reuzenkracht van geloof gesproken.

In het tweede deel van het evangelie zegt Jezus eigenlijk : doe maar gewoon wat je moet doen, wacht niet op uitbundige complimenten van mijn kant of van mijn hemelse Vader. Geloven en vertrouwen hebben en goed doen is heel gewoon. Dat doe je gewoon !! Het is een eenvoudig visioen van vrede : werken in Gods wijngaard en niet hoogmoedig worden omdat dat zo bijzonder zou zijn. Vertrouw nou maar, want uit een klein stukje van Gods liefde, uit een klein zaadje, kan een boom van Liefde en Vrede groeien waarin alle mensen kunnen spelen en gelukkig zijn.

Als je wanhoopt, geef jezelf het visioen van liefde, vertrouw erop dat de Eeuwige bij je is in al die dienstknechten en dienstmaagden van Gods trouw. Je herkent de mensen die zich niet neerleggen bij de kaalheid van ziekte en dood, van geweld en lijden alleen. Gods adem strijkt over ieder mensenkind die hem nodig heeft. Gods Geest is als een Helper aan ons geschonken. Wij hebben net gezongen : Jij, nog naamloze, ademt ons open. Angstig als wij zijn, houden wij onze adem in, het leven dreigt uit ons weg te vloeien voordat dat werkelijk zover is. En dan is er die Enige God die ons zachtjes en liefdevol door elkaar schudt. Die zegt : Ik ben er voor jou, wil jij er voor mij zijn in het verspreiden van Liefde, Vrede en Vertrouwen in jouw stukje van de wereld? Wil jij mijn Licht laten schijnen bij hen die in duisternis leven? Wil jij af en toe eens op mijn terras komen rusten als je het niet meer weet en dan kijken naar dat duidelijke visioen wat elke keer op vervulling wacht door jou en de jouwen?

Het is niet te laat om te gaan werken en leven met Mijn Koninkrijk als doel en bestemming in je leven.

Amen

Nodiging

Voor mensen die van U verlaten zijn,
voor allen die hun lot niet kunnen dragen,
voor hen die weerloos zijn in de handen van de mensen,
voor ons allen is er een tafel gedekt binnen de gemeenschap van Jezus Messias.
Wij zijn allemaal welkom om te delen in Gods Liefde en Trouw.
Om ons te herinneren aan wat menszijn in al zijn facetten kan betekenen,
eten wij met elkaar aan de tafel van de Meester.
Om te herinneren dat werken in Zijn Koninkrijk heel gewoon is,
delen wij brood en wijn in gemeenschap met al die anderen
die geloven dat het anders kan in deze wereld.
Ook al zijn ze moslim, hindoe, jood of van welk geloof dan ook,
Jezus maak geen onderscheid als mensen het goed met elkaar en de wereld menen.
Voor ons is iedereen evenveel waard.
Wie je ook bent, wat je hier gebracht heeft,
Komt, deel mee want alles staat gereed…

Zegenbede

De Barmhartige zegene ons en Zij behoede ons,
De Eeuwige doe Zijn aangezicht over ons lichten en zij ons genadig,
De Enige verheffe Haar aangezicht over ons en geve ons vrede.

Amen