Maruja's bijdragen , viering 21 oktober 2001

Lezingen

• Exodus
• Jakobus
• Lucas

Overweging

Mijn allereerste reactie was bij het lezen van de verzen uit Exodus, hé bah het gaat over strijd, over twee legers die elkaar bevechten, over winnen en verliezen, dus ook over dood en verderf.

Op dit moment met de dagelijkse berichten op de televisie en in de krant over de enorme chaos in Israël en de trieste strijd van de Amerikanen in Afghanistan maken het een mens moeilijk om met open oog en open hart dergelijke verzen te kunnen lezen. Om toch te proberen wat meer de betekenis van deze tekst te ontrafelen plaatsen we de tekst in de context van die tijd en daar hoort dan het volgende beeld bij.

Het is in exodus 17 vers 9 dat er gezegd wordt: Ik zal op de hoogte van de heuvel staan en de staf Gods zal in mijn hand zijn. Mozes stond op de heuvel en kon door Israël gezien worden en hij hield de staf van God in zijn hand. De staf die de plagen over Egypte had afgeroepen en die het volk Israël uit de slavernij had geleid. De staf was opgeheven als een banier om de mensen aan te moedigen. Ja, dat is de staf die ons al zoveel diensten heeft bewezen, kijk daar staat hij. Als een symbool voor de grote dingen die God reeds voor ons gedaan heeft. Maar Mozes was niet slechts de man die de staf mocht dragen, hij was ook de voorbidder, degenen die pleitte bij zijn God om voorspoed en overwinning. En Mozes zijn armen werden moe, moe van het langdurig gestrekt zijn en moe van het ophouden. En anderen schoten hem te hulp om hem te ondersteunen.

Wat geeft ons dit voor beeld, hoe kunnen wij deze teksten in woorden van nu begrijpen. Het geeft ons het idee van aanmoediging, van ondersteuning, van vertrouwen in de goede afloop. Wij worden aangemoedigd in onze dagelijkse strijd, wij krijgen steun om elke dag weer opnieuw verder te gaan, niet alleen om te overleven maar vooral ook om van het leven proberen te genieten. Een ieder de laat blijken bereid te zijn zijn handen uit te steken, soms ook hulp te vragen als hij of zij dat nodig heeft, ieder van ons zal ervaren dat zijn God zijn of haar bereidwilligheid ziet en ons te hulp komt.

Ook Jacobus spoort ons in zijn brief aan te bidden met vertrouwen. Het is belangrijk hij niet te weifelen maar altijd vertrouwen te hebben in de goede afloop, want zegt hij dan komt die goede afloop er ook. We zien dit verschijnsel ook op de televisie in allerlei met name Amerikaanse praatprogramma's en ook boeken zijn erg populair over dit onderwerp: positief denken, ervan overtuigd zij dat wat je wilt dat er gaat gebeuren of dat wat je meent dat er veranderd moet worden dat dat ook gaat gebeuren.

Lukas gaat daarin nog een stapje verder en zegt dat we moeten bidden zonder de moed op de goede afloop op te geven. In zijn verhaal over de rechter, de man die recht zou moeten spreken, onpartijdig en onbevooroordeeld, is hier iemand die deze titel bepaald niet met ere draagt. Het is iemand die de wet aan zijn laars lapt en naar willekeur ik moet zeggen meer naar wie de meeste steekpenningen betaalde, hij uitspraak deed. Het was door haar volharding, haar geloof in het recht van de zaak waar ze voor streed, haar vertrouwen in het feit dat recht over onrecht gedaan zou worden, dat hij uiteindelijk niet doof zou kunnen blijven voor haar verzoek. Ze verlangde geen wraak of strenge straffen voor degenen die haar onrecht hadden aangedaan , nee ze verlangde alleen maar dat ze er mee opzouden houden en dat ze terug zou krijgen, dat wat haar bezit was geweest. Ze had geen vriend om haar zaak kracht bij te zetten of voor haar te spreken en invloed uit te oefenen.

Ik denk dat we nu bij de kern aankomen waar het vandaag in de lezingen omdraait. We kunnen onze ogen niet sluiten voor het onrecht wat er om ons heen gebeurt, we kunnen niet doen af we niet horen en zien wat er heel dicht bij huis gebeurt; we behoren ons bezorgd te voelen en ons het lot aan te trekken van degenen die vervolgd of onderdrukt worden. We moeten bidden tot onze God dat recht gedaan wordt en dat veiligheid voor hen verkregen wordt. We moeten roepen om gehoord te worden, dag en nacht moeten we roepen, niet als het ons uitkomt maar als het van ons gevraagd wordt. Wat hiermee bedoeld wordt is niet zoals we nu vanuit de Verenigde Staten krijgen voorgeschoteld dat er aan de ene kan precisie bommen worden afgegooid en honderd meter verderop voedselpakketten; dat is iets dat het misschien voor sommigen leuk doet op de voorpagina van de krant maar dat is niet de helpende of troostende hand waar we het vandaag over praten. Ik denk als het over politiek gaat dat het dan te ingewikkeld wordt dan spelen er andere motieven en dubbele agenda's een rol waar u en ik geen weet van hebben,

Nee, waar we het vandaag met elkaar over hebben en wat ons de lezingen zo mooi verteld hebben kunnen we dichter bij huis zoeken. Waarschijnlijk ook wel in ons eigen huis. Bidden is geen kastelen maken in de lucht, het is geen plicht waar we ons aan te houden hebben, het is geen straf die we ons dienen op te leggen, het is ook geen zoenoffer wat we willen brengen. Het is het klinken van de stem in ons hart en stem die overal doordringt, die overal door heen gaat en die ook klinkt bij diegene die werkelijk naar ons luistert waar we ons vertrouwen in hebben gesteld. Ja prachtig zult u zeggen maar kan ik nu vertrouwen op een goede afloop hoe kan ik nu werkelijk geloven dat andere tijden zullen komen hoe kan ik dat denken en ik ben een heel positief mens, zal mijn gevoel toch niet beschaamd zal worden. Hoe kan ik blijven kijken naar die staf op de heuvel en weten dat mijn gebed verhoord zal worden dat er iemand is die naar me luistert en dat er iemand is de me vertrouwen geeft. Hoe kan ik dat doen terwijl het in de wereld waarin ik leef een grote chaos is, waar het woord vertrouwen niet lijkt te bestaan; hoe kan ik dat doen terwijl er om we heen wantrouwen is naar elkaar en misverstanden en mensen elkaar naar het leven staan, Hoe kan ik dat gevoel van vertouwen vasthouden of terugwinnen?

Vorige week Heeft Diana ons verteld dat het voor ons moeilijk is om vertrouwen te hebben in oplossingen die ons veel te simpel lijken, dat kan nooit goed zijn. Toch ligt daarin de sleutel van hoe hiermee om te gaan. We hebben vandaag dan ook niet voor niets de tekst gelezen uit de Tao, het is in dit geval een aantal verzen uit een geschrift van een Taoïstische leermeester. Het idee wat daarin wordt aangereikt is het volgende; probeer nu maar niet te hard denk er niet tot in de treuren over na, probeer niet alles te begrijpen; ga je er met volle kracht en onbeheerst tegen aan dan is alles gedoemd te mislukken. Doe het nu maar gewoon. Geef je over aan diegene die het goed met je meent. Heb vertrouwen in haar goedheid, laat los.

Laat je niet bang maken, alle dingen gaan voorbij. Maar onze God verandert nooit en het is onze God die ons onvoorwaardelijk steunt en die ons vertrouwen geeft, nu en morgen en altijd.

En zo zij het.