Lezingen

• Luc. 21; 5-19
• Mal. 3; 19-20a
• Thess. 1; 5, 6-11

Welkom en inleiding

Welkom allemaal vandaag in onze Duif, welkom als je hier dikwijls komt, welkom ook als je voor het eerst te gast bent in dit Gods huis. Wij spreken met elkaar, zingen en bidden over het geloof in die Ene die zoveel namen kent,

God, Allah, Adonai, de Onnoembare, de Eeuwige, de Barmhartige of Almachtige……
De teksten van vandaag doelen allen op een grote gebeurtenis in de geschiedenis van het geloof die wel aangeduid wordt met termen als 'de jongste dag' of 'het einde der tijden'
In elke tijd zijn er wel mensen of groepen mensen die geloven dat die tijd is gekomen en dat zij moeten anticiperen op het einde. In Nederland onlangs de Efraïm-groep wier kinderen van school werden gehaald omdat het einde zou naderen en de goddeloosheid toeneemt.

En ook de terroristen van 11 september waren geïnspireerd voor hun rol in de bestrijding van het grote kwaad in de wereld. Door het geloof tot alles in staat. Elk religieus fanatisme lijkt er op uit om het eind der tijden niet alleen te voorzien maar ook om de komst ervan een handje te helpen.

In naam van de Enige wordt heel wat geweld en agressie, moord en hebzucht gelegitimeerd en dat is al eeuwen zo.
Wat te doen met deze teksten, worden wij hier beter van?
Geeft het ons moed om het leven te leven in een wereld die af en toe inderdaad trekjes heeft van die 'jongste dag'? Zullen wij daar straks maar eens induiken? Overslaan heeft ook geen zin, want onze werkelijkheid bestaat uit goed en kwaad en alle schakeringen daartussen in. Zullen wij met helderheid en nuchterheid de verhalen van Maleachi, Paulus en Lucas beschouwen?
Ik wens ons allen een gezegende dienst toe.

Overweging

Als je niet beter je best doet op school, blijf je zeker zitten! Als je niet uitkijkt, heb je zo een ongeluk! Als je niet oplet op je portemonnee in de tram, dan wordt ie zo gerold! Als je niet uitkijkt, gaat je vrouw er met een ander vandoor! Als je geen regenjack meeneemt, dan wordt je kletsnat.
Oorzaak en gevolg, uitspraken die voor de een vanzelf spreken en voor de ander niks met elkaar te maken hebben.
Het automatisme van oorzaak en gevolg in de gebeurtenissen na 11 september j.l. is ook niet voor iedereen te onderschrijven. Moet je geweld met geweld bestrijden? Wanneer houdt een oorlog op? Wat is de beste remedie tegen haat en vernietiging?

De teksten van vandaag hebben eigenlijk geen voorspellende waarde eerder een terugkijken op …en een waarschuwing.
De Profeet Maleachi, wiens naam betekent 'mijn bode', schrijft zijn profetie omstreeks 450 voor Christus wanneer de tempel al geruime tijd is herbouwd. Hij vertelt over de Almachige die zijn volk bij de les houdt van de eredienst, de reinheid van de priesters, de huwelijksmoraal en die een waarschuwing uit dat Hij niet met zich laat spotten.
Ik, de Almachtige heb eerder afgerekend met hen die Mij trotseren en degenen die kwaad doen. En als je zo doorgaat zal die dag weer komen en dat zal vreselijk zijn.

Lucas schrijft zijn evangelie en de tekst over de tempel omstreeks 80 na Christus, 10 jaar na de grote vernietiging van het tempelcomplex te Jeruzalem. Hij blikt terug op Jezus optreden in de tempel en ziet de woorden en de daden van de Christus in het perspectief van de geschiedenis. Misschien heeft hij het wel over de haar op zijn eigen hoofd, die niet gekrenkt is.Want hij heeft het geweld overleeft, hij weet nog hoe het was en hij leeft om dat door te geven.

Dan Paulus in zijn Brief aan de Thessalonicenzen : hij heeft opgemerkt dat er verwarring is over de komst van de Messias, over jongste dag en hij ziet dat mensen de aandacht en de verantwoordelijkheid voor hun werk loslaten.
Zij spreken allen over dat het einde der tijden nabij is en blijven zitten waar ze zitten.

Alle drie vertellen zij eigenlijk dat het moeite waard is om de komst van de Eeuwige te verwachten als je helder en nuchter blijft en gewoon doorgaat met het werk waarvoor jij bestemd bent. Leef alsof elke dag de laatste kans is om het goede te doen, is een andere insteek dan : pas op want morgen komt de zondvloed. Ga niet bij de pakken neerzitten, bekleed je met geloof, hoop en liefde, want God heeft ons niet bestemd om zijn toorn te ondergaan. Geloof niet wat fundamentalistische gelovigen zeggen, dat je niks waard bent, dat het niet uitmaakt of jij je leven opoffert voor jouw God. Wij zijn niet geschapen om slachtoffers van ons geloof te worden. En wij zijn niet geschapen om anderen te slachtofferen omwille van ons geloof. Maak je geen zorgen wat je moet zeggen, want de wijsheid van de Enige is dichtbij. Als je mij, de Eeuwige gelooft en respecteert, dan zal de zon van de gerechtigheid opgaan, die met haar vleugels genezing brengt.

De gebeurtenissen van de laatste tijd hebben ons allen gedwongen om een getuigenis af te leggen, christen, moslim, jood. Wij die in de westerse samenleving zo geschokt zijn door de gevolgen van het gelovig fanatisme, hebben moeten bekennen wat wij denken over de ander. Wij hebben het standpunt moeten innemen of soms moeten verdedigen van degenen die ons lief zijn en soms stonden wij een tijdje helemaal alleen tegenover de eigen groep waaruit wij voortkomen (onze familie, onze binnenkring, onze geloofsomgeving)
Geweld roept het op om heftig te reageren, met woorden of met daden. Met verstand en wijsheid of redeloos en haatdragend. Wij zijn een weg aan het belopen met elkaar waarop wij elkaar tegenkomen. Op de kruispunten kunnen wij elkaar ontmoeten en leren kennen of elkaar ontkennen en elkaar gaan bevechten.
Als je behoort aan de dag, als je het licht lief hebt, als je niks te verbergen hebt dan is het makkelijker om niet mee te gaan in het gedrag van de grote groep, dan is respect voor de ander, voor zijn of haar geloof, gevoelens en gedachten een vanzelfsprekendheid.

In de afgelopen maanden zijn niet alleen mensen gebotst en volkeren in oorlog geraakt, maar de strijd gaat tussen de westerse, hooghartige cultuur van geld en macht en de oosterse cultuur die zich al eeuwen aan ons ondergeschikt voelt. Wij zijn met elkaar tot heel wat in staat en wij kunnen hele onderzoeken en studies verrichten naar van alles en nog wat, maar hierin schieten wij toch aardig tekort. Het lijkt alsof alleen de taal van de macht klinkt in deze tijd. Hier in het klein, tussen mensen die in ons land, onze buurt en onze straat wonen, die soms onze taal spreken kunnen wij proberen om elkaar te ontmoeten. Kunnen wij proberen om elkaars getuigenis en bekentenissen te horen en serieus te nemen. Hier kunnen wij proberen om conflicten voor te zijn, uit te praten en niet te laten sloffen. Hier kunnen wij oefenen in vredelievende communicatie, respect voor elkaars ideeen, standpunten, vrijheid om er anders over te denken. Niet elkaar beschuldigen van verraad als je twijfelt of als je duidelijk maakt dat je getwijfeld hebt om tot een besluit te komen zoals minister Pronk.
De grondhouding wordt helder en duidelijk omschreven : helder en nuchter blijven, open staan voor de wijsheid die tot je komt, die de Eeuwige ons in de mond legt; volharden ondanks hoon en spot, isolatie en geweld en blijven geloven dat de zonne der gerechtigheid opgaat, die met haar vleugels genezing brengt. Dat is onze goddelijke werkinstructie op zondag 18 november 2001 en daar hebben wij ons maar aan te houden.

Amen

Nodiging

Iedereen is welkom aan de Tafel om te delen met elkaar en te delen in het leven wat ons geschonken is.

Wij weten dat wij de moeite waard zijn, dat wij de vrijheid hebben om elkaar recht in de ogen te kijken en openhartig met elkaar uit wisselen wat ons bezighoudt.

In die vrijheid die heel kostbaar is, herdenken wij een maaltijd van oudsher niet met de angst in ons lijf, maar met vreugde in ons hart, omdat wij en iedereen op deze aardbol welkom is bij de Eeuwige en bij zijn Zoon Jezus van Naz areth.

Komt want alles is gereed.

Zegenbede

De Eeuwige zegene ons en Zij behoede ons,
De Onnoembare doe Zijn aangezicht over ons lichten en zij ons genadig
De Barmhartige verheffe Haar aangezicht over ons en geve ons vrede.

Amen