Lezingen

• Jesaja 11: 1-10
• Romeinen 15: 4-9
• Mattheüs 3: 1-12

Welkom en inleiding

Namens de duifgemeenschap mag ik u allen van harte welkom heten in deze dienst op de 2e advent zondag. Drie duidelijke Advent teksten lezen we vandaag.
Jesaja ontvouwt een visioen over de Messiaanse koning die een paradijselijke vrede tot stand brengt.

In de tweede lezing spoort Paulus ons aan volharding en troost te putten uit de schrift en vooral de eenheid te bewaren. In het evangelie leert Johannes de doper ons wat wij moeten doen, om het visioen van Jesaja werkelijkheid te laten worden; 'Bereid de weg van de Heer.' Drie Advent teksten maar wat verstaan we eigenlijk onder Advent.

Advent is verwachting, maar waar wachten we op. Het kind werd meer dan tweeduizend jaar geleden al geboren! Advent kijkt om naar de geboorte lang geleden, maar ook vooruit naar de vervolmaking van Zijn bedoelingen.

In deze weken staan we daar eens extra bij stil. Vernieuwen we onze verlangens naar een wereld in vrede. Waar wachten we nog op! Ik wens ons allen een goede dienst toe.

Eeuwige,
Vernieuw onze hoop
Door liederen en verhalen.
Raak ieder van ons,
Zodat wij weer weten er te mogen zijn:
Mensen op weg, twijfelaars, zoekers en dromers,
Geborgen in uw geheim.

Om elkaar te bemoedigen,
de vlam van de hoop onder ons brandend te houden,
Ontsteken wij de tweede kaars.

Overweging

Jesaja had een droom, een visioen dat oude vijanden nieuwe vrienden zouden worden door het beleid van de verwachte koning: de twijg die zou ontspruiten aan de stronk van Isaï. Isaï of Jesse woonde in Betlehem in circa de 11e eeuw voor het begin van de jaartelling en was een rijk en geziene schapenhouder. Hij had 8 zonen, de jongste was Koning David. Hij was stamvader van het Judese koningshuis, de stam van Jesse. Zowel in de joodse als in de christelijke traditie beschouwt men deze tekst als een aankondiging van de komende Messias. De Joden wachten nog steeds op de komst van de Messias de Christenen verwachten een wederkomst.

Is de persoon waarover Johannes de doper sprak de verwachte Messias? Dat moeten de mensen die naar Johannes kwamen luisteren zich hebben afgevraagd. Zij kenden het visioen van Jesaja, maar er stonden wel meer mensen op die claimden de Messias te zijn of te kennen. Zolang je verwachtingen nog niet zijn vervuld is daar ook de twijfel. Is dit nu de goede persoon die wij moeten volgen, is dit nu de goede beslissing die ik neem in mijn leven, is dit nu de man of vrouw waarmee ik oud wil worden, is dit nu het werk dat ik m'n leven lang wil doen? Al die vragen zijn achteraf makkelijk te beantwoorden maar als je voor de beslissing staat is er veel vertrouwen voor nodig om de stap te durven zetten. En dat zijn dan nog verwachtingen voor de korte termijn. Jesaja schreef in de 8ste eeuw voor Christus, 8 eeuwen later kwam de vervulling van zijn visioen voor de Christenen. Hoe gaan wij om met zo'n visioen. Voor ons is de Messias gekomen en we hoeven ons niet meer af te vragen of Hij het was waarvan Jesaja sprak en over het visioen van Jezus kunnen we lezen. Je kunt lezen over hoe onze wereld, rijk van God kan worden.
"Alles wat eertijds is opgeschreven, werd opgeschreven tot onze lering, opdat wij door de volharding en de vertroosting die wij putten uit de Schrift, in hoop zouden leven", zegt Paulus. Ondanks die vooruitzichten en handreikingen die we hebben gekregen is het visioen van Jezus helaas ook zo'n lange termijn voorspelling gebleken. We zijn er immers al zo'n 20 eeuwen mee bezig en hoe lang nog hierna.

Met de ellende om ons heen kun je snel de moed en hoop verliezen. Waar immers te beginnen? Het gaat ook niet van vandaag op morgen, het duurt zo lang! Het zal mijn tijd ook wel duren, ik heb het relatief gezien toch nog goed?

Maar telkens worden we even wakker geschud door wat er om ons heen gebeurt, dichtbij of veraf. Een stem roept: onrecht! En we beseffen weer even wat ons te doen staat. Maar net als goede voornemens ben je het even snel weer vergeten als je er niet door iets of iemand aan wordt herinnert. Tijdens de mond en klauwzeer uitbraak werd er hard geroepen om inenting van de veestapel. Wie hoor je daar nog over? Vlak na de Bijlmerramp werd er gediscussieerd over het vliegen over dichtbewoonde gebieden. Even was het stil in de lucht op de aanvliegroute van de bulderbaan. We zullen dit jaar extra voorzichtig zijn met vuurwerk en brandbare kerstversiering. We trappen steeds weer in nieuwe valkuilen en worden hard met onze neus op de feiten gedrukt, waarna we beseffen dat het anders moet. Telkens moeten we ons nieuwe moed ingeven om te veranderen, om onze nek te durven uitsteken in de hoop dat we de goede keus maken. Een stem in ons blijft roepen: vrede!

Advent is een periode dat we ons zelf daar weer aan herinneren. 2000 jaar geleden werd een kind geboren die de wereld veranderde. Die wereld zou nooit meer zijn dan daarvoor. Die uitspraak is bekend en nu ook weer zeer actueel: '11 september: de dag die de wereld veranderde.' Nog zulke uitspraken in het verleden gedaan zijn: 'dit nooit weer' en 'nooit meer oorlog'. Helaas blijkt maar al te gauw dat we weer in ons oude patroon terug vallen en door gaan met de dagelijkse praktijk. Als we met de neus op de feiten worden gedrukt is het niet moeilijk keuzes te maken, veel moeilijker lijkt het te zijn het te voorkomen. Waar moet je beginnen, doe ik het zo goed, volg ik de goede wegen. Hoe horen we de mensen zonder stem, die niet gehoord worden, niet die aandacht krijgen in de wereldpers. Mensen in bittere armoede, mensen die onderdrukt worden, mensen die lijden onder oorlogsgeweld. Ook zij verdienen onze aandacht en steun, ook zij maken deel uit van God's koninkrijk. Hoe gaan we om met gods schepping, de flora en de fauna, zonder dat onze aandacht er op moeten worden gericht via de media na een ramp. Maar waar te beginnen, wat te doen?

De stem die wij vandaag horen, spreekt ons daarvoor moed in. Ze laat zien wat het eindresultaat zal zijn. Het koninkrijk van God is nabij. Ons richtpunt. Het zal ooit werkelijkheid worden, die vrede die bij Jesaja in drie stappen wordt uitgebeeld:
Er zal vrede zijn tussen de dieren, zoals ooit op Noach's ark
Tussen dier en mens, die niet meer zal leiden tot uitroeing en uitbuiting van dieren.
En tussen de mensen onderling, een paradijselijk vooruitzicht

Het is van het grootste belang dat we dit visioen, onze dromen en verlangens levend houden. We moeten de moed niet laten varen ook al hebben we een lange weg te gaan, alle kleine beetjes helpen en ieder kan z'n steentje bijdragen. De stem die wij in deze Advent horen, roept ons op strenge toon op tot daden van gerechtigheid; maar ze troost ons ook met een visioen van vrede en ze geeft ons hoop. Gesterkt door het woord kunnen we vruchten voortbrengen.
Die het pad effenen voor het rijk dat komen zal.
Eens zal de dag komen, dat de tocht is volbracht?
Eens zal er een stad van vrede zijn, zonder armen en rijken?
Eens zal er een eind komen aan het zwerven van zoveel vluchtelingen?
Waar wachten we op!

Amen

Nodiging

God, U roept ons op tot gerechtigheid en vrede.
Maak ons open en ontvankelijk
Voor het gebroken brood en de wijn
Het blijvend teken van Uw opdracht.

Iedereen is welkom aan de tafel, niemand uitgezonderd
Kom dan want alles staat klaar.

Zegenbede

Eeuwige trouwe God,
Wij hebben de stem
Van de roepende gehoord.
Wij bidden U, dat wij ,
Gesterkt door uw woord,
Vruchten voortbrengen
Die het pad effenen
Voor uw rijk dat komen zal.

Eens zal de dag komen,
dat de tocht is volbracht?
Eens zal er een stad van vrede zijn,
Zonder armen en rijken?
Eens zal er een eind komen aan het zwerven
Van zoveel vluchtelingen?

Zegen ook ons, voor wij gaan, met Uw kracht,
Moge de God van liefde, die zijn liefde uitdeelde
Ons sterken in onze liefde voor anderen.
Moge de Zoon, die zijn leven uitdeelde
Ons helpen te delen met elkaar
Moge de Heilige Geest, die in ons woont
Ons zo bezielen, dat wij zelf een zegen zijn.

Amen.