Lezingen

• Ex 17:3-7
• Rom. 5: 1-8
• Joh 4:5-42

Welkom en inleiding

Van harte welkom allemaal in deze viering van grote en kleine mensen. Welkom op de 3e dag in de 40-dagen tijd, de tijd voor Pasen. Een speciaal welkom voor de kinderen. Fijn dat jullie er ook zijn vandaag.
Het verhaal van vandaag gaat over water. Ieder mens heeft water of drinken nodig om te leven. Zonder dat zul je vergaan van de dorst. Maar wat hebben we nog meer nodig?
Yvonne gaat straks een verhaal lezen en dan daarna ga ik nog wat praten met jullie.
Voordat ik verder ga even een praktische opmerking. Het verhaal dat Yvonne gaat lezen, is gebaseerd op het Johannes evangelie. Die tekst lezen we niet, maar is wel als achtergrondinfo afgedrukt. Verder aan het einde van de viering staat ook nog het Onze Vader in het boekje. We bidden alleen de gezongen versie.

Laten we dan stil worden nu
een moment om te voelen wat er in ons leeft en
om ons te laten vinden door de Eeuwige
de bron van ons leven.

Eeuwige God

In deze soms verwarrende wereld van pijn en geweld
maar ook van idealisten en mensen die het goede doen
Doe lichten over ons uw Aangezicht
verwarm ons hart
Geef ons uw Woord
het eigenlijke licht
dat ieder mens verlicht;
geef ons te drinken
uit de bron van levend water.
spreek nu en hier tot ons;
woorden van bevrijding

Gesprek met de kinderen

Ja dat wat een bijzonder verhaal dat Yvonnen voorlas. Een verhaal van een vrouw die heel bang was geworden voor andere mensen. Toch had ze water nodig. Daarom ging ze op een tijdstip naar de bron, dat niemand daar was. Maar toen ontmoette Jezus haar.
Mijn vraag aan jullie is?
Wie van jullie zit er op school of op de peuter school?
En waar ik benieuwd naar ben, wordt er wel eens gepest op school?
Zijn er ook kinderen die heel vaak gepest worden?
Of kinderen die helemaal geen vriendjes of vriendinnetjes hebben?

Nou dat kan wel gebeuren hoor. En die kinderen die worden dan eigenlijk bang en denken dat niemand ze meer wil zien en niemand aardig voor ze wil zijn. En dan worden ze stil, saai en dan wil ook niemand meer praten met ze bijna.
Jezus is juist iemand die dat soort kinderen op zou zoeken. En zou zeggen: jij bent de moeite waard, je mag gezien worden. En onze God nodigt ons uit om ook tegen elkaar te zeggen: je bent de moeite waard, fijn dat je er bent, fijn dat je mee wilt doen.

Nou, daar gaan we hier nog verder over lezen en praten. En jullie gaan met Yvonne en Fred mee en kunnen gaan tekenen of andere mooie dingen doen.

Overweging

Gemeente van Christus, lieve mensen,

Een paar weken geleden deed ik mee aan een rollenspel. Het ging over de Nederlandse Spoorwegen. Over de onderhandelingen over het rondje rond de kerk. Ik zat in het team van de ondernemingsraad, daarnaast waren er een vakbondsteam en natuurlijk ook de directie.
Ondanks de verschillen tussen de onderhandelingspartijen, ondanks de pers, die op allerlei momenten ruzie aan het stoken was, waren wij er vrij snel uit.
Er waren ook twee mensen van het NS hoofdkantoor bij. Achteraf vroegen we naar de verschillen tussen het spel en de werkelijkheid. In werkelijkheid zeiden ze, is iedereen erop uit voor eigen achterban te scoren, zich zo te profileren dat ze meer leden krijgen etc en helemaal niet bezig met een totaal oplossing.
Pijnlijk vond ik het om dat te horen. Want ik denk dat we als samenleving dorst hebben. Dorst naar dingen van algemeen belang, dat die gewoon goed geregeld worden en niet ten onder gaan door allerlei politieke spelletjes.

De tijd voor Pasen in van oudsher een tijd van vasten. Een tijd van zuivering. Een tijd, waarin je breekt met een aantal gewoontes van eten en drinken, met als doel te zuiveren in lichaam en geest. De vraag waar ik dan mee zit is, in hoeverre zijn we bereid ons echt opnieuw te bezinnen? Hoe groot is ons verlangen, om te zoeken naar hoe het echt bedoeld is door onze Schepper, in ons persoonlijke leven maar ook in de wereld waarin we leven. Soms ben je geneigd te denken laat maar. Laat maar, wat heeft het voor zin om te stemmen. Het zijn toch alleen maar rare machtspelletjes in de politiek. Laat maar, ik erger me aan die persoon, maar het is zo'n gedoe dat ter sprake te brengen en hij verandert toch niet, laat maar zitten. Verloochenen we dan ons verlangen naar zuiverheid, naar de ware bron in ons leven?
Zo kun je zeggen: ach, wat zal er nu echt veranderen als we terug gaan naar de Duif aan de Prinsengracht. Zo heel veel valt er toch niet te veranderen en te verbeteren. En het kost nog een boel meer ook. Ja vroeger, toen we de kerk net gekraakt hadden, toen hadden we nog idealen. Ja, dan ga je lijken op dat volk in de woestijn. Heel menselijk overigens.

De lezingen van vandaag bieden perspectief. Daarin wordt het doemdenken doorbroken. In alle drie verhalen, wordt het geijkte, de verwachtingspatronen of de regels waarin mensen leven, doorbroken. Er blijkt water te zijn in de woestijn, tegen de verwachtingen in; Jezus praat met de vrouw aan de bron, tegen de regels in en maakt dat zij weer fris en nieuw in het leven staat. Paulus is helemaal enthousiast, want zegt hij, we worden niet door de wet, maar door de genade van God gerechtvaardigd. Dat wil zeggen, deel hebben aan het rijk zoals hij dat bedoeld heeft. Een rijk waarin mensen in vrede met elkaar leven. We worden niet buitengesloten.

De meest intrigerende vraag wellicht is: Wat is nu dat water, waarvan Jezus te drinken geeft?
Paulus geeft daar een antwoord op: Beste mensen zegt hij, we mogen leven van de genade van God. We hoeven geen loosers te zijn, mensen die afgekeurd worden omdat we ons aan door mensen bedachte regels niet houden. We worden niet weg veroordeeld. Nee, er zijn nieuwe mogelijkheden tot contact, tot verzoening, tot wederopbouw en ga zo maar door.

In het evangelie van Johannes horen we nog een ander antwoord. Wat me vooral opvalt, is de stelligheid van Jezus. Nog voordat de vrouw kan vervallen in een lang klaagverhaal, wordt ze als het ware al overruled door Jezus. Ze wordt helemaal gezien door Hem, wat allang niet meer was voorgekomen. En daarnaast geeft Jezus als het ware de boodschap: Jij bent een prachtig mens, jij mag helemaal leven, ga daar nu eens vanuit.

Eigenlijk vind er in alle drie de verhalen een omkering plaats. Niet onze eigenlevenssituatie of maatschappelijke situatie is het vertrekpunt van leven en als we klem lopen, kloppen we even bij God aan; nee, de Eeuwige, de bron van leven is het uitgangspunt. Jezus en Paulus zijn daar vandaag heel stellig in. Ze keren de boel om. De Eeuwige, Hij die is, Hij die genoemd wordt WEESER, met Hem is het begonnen. Dat is de bron. Hij is het - en met hem Jezus en velen in navolging van Hem - die tegen ons zegt: Je mag er wezen ! Ja, ik heb je gezien met je pijn, je frustratie en ik zie je ook als mens die liefde kan geven en ontvangen een mens die goede en mooie dingen kan creëren. Daar mag je opnieuw mee beginnen, daar mag je mee verder gaan.
Sterker nog, ik denk dat de Eeuwige ons daarin hard nodig heeft. Jou en mij heeft hij nodig, om Zijn Schepping, verder af te maken. Dat is geen dwangbevel, maar een uitnodiging om te drinken van het water.

Om dat tenslotte praktisch in te vullen kom ik terug op ons nieuwe kerkgebouw. Je kunt daarentegen ook zeggen: Wat een prachtig nieuw gebouw mogen we gebruiken, wat ziet dat er mooi uit. Hoe zou de Eeuwige ons daarin nodig hebben? Welke kerkgemeenschap zouden we hier verder vorm kunnen geven, waar komt het op aan, waar gaan we van stromen?
Ik hoop dat we daarin het enthousiasme mee kunnen nemen, wat de vrouw bij de bron kreeg. God geve het ons. Amen.

God
Eten en drinken is noodzakelijk voor de mens!
Maar Uw Zoon bedoelde iets anders dan het nuttigen van voedsel
Het mee-werken aan Uw Koninkrijk
door om ons heen te kijken
het goede te doen voor onze medemens
en niet uit elkaars genade te vallen
Geef ons kracht en moed dit te volbrengen

Heer
Geen ons kracht
zoals het water dat U uit de rotsen sloeg
Dat zal ons helpen
onze moeilijkheden de baas te kunnen blijven

Eeuwige
Discriminatie is niet alleen iets van deze tijd.
In de tijd dat Uw Zoon rondging hier op aarde
speelde dit ook en Uw Zoon ging hier dwars tegenin
Door met de ander in contact te komen
te praten, kunnen grenzen vervagen en wegvallen.
Geef ons inzicht om net als Uw Zoon de vooroordelen
te doorbreken en open te staan voor onze medemensen
wie ze ook zijn en waar ze ook vandaan komen

God van liefde
U die uitzicht biedt
als wij mensen er geen zicht meer op hebben
dat wij beseffen
hoe dorstig we soms zijn
en toch op weg durven gaan
vanuit het vertrouwen
dat we water zullen vinden.

| Archief/Bijdragen | Archief 2002 | Catrinus' "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

FV 2002-05-14 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl