Lezingen

• Jes. 50:4-7,
• Flp. 2:6-11,
• Matt. 26:17-30

Inleiding

Namens de duifgemeenschap heet ik u allen van harte welkom hier voor de laatste keer in de Buiksloterkerk.
We staan aan het begin van de goede week. De herdenking aan een week vol van gebeurtenissen, Jezus trekt op naar Jeruzalem, hij werpt de wisselaars en handelaren uit de tempel, eet voor de laatste maal met zijn leerlingen, word gevangen genomen, uitgeleverd en gekruisigd en staat op de derde dag op uit de dood.
Wij staan ook voor een week vol veranderingen en activiteiten, minder dramatisch maar ook daar zien we naar uit. Na meer dan 2½ jaar keren wij terug uit onze 'ballingschap'. Ook daar willen we bij stil staan vandaag.
De evangelielezing van vandaag is een gedeelte uit het lijdensverhaal, we lezen over het laatste avondmaal. Jezus gaat voor de laatste keer met zijn leerlingen aan tafel. Tot dan toe had Hij alles zelf in handen, daarna is Hij overgeleverd aan anderen.
Een angstige periode volgt die Hij liever niet had willen meemaken maar gesterkt door God kan overwinnen.
Veranderingen, onbekende zaken, niet alles zelf in de hand hebben, het boezemt ook ons vaak angst in. Wat zullen de gevolgen zijn van mijn daden? Zullen we het gaan redden?
Laten wij, aan het begin van deze viering, bidden om kracht en moed, om ons niet te laten vangen door die angst en twijfel.

Gebed om kracht en moed
(George Appleton, The Oxford Book of Prayer)

O God, wiens aanwezigheid vrijheid is,
schenk ons de vrijheid van geest
die maakt dat wij niet bang zijn om onbekende wegen te betreden,
noch teruggehouden worden door onze eigen bange twijfels
of de angst van anderen.
Wenk ons steeds vooruit naar de plaats van Uw wil
welke tevens de plaats van Uw kracht is,
o altijd gidsende, altijd liefhebbende God.

Overweging

Voor Jezus optrok naar Jeruzalem is er veel gebeurd. Hij heeft ons laten zien hoe te leven en hoe te handelen. Hij trok zich niets aan van wat men van Hem dacht en deed wat moest worden gedaan. Zijn actieve leven voor Pasen houdt op na het laatste avondmaal, daarna wordt Hij geleefd. Bij die maaltijd werd waarschijnlijk gesproken over wat men allemaal beleefd had. Er is geen beter moment dan tijdens een maaltijd de zaken nog eens door te nemen. 'Herinner mij', vraagt Jezus, 'herinner mij in deze maaltijd. Herinner Mij zoals ik was, herinner Mijn taak en opdracht, herinner je Mijn opoffering voor de vrede'.

Gezien de woorden van Jezus, die Hij sprak aan tafel, is het zeer waarschijnlijk dat hij wist dat hij zou sterven. Alle gebeurtenissen van die week staan beschreven her en der in het eerste testament, en Jezus was daar van op de hoogte. (o.a. Zach 9:9 , Jes.56:7 3 en Jer. 7:11, Ps 41:10-13)

Het gedeelte uit Jesaja bijvoorbeeld wat we lazen is een deel uit 'het lied van de dienaar'. Het beeld dat daarin geschetst word is gelijk aan het leven van Jezus.
De dienaar is vanaf de moederschoot voorbestemd 'om zijn volk naar hem terug te brengen, Israël rond hem te verzamelen', maar ook 'om een licht te zijn onder de volken en bevrijding te brengen over heel de aarde' (jes.49:6) Het volk echter mort en wil terugkeren naar zijn land om er in welvaart te leven en de volken te onderwerpen. De dienaar weigert een held te zijn en wordt daarom door zijn eigen landgenoten vervolgd; hij zal zijn gelaat niet onttrekken aan belediging en bespuwing; hij zal verguisd en geminacht worden door de mensheid. Het lijden van de dienaar bevrijdt velen van hun schuld omdat hij de zonden van velen op zich nam en zijn leven gaf om hun schuld te dragen.
Ondanks dat Jezus wist welke gevaren Hij liep ging Hij door met zijn opdracht.

Wij noemen mensen die dat ook doen helden.
Brandweermensen die een brandend gebouw in rennen om mensen te redden met gevaar voor eigen leven. Klokkenluiders, de Max Havelaars van onze tijd, die misstanden in het bedrijfsleven of bij de overheid aankaarten maar daardoor waarschijnlijk wel hun baan verliezen, mensen die strijden voor vrede en een beter milieu en daardoor niet eens tijd hebben om te werken, vrijwilligers die vrije tijd opgeven om iets goeds te kunnen doen voor de maatschappij, mensen die iets betekenen voor een ander, zij verdienen een maaltijd met vrienden. En iedereen is op z'n beurt is zo'n held en gaat aan tafel met vrienden.

Er zal aan tafel gesproken worden over de heldendaden, de persoon in kwestie zal zeggen dat hij of zij zich geen held voelt maar gewoon doet wat ie moet doen. Omdat je diep van binnen voelt dat je iets moet doen, dat het je taak is. Maar er zullen mensen zijn die jaloers naar je kijken als je in het zonnetje wordt gezet door je vrienden. Zoals Judas de, in zijn ogen, verkwisting van olie door Maria Magdalena niet zo kon waarderen. Er zullen mensen zijn die jou opdracht voor geen goud zouden willen overnemen omdat zij vast willen houden aan wat zij hebben en die niet op het spel willen zetten. Er zullen mensen zijn die maar al te graag hetzelfde zouden willen doen, maar niet durven. En als ook zij met de gevolgen geconfronteerd worden de andere kant op kijken zoals Petrus.
Er zullen mensen bij zijn die vraagtekens zetten bij je daden, moet je dat nou wel doen. Zie eens wat het met je doet, wat zijn de gevolgen van je daden voor je zelf. Dat zijn mensen die je goedbedoeld, denken te moeten beschermen maar daardoor net het verkeerde doen en je in wezen verraden.
Dat bracht zelfs Jezus aan het wankelen.

Waardoor laat je je dan leiden. Het lijkt vaak een afweging te zijn tussen verstand en gevoel. Tussen het wereldlijke en het geestelijke.
Wat doe je als je diep van binnen voelt dat je iets moet doen, dat dat jou taak is.
We worden vaak tegengehouden door onze eigen bange twijfels of de angst van anderen. We zijn bang om onbekende wegen te betreden. Op weg gaan, echt vertrekken, betekent afscheid nemen, risico nemen, je kwetsbaar opstellen, jezelf verliezen. Dat is wat Jezus heeft gedaan.

Het voorgevoel van liefde duurt het langst.
Een gevoel van onrecht dat blijft knagen.
Klokkenluiders moeten daarom blijven luiden. En de klokken die zondags worden geluid zouden symbool daarvoor moeten staan.
Als voorbeeld voor wat Jezus deed.

Wij kunnen daarmee op weg gaan. Gesterkt door Gods zegen die daarop rust en gesterkt door de woorden uit de oude geschriften en een voorbeeld dat Jezus ons heeft nagelaten. Het voorbeeld dat laat zien dat het goede het kwade zal overwinnen.

Amen

Uitreiken van de palmtakken

In brood en wijn gedenken wij Jezus,
uw dienstknecht, uw uitverkorene,
Vernederd tot de dood, verheven in uw licht.
Voed ons met deze gaven, richt ons op en
Maak ons mensen naar uw hart, zoals Jezus,
Die zo voor ons geworden is tot vrede, liefde en leven.

En deze groene takken horen erbij vandaag op palmzondag.
Ze vertellen op hun eigen wijze het verhaal van deze dag.
Zij zijn voor ons een teken, herinnering aan Jezus van Nazareth
Zo'n takje in de hand nemen, is kiezen voor zijn manier van leven,
Is zeggen dat zijn weg ook onze weg dient te zijn.
Geef dat deze takken - waar ze ook heen gaan - opwekken tot zijn manier van omgang met elkaar, tot vrede en verzoening en liefde wereldwijd.



Nodiging

Iedereen is welkom aan zijn tafel
Dus kom want alles staat gereed.

We blijven op weg gaan, hoe ver ook te gaan.

Zegenbede

Overal zijt Gij, onzichtbaar gegeven
Hier en nu, maar ook straks, daar en volgende week.
Moge het Uw wil zijn, God,
Dat U ons in vrede zult laten reizen
Ons zult leiden, ons tot steun zult zijn
En dat U ons ons reisdoel zult laten bereiken.
Zegen ons met uw nooit aflatende kracht en liefde

In de naam van de Vader , de Zoon en de Heilige geest
Amen

| Archief/Bijdragen | Archief 2002 | Alets "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

FV 2002-04-17 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl