Lezingen

• Dt. 11:18-20,
• Jak. 1:22-25,
• Matt. 7:21-27

Namens de duifgemeenschap heet ik u allen van harte welkom, groot en klein.
Vandaag is er speciale aandacht voor de kinderen, en dat komt goed uit want de eerste lezing die we vandaag zullen lezen zegt: Prent mijn woorden in uw hart en onderwijs ze aan uw kinderen. Het thema vandaag is: bouwen op goede grond. Om iets goeds neer te zetten heb je een goede ondergrond nodig.
Je neemt 's morgens een goed ontbijt om goed de dag door te komen.
Voor je gaat bouwen maak je plannen.
Voor je spreekt bedenk je je.
Goed beslagen ten ijs komen daar gaat het om.
En dan moet je bouwen anders blijft de goede grond onbenut.
Ik lees direct een verhaal voor aan de kinderen, daarna mogen jullie proberen een huis te bouwen. Voor de 3e lezing komen jullie hier terug en horen jullie de lezing en het einde van het verhaal.

Verhaal voor de kinderen deel 1

Gebed

Eeuwige God,
als grond onder onze voeten
bent U ons houvast.
Vervul deze ruimte
van Uw liefdevolle aanwezigheid.
Neem ons bij de hand,
leid ons voort op de weg
die wij samen moeten gaan.

Amen.


En zo verging het ook meneer Poendera luister maar:
Verhaal voor de kinderen deel 2

Overweging voor de kinderen

Het is heel dom om niet te luisteren als iemand je goede raad geeft.
De vader van Jos en Peter zei dat je je huis goed moet vastzetten in de grond met lange palen, en dat had hij niet gedaan. Daarom verloor hij zijn huis.
Op school en thuis zul je ook vaak goede raad krijgen.
Niet door de gangen rennen, zegt de juf, want dan kun je vallen en je zeer doen
of niet hard schreeuwen want dan stoor je de anderen.
Jezus gaf ook goede raad en dat leer je door goed naar zijn verhalen te luisteren. En er vragen over te stellen.
Jezus zegt dat wij op hem kunnen bouwen. Dat is dat je op Jezus kunt vertrouwen. En als we doen wat hij ons vertelt, dat het dan Goed komt met ons.
Dat is het verhaal wat we vandaag hoorden. Er staan in de Bijbel nog meer verhalen over bouwen. Twee er van staan op deze papieren daar kunnen jullie nu mee aan de slag.

Overweging

Er staan veel verhalen in de bijbel die we eigenlijk nooit lezen. De verhalen van vandaag zijn daar een voorbeeld van terwijl juist deze verhalen als thema hebben dat je Gods woord moet kennen en er naar moet handelen.

Als je iets mee maakt zoals de Joden die vanuit ballingschap terug keerden naar Jeruzalem of zoals de leerlingen en volgelingen van Jezus meemaakten dan is het niet moeilijk zoiets in je hart mee te dragen. Als je iets indrukwekkends meemaakt zul je dat niet licht vergeten en makkelijker op waarde kunnen schatten. Maar voor generaties daarna wordt dat moeilijker. Ga dat maar in je eigen leven na. Als je zelf iets meemaakt, iets fantastisch of iets droevigs zal dat je lang bij blijven maar anderen zullen niet makkelijk zo'n zelfde gevoel daarbij hebben en houden.
Je wilt dat delen met anderen maar die hebben vaak na een tijdje iets van: hou er nu maar over op. Het kan je juist ook erg gaan vervelen om het verhaal steeds weer te moeten vertellen. Dat zie je ook in onze eigen duifgemeenschap waar telken malen mensen zich vragen stellen en anderen dan zeggen: dat hoofdstuk hebben we gehad. De een wel de ander echter niet. Zo zijn de verhalen uit de bijbel voor ons geschiedenis, maar wel een geschiedenis die vertelt over rijke ervaringen van mensen en hun God die ook de onze is. We moeten ze daarom blijven lezen, er vragen bij stellen, er hoop uit putten en Gods liefde erin ervaren.

De wetten en woorden die we in ons hart moeten dragen lijken veel en moeilijk
en vooral ook uit een zeer lang verleden tijd.
Mozes heeft er tien opgeschreven, ik zal u niet vragen ze op te noemen.
De kerk maakte er zoveel bij die vooral verstikkend hebben gewerkt en dat soms nog doen. Regels en wetten (goede raad eigenlijk) behoren, naar mijn mening, allen maar 1 universeel en altijd geldend doel te hebben: ze moeten ervoor zorgen dat er onder ons een goede geest heerst, dat we ons werk met plezier en toewijding doen en elkaar daarbij niet uit het oog verliezen. Het behoren de wortels te zijn waarmee we stevig op de grond staan.
In een kort gedicht las ik:
"Een boom vraagt geduld en tijd om vast te wortelen in groei naar vruchtbaarheid.
Een mens vraagt lange jaren om vast te wortelen in groei naar wijsheid.
De tijd geeft ons de kans om onze ware groeistof te zien: geloof, hoop en liefde."

"Prent mijn woorden in uw hart", staat er in Deuteronomium. Dabar is het Hebreeuwse begrip voor 'woord' maar het betekent ook 'daad'.
Voeg de daad bij het woord.
Het stukje uit het evangelie wat wij lazen is het laatste stukje van de bergrede, waarin Jezus steeds over gerechtigheid spreekt. Hij zegt dat het niet goed is alleen te speken en niet te handelen. We hoorden dat ook in de brief van Jakobus.

Als je niet weet waaraan je begint omdat je je niet goed hebt voorbereid is een
slechte zaak. Stel je voor dat aan de restauratie van dit godshuis was begonnen zonder een onderzoek te doen en er een degelijk bouwplan was gemaakt. Waarschijnlijk was hier dan toch een parkeergarage gekomen en had het er lang bijgelegen als de ingestorte toneeltoren van de nieuwe schouwburg van hoorn. Foutje, bedankt.

Maar als je wel weet hoe de vork in de steel zit en je handelt er niet naar is dat nog veel erger. Als priesters die Gods woord verkondigen zich vergrijpen aan kinderen is dat walgelijk. Als de Amerikaanse president vraagt: 'God bless America' en daarna onschuldige burgers in verre landen bombardeert is dat niet te vatten. Christenen moorden elkaar uit met Gods woord in de hand. Ik kan daar niet bij.

Er zijn in de afgelopen jaren veel gruwelijke dingen gebeurt die voor ons zo snel mogelijk geschiedenis moeten worden. De grond onder je voeten lijkt weg te spoelen. Het is nu de vraag hoe vast wij verankert staan.

"De kerk heeft wortels, geloven heeft wortels', sprak de man in beelden alsof hij een dichter was. Hem volgend voelden wij diep onze wortels, maar wat betekent vandaag nog grond onder onze voeten?"

Als de grond onder ons weg lijkt te zakken komen de wortels bloot te liggen.
Als die goed geworteld zijn kunnen we er gewoon weer zand tegenaan gooien en doorgaan. Met andere woorden als je een goede basis hebt om op terug te vallen zul je niet ten ondergaan en de moed laten varen. Dat is ook Jezus' verhaal daar op die berg.
Tegelijkertijd zul je iets met de situatie moeten doen. Je stem laten horen, er naar handelen, je kinderen vertellen hoe het niet moet en vooral hoe het wel moet en waarom. Aan de hand van die zovele voorbeelden van belangrijke gebeurtenissen die mensen hebben meegemaakt en die zijn opgeschreven en verzameld in de Bijbel.

De laatste woorden van Job waren:
Hoe durft onze kortzichtigheid uw plan te verdoezelen?
En ik maar spreken zonder iets te weten,
over wondere dingen die ik niet begreep,
en dan nog in de trant van : luister, ik zal spreken,
ik stel vragen, probeer eens te antwoorden.
Alleen van horen zeggen kende ik U,
nu heb ik U gezien met eigen ogen.
(Job 42:3-5)

Een rijke schat van wijsheid schonk God ons in Zijn Woord.
Gods woord is licht, daar kun je veilig op bouwen, en ieder die in vertrouwen daarnaar leeft, die zal God erin zien.

Amen

Nodiging

Jezus gaf ons wijze woorden, hij gaf ons liefde, hij gaf ons een gebed - het onze Vader- dat we straks met elkaar bidden, hij gaf aan zijn vrienden ook brood en wijn en dat gebaar maken we nog steeds om dan aan Jezus te denken.
Daarom breken en delen wij dit brood en deze wijn, en iedereen mag mee doen.
Kom dan want alles staat klaar.

Zegenbede

God van belofte
Uw woord bemoedigt ons
Uw nabijheid sterkt ons
Wij bidden U
Zegen ons opnieuw
-voor wij van hier gaan-
met goede moed en met kracht
Til ons op en geeft ons licht.

Zegen ons met de woorden

De eeuwige zegene en behoede u
De eeuwige doe zijn aangezicht over u lichten
En zij u genadig
De eeuwige verheffe zijn aangezicht over u
En geve u vrede.

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest
Amen.

| Archief/Bijdragen | Archief 2002 | Alets "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

FV 2002-06-12 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl