Lezingen

• Exodus 19 : 2-6
• Petr. 2 ; 5, 9-10
• Matteus 9 : 36-10

Welkom en inleiding

Goedemorgen en van harte welkom in deze viering. Welkom in dit uur om op adem te komen, tot rust, tot inspiratie te komen.
Vandaag lezen we in het evangelie Hoe Jezus diep werd bewogen door het zien van de menigte. Hij neemt maatregelen en maakte zijn leerlingen groot om mensen lichamelijk en geestelijk te genezen.
Daarmee zitten we gelijk bij het thema van vandaag. Hoe kunnen we God en mensen groot maken. Als je ziet wat er vandaag de dag om je heen gebeurt, dan ben je geneigd cynisch te worden. Of het nu gaat om het aantal ziekenhuis of verpleegbedden, de veiligheid, of vluchtelingen die wellicht binnenkort steeds minder welkom zijn hier, je wordt er niet vrolijk van. Wat kunnen we nog, denk je dan.
Ik vind het leuk u dadelijk in de overweging door te geven wat ik als antwoorden heb gevonden.
Laten we nu een moment nemen om ons los te maken van al het lawaai van buiten, dat wat van ons gevraagd wordt, ons opgedrongen wordt. Een moment om ook het lawaai van onze gedachten, dat wat we moeten, verlangens te stillen, rustig te laten worden. Laten we plaats maken voor zwijgen daar waar we helemaal onszelf zijn en waar God in ons woont. Laten we stil zijn en bidden.

God van Licht
U die mensen optilt en groot wilt maken
wil bij ons zijn dit uur
adem ons open
maak ons tot kinderen van uw licht in deze wereld.
Amen.

Overweging

Beste mensen, gemeente van Christus,

Je kunt kijken en zien. Ik kan jullie bekijken, en ik kan u zien. Ik kan mezelf bekeken voelen en ik kan me hier gezien voelen. Merk je het verschil?
Ik kan kijken en beoordelen of iets of iemand in het door mij van te voren bedachte raamwerk past. De kans dat ik die ander dan kleiner maak dan hij of zij is, is behoorlijk groot dan.
Je kunt ook iemand zien, of iets in iemand zien. Meestal doe je de ander dan meer recht.
Zo kijk je ook meestal in de spiegel. Zie ik er goed uit, of ....wat is er allemaal mis aan me.
Waar het me om gaat, is hoe we ons zelf, de anderen, de wereld, God, als het tegen zit, klein maken, weinig verwachten of hoe we onszelf en deze wereld juist groot kunnen maken.
Kijken of zien maakt dan veel uit. Laten we proberen te zien wat er in het evangelie aan de orde is.


Jezus ziet de menigte en raakt diep bewogen. Vervolgens zegt hij: De oogst is wel groot, maar arbeiders zijn er te weinig. Wat een rare tekst! Jezus zegt niet: er is zoveel ellende in de wereld, we moeten iets doen. En dan kunnen we meehuilen met de wolven in het bos en zeggen, ja, we zouden toch ook wat meer moeten doen nog in deze wereld. Maar ja, waar begin je etc.. Nee, het opmerkelijke is dat Jezus een oogst ziet. + discipelen

Dat ontroert me eigenlijk. Jezus die de wereld omdraait. Die de houding van cynisme, van machteloosheid, die houding wordt omgedraaid. Of, om omet Petrus te spreken, we zijn niet van genade verstoken, maar we zijn begenadigd, er zijn nieuwe kansen en mogelijkheden. .

Terug opnieuw naar de vraag, hoe kunnen we de mens en God groot maken? Daarmee bedoel ik, niet afglijden in cynisme, waarbij je nog maar weinig verwacht en niet veel meer doet dan belangen veilig stellen.

Ik denk dus dat het er niet omgaat om tegen elkaar te zeggen: voorwaarts Christen Strijders, aan de slag. Iets manhaftigs groots, waarmee we de wereld met alle kwaad te lijf gaan.
En blijven kijken naar actualiteiten rubrieken, die vertellen wat er allemaal voor rottigheid is, is ook niet echt stimulerend.
Maar we moeten zoeken naar die omdraaiing, zoals Jezus die laat zien. Waarmee we met een nieuwe houding in de wereld staan, omdat er van binnen iets verandert in ons.
Die omdraaiing gaat niet vanzelf, maar je kunt je wel laten inspireren.
Zo kwam ik onlangs een prachtig boekje tegen van een monnik in Zuid Duitsland. Anselm Grün. Hij schrijft onder meer over eerbied.
Uit eerbied zie ik ervan af, om alle nieuwtjes over iemand te horen, onder zelfs de intiemste terreinen te ontzien. Eerbied betekent uiteindelijk het geloof in de goede kern in de ander, in de ander de goddelijke vonk, Christus zelf te zien. Ik pin de ander niet vast op zijn fouten en zwakheden, maar ik kijk dieper. Ik herken achter zijn soms weinig stichtelijke facade datgene waarnaar hij eigenlijk verlangt.
In de grond van zijn hart verlangt ieder mens ernaar goed te zijn. Ik hoogacht mensen niet vanwege hun prestaties, maar omdat ze mensen zijn. Als mensen zich geacht voelen, gezien voelen, richten zij zich op. Ze ontdekken hun goddelijke waardigheid weer. Eerbied schept een sfeer van fijngevoeligheid en bescherming van het leven, van tederheid en hooggachting, die ons goed doet. En die eerbied hebben we juist in deze tijd van prestaties en sensatiezucht, hart nodig.
Tot zover Grün.
Tot slotte wil ik nog een ding noemen om God en mens groot te maken.Vaak willen we gelijk van alles weten. Hoe zit het nu, wat kan, wat kan niet, wat gaat er gebeuren, wat is het programma, waar kan ik op rekenen. Voordat je het weet, slaat de onrust toe. Zoals je een onrustig kind op schoot kunt nemen, zijn haar of angst kunt stillen, zo kunnen we zelf de stilte opzoeken, de stille omgang met de Eeuwige. Zorgen of angst kunnen we benoemen en vervolgens uit handen geven. Want het is niet zo, dat alleen maar mogelijk is wat we zelf bedenken of voor mogelijk houden. God die ons ziet zoals we zijn, heeft een groot hart en draagt al ons mensekinderen met ons mee. Geef God af en toe die grootsheid. God geve het ons, dat we ons laten dragen. Amen.

Moge de Eeuwige ons zegenen en behoeden,
moge de Eeuwige de glans van Zijn gelaat over ons spreiden
Moge de Eeuwige Zijn gelaat naar ons keren en ons vrede schenken
Amen

Eeuwige,
Naar Uw gelijkenis zijn wij geschapen.
Dus ik kan in Uw Geest handelen.
Zodoende hoef ik niet alleen voor mijn eigen leven te leven, maar oog hebben voor de mens naast mij wie of wat hij of zij ook is.
Door zo te leven kan ik mee werken aan een betere maatschappij,
waarin wij elkaar niet verketteren, maar verdragen en soms liefhebben.
Soms lukt het me, soms niet.
Wees mij nabij als ik tekort schiet.

Liefdevolle God,
Schenk ons moed, kracht en inspiratie
om te volhorden in wat U van ons vraagt:
een bijdrage te leveren aan de het realiseren van uw Vrederijk
Geef ons het lef
om integer en oprecht te zijn ten opzichte van onze naasten
Behoed ons voor de waan van eigendunk en maak ons betrokken op elkaar.

God van bevrijding,
U die mensen perspectief geeft
en bijdraagt tot genezing
geef dat wij net als Uw Zoon Jezus,
bewogen kunnen raken door wat en wie wij ontmoeten
in de wereld dichtbij en veraf.
Opdat wij als bewogen mensen
iets van Uw bijzondere Rijk realiseren.

| Archief/Bijdragen | Archief 2002 | Catrinus' "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

FV 2002-07-12 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl