Maruja's bijdragen , viering 26 januari 2003

Lezingen

• Jona 3: 1-5,10
• Jakobus 4:4-10
• Marcus 1:14-20

Overweging

Zou je alsjeblieft rond willen gaan voor de hartstichting? Het is echt maar een kleine wijk?
En voor de gehandicapten..?
Wil je niet meewerken aan "Tafeltje dekje". We moeten echt iemand hebben die zo af en toe wil inspringen en die een eigen auto heeft?
Doe je niet mee aan de avonden van het rode kruis? Het is maar een keer in de 14 dagen?
De technische commissie van de hockeyclub zit hopeloos in de knoei... wil je ons niet helpen om de zaak op orde te krijgen?
We zoeken nog iemand voor de doopvoorbereiding en voor de siergroep in onze parochie. Het is echt leuk werk. Doe je mee?
Wil je geen lid worden van ons koor, want zingen doet leven en nieuwe stemmen zijn zo lastig te vinden?
Wil jij niet het voortouw nemen voor het organiseren van het familieweekend in Hengelo, want jullie kunnen zo goed organiseren en je hebt toch een tweede auto tot je beschikking om er met mij naar toe te rijden?
De folders uitdelen dan en het bijbehorende rode potlood voor onze politieke partij aan de vooravond van de verkiezingen, want onze partij verdient het toch?
In de patiëntenraad dan van het ziekenhuis, want door dat platform wordt de zorgen in het ziekenhuis zeker een stuk beter en het is toch mooi dat jij daar als chronisch patiënt aan zou kunnen meewerken? Jij weet tenminste waar je over praat.
Lid van de buurtvereniging worden met als aandachtspunt de kinderen en het organiseren van hobbydagen voor hen, want jij bent zo handig en creatief?
Ook in de wereldwinkel is je hulp nodig. Dat doe je toch wel voor de derde wereld, een prima doel toch?

Mensen zien iets in je
Wat is het toch fijn en leuk om te horen dat mensen je nodig hebben. Dat anderen aangeven, dat ze wel iets in je zien. In de lezingen roept God Jona niet zomaar voor een klein klusje, maar om een hele stad te redden: Ninivé nog wel een grote stad en het gaat er echt niet goed, de mensen daar zijn niet met anderen bezig maar denken alleen aan zichzelf en hun rijkdom en hun leven en kommeren zich niet om de mensen om hen heen. Maar God heeft wel vertrouwen in Jona en ziet het met hem wel zitten, al blijkt Jona toch echt wel zijn beperkingen te hebben een eindje verderop in het verhaal.
Jona weigert aanvankelijk om aan de oproep van God te voldoen, hij wordt voor de tweede keer gevraagd. En inderdaad: Jona gaat erop uit. Net zoals Andreas en Simon in het Marcus evangelie. Ze laten hun hele hebben en houden achter, ook de mensen die ze lief hebben om Jezus eerste discipelen te worden. God heeft een oogje op ze om niet meer te vissen naar vissen, maar naar mensen.

Mensen hebben je nodig
Wat is het in godsnaam geweest dat ze zomaar hun netten laten en Jezus volgen? Waarschijnlijk precies dat ‘in godsnaam’ die mannen kregen het gevoel dat in Gods naam Jezus in hun leven verscheen. Die vissers, ze wisten niet wat hun overkwam, daar aan de over van de zee, nooit eerder hadden ze zich zo sterk gevoeld en zo vrij en daarom waren ze in staat om hem te volgen.

Er wordt zoveel van ons gevraagd, want de lijst van net is nog maar heel beperkt. Ouderen worden gevraagd op de kleinkinderen te passen als de eigen kinderen volop in de weer zijn. Jongeren wordt gevraagd de pupillen te trainen en kinderen worden gevraagd om voor een heitje een karweitje te doen en sponsortochten te lopen en kinderpostzegels te verkopen en nog veel meer…
Mensen zien iets in jou en hebben je nodig net zoals God zelf een oogje op ons allemaal heeft en ons nodig heeft voor zijn droom van liefde, vrede en gerechtigheid.

De samenleving roept
De samenleving heeft ons nodig. Een aantal jaren geleden leek het een stuk gemakkelijker. Er was een kerk en een kroeg en daartussen ergens voor de jeugd de scouting. Geld ophalen voor de kerk en met de jeugd de bossen in. De school… dat deed de bovenmeester. Maar nu in onze ingewikkelde maatschappij, waarin van alles speelt, wordt van alle kanten een beroep op ons gedaan. En zoals Jona geroepen wordt door God om Zijn Woord te spreken zo worden wij ook geroepen. En het is de levenskunst om goed te kiezen en om niet door de grote hoeveelheid van vragen lamgeslagen op de bank neer te ploffen en te blijven hangen in "Onderweg naar morgen en Goede tijden slechte tijden" zo verder zappend het leven door. Waar zeg je nu "Ja" tegen en waartegen "nee". Welke stem volgen we en is door al die stemmen heen ook de stem van God te verstaan?

Gemanipuleerde keuze
Ik weet niet hoe het jullie is vergaan deze week met de verkiezingen en alle toestanden erom heen die luid en duidelijk zowel in de krant als op de tv aan ons werden voorgeschoteld. In hoeverre is het mogelijk als relatieve leek, overigens een leek met de beste bedoelingen, een keus te maken zonder dat deze keus door factoren die niets met datgene waar de verschillende kandidaten zeggen voor staan gemanipuleerd wordt. We worden gemanipuleerd door uiterlijk, door frisse taal, door ludieke acties, door opiniepeilingen. Dat is de tijd waarin we leven en dat is dus ook de tijd waarin we als mens standvastig moeten zijn en ons niet uit veld laten slaan door loze kreten, onuitvoerbare plannen en vage beloften. U bent misschien net als ik geschrokken van hoe makkelijk de kreet landsbelang en opkomen voor degenen die het minder hebben in de mond genomen wordt. Gebakken lucht, en misschien zelfs wel leugens, de tijd zal ons leren wat er terechtkomt van al die mooie verhalen.

Trouw aan ons woord
Maar hoe zit dat met ons, hoe gaan wij om met al die oproepen en met de momenten dat er een beroep op ons wordt gedaan? Beloven wij ook van alles en komen we onze beloften niet na, zeggen we het een en doen we het ander? In hoeverre zijn we trouw aan zijn woord en in hoeverre brengen we in onze dagelijkse praktijk zijn woord tot uitvoer? Die vier daar aan die oever, lang geleden vertellen ons vandaag de lezingen, die moeten blijven wat ze zijn, ze moeten geen zieltjes winnen, geen mensen in hun netten verstrikken, ze vertellen mensen geen loze praatjes maar bieden een helpende hand daar waar dat nodig is. Ze blijven vissers alleen krijgt hun vak er een dimensie bij, het vermenselijkt. Ze blijven daarom dezelfde kwaliteiten nodig hebben die ze als gewone vissers ook nodig hadden namelijk: geduld, volharding, moed, waakzaamheid en kennis van zaken.

Handen uit de mouwen
Een mens kan niet alles en gelukkig hoeft dat ook niet, maar we worden wel uitgedaagd door God zelf en door Zijn mensen. Als het verhaal van Jona vandaag afgelopen lijkt te zijn, gaat het nog verder… dan begint het eigenlijk pas. Als we "ja" hebben gezegd, dan moeten we ook echt de handen uit de mouwen steken, de tijd investeren, het steentje bijdragen. De waarden, die leven in onszelf, daadwerkelijk ten uitvoer brengen. Een hele klus, maar geroepen door God die vanaf het begin al een oogje op ons heeft en door Zijn mensen die zich voor anderen willen inzetten ook een mooi karwei.

Zet 'm maar op met hart en ziel.

En zo zij het.

| Archief/Bijdragen | Archief 2003 | Maruja's "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

FV 2002-04-03 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl