Bijdrage Alet Aalders, viering 16 maart 2003  
  Voorganger: Alet Aalders  
  lector: Marian van der Meer  
         
  Thema:

Kind van de rekening

   
 

Lezingen:

lezing uit een boek van Elie Wiesel

Rom. 8: 31b- 34,

Marcus 9: 2-10
         
         
 

Inleiding en welkom.

Namens de duifgemeenschap mag ik allen hier aanwezig hartelijk welkom heten.

 

Het thema die ik aan deze dienst heb meegegeven is: Kind van de rekening.

Je zult het kind van God zijn en je leven totaal geven voor de mensheid.

Je zult toch kind van Abraham zijn en door je vader bijna worden geofferd.

Je zult maar een kind zijn in een oorlog. Je zult toch kind zijn in Irak of in Afrika.

Je zult, als wij, kind zijn van deze wereld. Machteloos, - schijnbaar, overgeleverd aan een wereld waar je geen grip op lijkt te hebben, - schijnbaar machteloos?

 

 

Gebed

 

Laten wij bidden

- Voor allen die in hun

godsvertrouwen worden beproefd

- voor allen die gebukt gaan

onder onzegbaar leed, gekwetst worden

in wat hen het meest dierbaar is;

- voor allen die zo door het duister moeten

dat zicht op de toekomst hen ontnomen wordt.

God, trek u het lot van uw mensen aan,

Doe hen de warmte van uw nabijheid ervaren.

 

Laten wij bidden

- voor allen die – hoe dan ook –

het kind van de rekening zijn;

- voor allen die worden geofferd

aan de afgoden van deze tijd

en het slachtoffer zijn

van hebzucht en machtsmisbruik;

- voor allen die te lijden hebben

onder geweld en willekeur.

God, hoor de noodkreet van uw mensen,

zeg hen bevrijding en leven aan.

 

Laten wij bidden

voor allen die gebukt gaan

onder de sleur, de grauwheid van alledag;

- voor de actievelingen

die zichzelf nooit rust gunnen

en voor de weifelaars

die moeilijk tot daden komen;

- voor allen die zijn vastgelopen

of in het leven zijn teleurgesteld.

God, bevestig uw mensen,

bemoedig hen allen, keer op keer

 

Laten wij bidden voor ons zelf…

 

God, blijf met ons op weg

als steun en toeverlaat,

als licht aan de einder,

als bron van leven.

Amen
 
       
 

Overweging.

Het hoogtepunt van dit evangelieverhaal is voor mij het moment dat God, net als bij zijn doop, Jezus noemt als Zijn geliefde Zoon. De aanwezigheid van Mozes en Elia tijdens deze gebeurtenis is ook van grote betekenis. Zij zijn de vertegenwoordigers van de Wet en de profeten, de hoekstenen van het oude Israël, waarvan het lot nu door Jezus wordt vervuld. Een lot dat je maar als kind zal worden opgelegd. Zijn hele leven stond ervan in het teken. Jezus zou de moeilijkheden daarvan niet uit de weg gaan, hij zal de consequentie van zijn menslievend standpunt ook onder ogen zien. Het werd zelfs zijn dood.

 

Maar het zijn niet zijn daden en niet zijn leer waarop hij wordt afgerekend.

De hogepriester vroeg hem voor de Hoge Raad: “U bent dus de Zoon van God?” Jezus sprak tot hem: “U zegt dat Ik het ben.” Hij wordt veroordeeld voor godslastering, want wie zou hem kunnen veroordelen op zijn goede daden, zijn onafhankelijkheid, zijn zuiverheid en zijn liefde. Een zwakte bod dus van die Hoge Raad die Jezus veroordeelde.

 

In de opvatting van de Bijbel is ieder mens een zoon of dochter van God. Het speciale van Jezus is dat je in deze mens God totaal ontmoet. Ik denk dat dat de mensen beangstigde. Iemand die altijd goed doet en daarbij geen rekening houdt met economische belangen, maatschappelijke waarden, macht en andere belangen, dat beangstigd mensen. Wat heeft het voor consequenties voor de olievoorraad, de integratie, m'n werk, de economie, de macht, m'n portemonnee. We willen wel het goede maar zitten aan zoveel lijntjes vast.

Een kind denkt daar niet over na en roep alleen als het onrecht ziet: dat is gemeen!

 

Vrijdag stond op teletekst een uitslag van een onderzoek onder Nederlanders over de oorlogsdreiging in Irak.

“Vier op de vijf Nederlanders zijn bang voor de gevolgen in ons land van een aanval op Irak. Zij denken met name aan terroristische aanslagen en gevolgen voor de energievoorziening en de economie.“ Dat blijkt uit de enquête in opdracht van het kabinet. “Bijna een kwart van de 800 ondervraagde burgers vreest voor de veiligheid van het eigen gezin. Slechts een klein deel van hen heeft daadwerkelijk maatregelen getroffen. Zo heeft 7 procent vanwege de situatie een vliegvakantie uitgesteld.”

Ik wist niet wat ik las. Niets over de gevolgen dat het heeft voor de bevolking in Irak!

Maatregelen getroffen? Een vliegvakantie afzeggen, is dat maatregelen treffen tegen oorlogsdreiging? Het enige positieve in dit bericht is dat het er maar 800 waren die zijn ondervraagd, ik hoop dat de rest van de bevolking er anders over denkt.

Maatregelen treffen is mee lopen in een betoging, 22 maart wordt weer een landelijke actie gehouden. Maatregelen treffen is naar de gebedsestafette gaan hier in Amsterdam die iedere avond wordt gehouden. Maatregelen treffen is Nee zeggen tegen oorlog, waar dan ook. Ook al betekent dat misschien niet meer alle landen van ons goederen willen importeren. Dan maar niet.

 

Want “Als God voor ons is, wie zal dan tegen ons zijn?”

In de brief van Paulus staat iets eerder de uitgebreidere tekst van deze samenvattende zin. Er staat: “Intussen weten wij dat voor wie God liefhebben, alles ten goede keert, voor hen die volgens zijn raadsbesluit geroepen zijn. Want wie Hij tevoren heeft gekend, heeft Hij ook tevoren bestemd om gelijkvormig te zijn aan het beeld van Zijn Zoon, opdat deze de eerstgeborene zou zijn onder vele broeders.

Wij zijn allen kinderen van God en hebben allemaal die opdracht gekregen om God te laten zien in ons zelf, door onze daden.

 

Het eerste verhaal dat we lazen heb ik gekozen in plaats van het op het leesrooster staande verhaal van de offering van Isaäk.

Dat verhaal is er in het leesrooster bij gekozen omdat Jezus net als Isaäk door zijn Vader geofferd zou worden. Isaäk overleefde het, Jezus niet. “Hij heeft zelfs zijn eigen zoon niet gespaard”: staat in de lezing van Paulus aan de Romeinen. Maar God heeft zijn Zoon niet geofferd dat waren de mensen die hun vrijheid opofferden aan de afgoden van welvaart en macht.

In 1938 werd door de NSDAP verboden om dit verhaal van Isaäk en Abraham op de scholen aan de kinderen te vertellen. Het was te gruwelijk, vonden ze. Zoiets zei uitgerekend de partij, die een paar jaar later duizenden van zijn eigen zonen offert op het altaar van de macht en die de geschiedenis van een volk en de toekomst van een menselijk geslacht offerde.

 

Wat mij zo raakt in deze 1 e tekst, is de machteloosheid die er uit spreekt en tegelijkertijd de kracht die er van uit gaat.

De machteloosheid van het kind dat weggevoerd word en de kracht van dat zelfde kind om nooit te vergeten datgene wat nooit meer mag gebeuren.

Elie Wiesel die de tekst schreef en waarover het verhaal gaat schreef vele boeken waarin hij laat zien dat we langzaam toch vergeten.

Hij schrijft over de onderdrukking van Joden, na de oorlog, in de Sovjet Unie, hij schrijft over de zesdaagse oorlog tussen Israël en de omringende Arabische staten, hij vocht voor de rechten van onderdrukten in Zuid Afrika, Vietnam, Biafra en Bangladesh. Voor zijn werk kreeg hij in 1986 dan ook de Nobel prijs voor de Vrede.

 

Hoe zit dat met ons?

Zijn wij vergeten wat er in het verleden is gebeurt, en wat nooit meer mag gebeuren?

Laten wij toe dat weer een heel volk verpletterd zal worden, zijn wij als het kind dat machteloos toekijkt. We voelen ons vaak wel zo. Wat kun je als enkeling beginnen tegen die grootmachten.

Maar niets heeft toch zoveel waarde in deze wereld, dat je je kinderen ervoor zou moeten offeren: geen welvaart, geen macht, geen oorlog.

 

En dan herinner ik me die ene mens alleen op het plein van de Hemelse vrede, die niet wilde wijken voor de tanks. Eén mens kan worden tot een groep, kan een stem krijgen.

Dan herinner ik mij die ene mens, de Zoon van God, die zijn leven aan ons gaf. En aan zo velen die dat leven proberen op te pakken en ook nu zin geven.

Het was toch geweldig dat zo velen meeliepen in een demonstratie voor de vrede!

Want oorlog, dat is gemeen!Amen.


       
 


Nodiging

God, bron van leven,

Wij nemen hier

Brood en wijn in handen

En brekend en delend met elkaar

vieren wij de zin van ons bestaan,

en gedenken daarin wat Jezus ons heeft voorgeleefd.

 

Niemand heeft hij ooit buitengesloten

Iedereen is welkom aan zijn tafel

Kom dan want alles staat gereed.

       
   
       
 

Zegenbede

God, bron van leven,

Het was goed

Om hier te zijn,

In uw nabijheid.

Zend ons niet heen

Met lege handen

Vergezel ons op onze wegen,

Zegen ons allen

Met kracht en goede moed,

 

De Eeuwige zegene en behoede ons

De Eeuwige doe zijn aangezicht over ons lichten

en zij ons genadig

De Eeuwige verheffe zijn aangezicht over ons

En geve ons vrede

 

In de naam van de Vader , De Zoon en de Heilige Geest

Amen

       
       
 

| Archief/Bijdragen | Archief 2003 | Alets "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

 
 

RG 2003-10-01 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl