Voorganger: Cees Blaauw
Lectrice: Ans Visser
Laatste zondag van 2003
Lezingen:
1 Joh. 1; 5 en 2;2
Psalm 124
Matt. 2; 13-18
Overweging.
Toen ik het novembernummer van het Groene Licht in handen kreeg, schrok ik wel even.
In dit onvolprezen maandblad stond n.i. dat er vandaag een oudejaars viering zou worden gehouden. In de overweging van zo'n dienst mag je een terugblik op het afgelopen jaar en een vooruit blik op het komende jaar verwachten, maar dat was ik helemaal niet van plan.
Ik ben nu eenmaal geen Wim Kan, Youp van het Hek of Freek de Jonge en ook men moet geen van deze drie heren hier een oudejaarsoverweging laten houden, alhoewel zij het
misschien niet eens zo slecht zouden doen.
Maar terug naar vandaag, naar de lezingen die we net gehoord hebben. daar word je niet echt vrolijk van en dan is er van de eerste lezing alleen maar vers 5 gelezen en in de volgende verzen van het eerste hoofdstuk wordt gezegd dat er tussen zeggen en doen een wereld van verschil ligt. Johannes zegt nl. dat wanneer wij zeggen met God te zijn verbonden, maar onze weg zoeken in de duisternis, dan doen wij de waarheid geweld aan, dan liegen wij; bedriegen wij onszelf en woont de waarheid niet in ons.
En als je de evangelie lezing hoort of leest, ben je gauw geneigd te denken: dit verhaal heb ik al meer gehoord en gelezen, dat geloof ik nu wel en gaan gauw over tot de orde van de dag. Maar als ik dan toch een oudejaarsoverweging zou willen houden, heb ik hier wel enig houvast aan.
Als we terugkijken in 2003, dan zijn er heus wel dingen gepasseerd, die wij in de categorie van zonden kunnen rangschikken. Ik weet wel, dat het woord zonden door ons maar wat graag verdoezeld wordt, maar hoe je zo'n daad ook wil noemen, we wisten drommels goed dat het niet in de haak was en we hebben dan ook in onze persoonlijke gesprekken met de Eeuwige, met God dus, om vergeving gevraagd en ook verkregen. En als wij dit dan niet rechtstreeks aan onze Schepper hebben gevraagd, dan hebben wij zijn Zoon om bemiddeling gevraagd, omdat Hij, de Zoon, heeft gezegd: Al wat je de Vader in mijn Naam vraagt, zal je gegeven worden.
En als we naar de evangelie lezing kijken, is er dan niet een overeenkomst te vinden? De vlucht naar Egypte is toch vaak te vergelijken met de asielzoekers die uit diverse landen naar ons toekomen. Net als Jozef en Maria het niet voor hun plezier van Judea naar Egypte uitweken, zo komen de asielzoekers meestal ook niet naar ons toe, omdat het hier voor hen zo plezierig is. Onder deze mensen zijn vaak heel schrijnende gevallen en worden deze mensen met open armen ontvangen? Ja, als er een gezin is dat reeds een hele tijd wacht op een verblijfsvergunning, een gezin dat zich hier een plaats in ons midden heeft veroverd, en dat tenslotte toch nog wordt uitgewezen, dan willen wij wel in actie komen, dan gaan wij de straat op om te protesteren. We willen wel toegeven dat we in het probleem van de asielzoekers wel te kort zijn geschoten, maar aan kindermoord zoals ook beschreven in het zelfde stukje evangelietekst, daar doen wij niet aan. Weet u dat wel zeker? Nooit gehoord van de straat kinderen in de Zuid Amerikaanse landen? Nooit gehoord van de z.g. doodseskaders die 's nachts de straat op gaan om eens opruiming te houden onder jeugdige straatzwervers? En dan praten we nog maar niet over de vele sloppenwijken in de Afrikaanse landen, over de onterende toestanden in India en Pakistan. De kindersterfte, of zo u wilt, de kindermoord is in al die landen ontzettend hoog. De kindermoord in en rond Betlehem was éénmalig, maar de grote kindermoord in het zuidelijke deel van onze wereld duurt voort, dus ook in het afgelopen jaar.
We hebben een overheid die de z.g. normen en waarden hoog in haar vaandel heeft staan en wij nemen die kreet graag over, maar leven wij er dan ook naar? Dan heeft Johannes toch gelijk als hij zegt, dat wij liegen als wij zeggen dat wij met God verbonden zijn, maar onze weg zoeken in duisternis, dan doen wij de waarheid geweld aan. Maar Johannes zegt ook dat wij een helper bij de Vader hebben, n.l. Jezus Christus, die rechtvaardig is, die onze zonden uitwist en niet allen die van ons, maar van de hele wereld. Het is een somber beeld wat we aan deze twee lezingen ophangen, maar gelukkig hebben we nog psalm 124 achter de hand. In psalm 124 erkent het volk van Israël, dat het de Heer was die hen telkens van hun aanvallers heeft gered. Was de Heer er niet voor hen, Israël, geweest, dan was het volk verslonden, als door een vloedgolf van de zee, was het door het klapnet van de vogelaar gevangen. Maar telkenmale als het volk Israël in gevaar verkeerde, was daar de Heer, die zijn volk in bescherming nam. Met recht kon Israël zeggen: Onze hulp is de Naam van de Heer.
En wij, mogen wij dit ook zeggen?
We staan op de drempel van een nieuw jaar; 2003 ligt achter ons met onze fouten en feilen, maar gelukkig is daar de man van Nazareth, Jezus Christus, die onze helper is bij de Vader en door zijn rechtvaardigheid onze zonden, onze misstappen uitwist. We gaan 2004 tegemoet met de wetenschap dat de Eeuwige met ons is, dat onze hulp is de naam van de Heer, die hemel een aarde gemaakt heeft en die nimmer laat varen het werk van zijn handen. Prettige jaarwisseling en alvast een Zalig Nieuwjaar.
| Archief/Bijdragen | Archief 2003 | Cees' "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |
RG 2003-12-28 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl