Voorgangers: Marina Slot en Henk Kemper

Exodus 24 : 12-18
Evangelie Johannes 6: 25 -39
(uit de Groot Nieuws Bijbel)

Thema: Waarom blijf je?

Welkom en inleiding

Wij lezen vandaag twee teksten, een uit het boek Exodus uit het Oude Testament en een tekst uit het NT, uit het Evangelie van Johannes.
De eerste tekst gaat over het verblijf van de profeet en voorman van de Israelieten Mozes bij God op de berg Sinai wanneer hij de stenen tafelen met de tien geboden in ontvangst neemt. Mozes verblijft bij God, God openbaart zichzelf en zijn intenties met de mens aan hem.
De tekst uit Johannes volgt op de spijziging van de vijfduizend mensen aan het meer van Galilea, ook wel Tiberias genoemd.
Jezus trekt de vergelijking tussen het brood wat ze even daarvoor gegeten hebben met al die duizenden en het levende brood dat Hij namens Zijn Vader in de hemel is komen brengen. Geen brood dat oud wordt, zijn smaak verliest, maar brood voor het hart, voedsel voor de ziel, spijs en inspiratie voor de geest. Met deze teksten als voeding denken wij als volwassenen verder over de vraag : Waarom blijf je ? Waarom blijf je komen in dit Godshuis ? Waarom blijf je geintrigeerd door Gods openbaring ?
Zullen wij nu eerst met elkaar dankzeggen aan de Eeuwige?

Gebed.

Barmhartige God,

Wij danken U voor 30 jaar gemeenschap, voor 30 jaar samen zoeken en vinden.

Door de jaren heen hebben wij in dit Godshuis met elkaar U en Uw Geest ontmoet.

Wij zijn gevoed, gevonden en gekoesterd.

Wij zijn gezien, gehoord en ontmoet.

En dat alleen omdat wij er niet in berust hebben om ons Thuis kwijt te raken.

Uw huis is ons thuis geworden en wij hebben er een goed geestelijk onderdak gevonden.

Dank daarvoor en voor Uw krachtige en energieke steun voor ons en onze gemeenschap.

Amen.

Overweging
Als je bij iemand wilt blijven, dan moet het de moeite waard zijn, dan moet je er beter van worden. Dan moet er sprake zijn van vertrouwen, genegenheid wellicht liefde. Of je moet er gewoon erg mee op schieten financieel, emotioneel, rationeel .....
En als je langer bij iemand blijft, betekent het dat je of niet durft te veranderen, of dat de meerwaarde van die persoon of dat instituut voor jou zo groot is, dat je wel gek zou zijn als je wegging.

In de Bijbel is er dikwijls sprake van de vurige wens van mensen dat God bij ons zal blijven. Dat God ons zal bewaren voor...
Wat voor belang heeft de Eeuwige om bij ons te blijven ?
Wat is onze meerwaarde als mens om een God te blijven boeien ??
Dat is niet de vraag vandaag, maar het is wel een mooie kwestie.
Vandaag keren wij het om en hebben wij het over waarom wij bij God blijven.
Een voorbeeld daarvan is Mozes; hij blijft letterlijk bij God op zijn heilige berg in de beslotenheid van de goddelijke wolk.
De Oudtestamentische mens had nog niet het wereldbeeld dat wij hebben, met de aarde en de planeten die als bollen om de zon draaien.
Hij zag de hemelboog boven zich en daarboven woonde God. Vandaar dat als je op de berg was, was je dichterbij God, dichterbij de Eeuwige schepper. Daarom zijn bergen zowel in OT als NT de plaats voor de ontmoeting tussen God en mensen.
Mozes wordt uitgenodigd voor een heilige ontmoeting, een goddelijke date. En hij gaat de berg Sinai op.
Op het moment van voltooiing van Zijn eigen schepping voor de mens, het moment van manifestatie, op de zevende dag komt God uit de wolk. De Israelieten aan de voet van de berg zien een laaiend vuur op de top.
En Mozes blijft 40 dagen en 40 nachten bij God op de berg, verborgen voor de anderen.
In het verhaal vinden wij zowel een verwijzing naar een nieuwe schepping als naar de 40 dagen en nachten regen tijdens de zondvloed.
Is het verbond een goedmakertje ??? Een doekje voor het vloeien van de immense allesvernietigende watermassa ?
Het getal 40 staat in de Bijbel als aanduiding voor ' heel veel', een groot aantal. Als het een periode van een mensenleven betreft, staat het dikwijls voor een proefperiode, een periode van inwijding, de meesterproef of je bestand bent tegen Gods stootjes.
Noach in de ark, Mozes op de berg in contact met de Allerhoogste en Jezus in de woestijn op de proef gesteld door de duivel.
Het getal 40 staat ook voor dat het daarna genoeg is, dat er een nieuwe tijd kan beginnen. Een tijd waarin duidelijk is dat "Ik ben" er altijd zal zijn.
Waarom bleef Mozes daar op die berg ?? Hij moet ondanks eerdere twijfel een grote mate van vertrouwen hebben gehad in Zijn God en in de belofte die hem en het volk Israel wenkt.
Nog niets gezien en toch gelooft ie dat er Iemand is die hem roept, Iemand bij wie het de moeite waard is om te blijven, om op te wachten.
De verwachting is gewekt, dat er echte redding op komst is voor Mozes en het volk Israel. Niet achterom kijken naar de vleespotten van Egypte, durven gaan met vertrouwen in de toekomst.

In het verhaal van Jezus wordt om een teken gevraagd, ook al heeft men net een wonderlijke spijziging meegemaakt.
Ook al komen er massa's mensen op de jonge profeet af,toch staat niet iedereen te juichen langs de kant van de weg.
Het is voor Jezus moeilijk om de kritische geesten van zijn tijd te overtuigen.
Zij vragen : Wat moeten wij doen ?? Waar kan ik het aan zien dat je echt bent ?? Wat stelt het nu eigenlijk voor ?? Dat geloof in die Jodenjongen die zegt dat ie de Messias is en dat God zelf voor hem instaat.
Bewijzen, tastbaar en zichtbaar, voelbaar en proefbaar dat hebben ze nodig !
En zekerheid over de zaak van God, of het wel de moeite waard is om in te investeren.
Dat is herkenbaar voor ons, want wij zijn zo mogelijk nog kritischer dan de tijdgenoten van Jezus.
Waarom blijven wij bij God, zonder directe openbaring, zonder manifestatie van de Eeuwige ?
Hoe komt het dat wij op zoektocht zijn gegaan en allen lang of wat korter meetrekken op hongertocht naar het levende brood, het voedsel voor de ziel, prikkelende kost voor onze geest ??
Toen wij 5 jaar geleden ons 25- jarig bestaan vierden waren wij veel onzekerder als nu : de kerk moest gerestaureerd worden en wij zaten boordevol vragen.Waar moeten wij naar toe, wie blijven er over ?? Hoe gaat het met het gebouw ?? Kunnen wij er nog in na de restauratie ??
En toch gingen wij ook toen weer door, al 30 jaar lang blijven wij min of meer in de wolken. Omdat het levende brood nog steeds lekker smaakt.
Afgelopen maandagavond hebben wij elkaar de vraag gesteld, waarom blijf jij ?
Een van ons zei : elke zondag doet het mij weer wat, de liederen ontroeren, de mensen spreken mij aan. Een ander zei : ik voel mij thuis, ik wordt elke keer weer verrijkt en als ik in een gewone kerk kom, ervaar ik hoe ver wij vooruit zijn.
Weer een ander zei : ik heb mij verbonden aan deze vreemde club; ik doe mee.
Mensen komen voor de muziek, de teksten. Wij zoeken God in dit huis met en zonder elkaar, alleen en met z'n allen.
Niemand heeft 30 jaar geleden bedacht dat wij zo' n kerk zouden zijn zoals vandaag de dag.
Aantrekkelijk is de openheid van de Duifgemeenschap, er is beweging, het is aan de mens zelf wat je doet, gelooft. Niemand anders bepaalt wat je wel of niet denkt, doet en gelooft.
Hoe komt het dat wij niet zo erg overtuigd hoeven worden ?? Wat maakt dat mensen hier soms hun hele ziel en zaligheid neerleggen bij elkaar en dat wij regelmatig met elkaar in de wolken zijn en dan weer met een harde klap op aarde belanden ??
In de Krijtberg is nog niet zolang geleden door een van de hoogwaardigheidsbekleders van de Rooms-Katholieke Kerk een profiel geschetst van de Duif : zij zijn wars van dogmatiek, permanent creatief bezig zonder Christus te verloochenen :een liefelijke gemeenschap !!
Dat is wat anders dan de benaming ketters en heidenen die wij nog niet eens zo lang geleden vanuit de Moederkerk hoorden.
En dat ligt ook aan onszelf ! Doordat wij voor het gebouw niet meer met de RK kerk hoeven vechten, zijn wij losser geworden, autonomer en is de vijandschap eruit.
Wij zijn op weg om op onze eigen manier over God te spreken, zonder afzetten tegen oude beelden. Dat is aarzelend, stamelend soms maar het getuigt van onze liefde voor het leven.
En zowel qua vorm als qua inhoud bepalen wijzelf wie we zijn als christen en op welke manier wij vorm geven aan dat eeuwenoud geloof. Dat geeft kracht, Dat daagt ons elke keer weer uit om nieuwe wegen te zoeken. In woord en klank, in eenvoud en versiering, voor iedereen die hier komt. Want iedereen is welkom om zich aan te sluiten bij onze zoektocht, bij onze vertaaltocht van oude woorden in een nieuwe hedendaagse reisgids voor onderweg.
Jezus zegt : Ik ben het brood dat leven geeft. Dat is ook het gevoel bij ons.Het kan niet op. Telkens weer worden wij erbij getrokken, bij het leven, bij het hoe en waarom, bij de dingen die belangrijk zijn voor ons, onze omgeving en de samenleving waar wij deel van uitmaken.
Dat leven trekt, dat leven is vervuld van geestkracht en spirit.
Dat is een grote meerwaarde om contact te houden. Geloof in dat leven, in een leven dat niet ophoudt bij jou, bij mij, bij het loslaten van ons sterfelijk lichaam.
Als je dat geloof kan leven met elkaar, wordt leven ook lichter. Kunnen wij trots zijn op onze levendige, beweeglijke en liefelijke gemeenschap. Kunnen wij onze zegeningen alle dagen tellen.
30 jaar is mischien wel bijna 40 dagen en 40 nachten lang, kortom knap lang. Wij zijn beproefd. Wij hebben gevochten voor een vrij geloof en voor gerechtigheid voor alle mensen vol vertrouwen in God en in elkaar.
Wij hebben gedacht dat wij er waren en dan hadden wij weer een hok vol herrie.
En wij zijn steeds opnieuw op weg gegaan, niet teveel omkijken, want die tijd is over.Wij nemen elkaar mee op reis en zijn al lang onderweg.
Wij houden als het goed is elkaar scherp, dat wij niet achter valse beloftes aanlopen. Dat wij op koers blijven in de geest van Jezus Messias en van de Barmhartige God die staat voor gerechtigheid en vrede, voor welzijn en naastenliefde.
En het doet er toe dat niemand van ons verloren gaat, dat niemand zoek raakt in deze wereld, dat je vertrouwen durft op die Ene die jou roept om erbij te blijven. Want de Eeuwige kent ons allen bij name en niemand wordt afgewezen.
In de verwachting dat wij met elkaar blijven leven en handelen in de Geest van de Levende en Barmhartige, vragen wij om nog minstens 40 dagen erbij.
Amen.

Nodiging

Al 30 jaar lang elke zondag weer wordt u hier uitgenodigd in de Naam van de levende God, om mee te delen in brood en wijn, tekenen van leven en van samen.
Ook vandaag mag ik u met alle liefde die hier vandaag in onze harten is noden aan de Tafel waarbij het besef van levenskansen en recht voor allen niet het minste is waar wij voor instaan.
Mogen wij alle keren dat wij hier delen van brood en wijn, weten dat de openbaring doorgaat, dat wij niet hoeven te wanhopen op zijn verschijning.
Want in de mens die naast je is en die jouw tegenover genoemd wordt, is God aanwezig.
Iedereen is welkom zonder uitzondering, arm of rijk, wit of zwart, hetero of homo, groot of klein, iedereen is welkom want de gastvrijheid van onze God kent geen beperkingen.
Komt dan want alles is gereed.

Zegenbede

De Eeuwige zegene ons en behoede ons,
De Barmhartige doe haar aangezicht over ons lichten,
De Liefdevolle verheffe zijn aangezicht over ons en geve ons vrede
Amen

| Archief/Bijdragen | Archief 2004 | Marina's "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

RG 2004-01-19 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl