Voorganger: Marina Slot en

Lectrice:  Angela van der Marck

Lezingen:

het Paas-evangelie -vrij bewerkt-

Gedicht "Zoveel weet hebben van verdwijnen" van Jannie oomkes

Jes. 61; 1-3

Thema: De beproeving voorbij

Welkom

Lieve kleine en grote mensen, welkom in de Duif,dit gastvrije huis voor God en mensen.

Deze gezegende plek waar geloven dikwijls wat gemakkelijker is dan buiten deze muren. Welkom als je hier voor het eerst komt, welkom als je hier een geregelde gast bent, ik hoop dat ieder zich hier thuis voelt in dit uur van inkeer en bezinning, van licht en bevrijding.

Samen met Angela ga ik u voor in de liturgie van vandaag en wij beginnen met onze jongste gasten. Ik wil de kinderen vragen om naar voren te komen.

Gesprekje met de kinderen over “licht”.

Ophalen van het licht achterin de kerk.

Koor, kinderen en voorganger komen zingend binnen : "Licht dat ons aanstoot in de morgen".

De Paaskaars wordt ontstoken. 

Inleiding

In de afgelopen weken voor Pasen, de z.g. veertig-dagen tijd hebben wij in de diensten letterlijk die veertig dagen doorgewerkt: de periode waarin Jezus verblijft in de woestijn en waarin hij door de duivel in verzoeking gebracht wordt, beproefd wordt of hij wel echt de Zoon van God is. Die beproevingen zijn voor Hem en voor ons geweest : macht en geweld, onkwetsbaarheid, zelf God willen zijn en wonderen.

En dan is er de intocht, het laatste maal met vrienden, het verraad, de ter doodveroordeling en de kruisiging zelf waarbij het licht verdwijnt.

Al die beproeving is vandaag even voorbij. Wij hebben weer licht aangestoken, wij hebben een ongelooflijk verhaal gelezen, dat echt niet te geloven is en wij proberen over de grenzen van dood en leven te reiken naar de Verlosser, de Vredevorst aan wiens voeteneinde een engel is gezeten.

Wonderlijk is het en blijft het. En laten wij dat ook vandaag laten bestaan, want niet alles is te beredeneren. Gelukkig niet ! Liefde is niet tastbaar, licht is pas zichtbaar als je ook het duister goed kent. Dat wij hier bij elkaar zijn in deze stad en in deze wereld, is op zich al een wonder te noemen.

Overweging.

Het symbool van de wederopstanding is het ei, stond er in de zondagseditie van mijn regionale krant. Benieuwd naar het fundament onder deze uitspraak, las ik verder maar kwam alleen lekkere Paasrecepten met veel eieren tegen. Nog steeds is er het verlangen naar de verbinding met het oude verhaal, de oorsprong van het christelijke Paasfeest en het nu. Maar in die zin zijn wij de weg wel een beetje kwijt.

De lente slaat toe, de tuincentra en meubelboulevards openen hun deuren en Nederland shopt op 2e Paasdag, wij gaan massaal op vakantie en degenen die achterblijven gaan op familiebezoek. En in de kerken lezen wij het ongelooflijke verhaal van de man die gekruisigd wordt en toch herleeft.

Ook al is Petrus meestal haantje de voorste, nu zijn het de vrouwen Maria, Maria Magdalena en Salome die als eerste zien en horen. Een jonge man vertelt hen dat hun vriend en meester is opgestaan. En zij rennen naar de andere vrienden van Jezus om te vertellen dat het graf leeg is en dat Hij is opgestaan. In plaats van hun dode vriend in te smeren met olie zoals ze van plan waren, is er nu vreugdeolie In plaats van een rouwgewaad en as op het hoofd is er de lichtkring om het lichaam van de engel. In plaats van het hart dat gebroken is van verdriet om de dood van hun Geliefde is er blijdschap om het goede nieuws van zijn verrijzenis.

In Jesaja's profetie is sprake van hetzelfde gevoel : de geest van God rust op mij, want de Eeuwige heeft mij gezalfd. Dat is de heiliging van een profeet, een heiliging die opeens ook bij de vrouwen heeft plaats gevonden.

In plaats van het donker van de diep zwarte nacht van de kruisiging de nacht die al om 3 uur 's middags begint, een nacht waar geen einde aan lijkt te komen, hebben zij het gevoel dat hun-door-God-verlaten-zijn in een klap is opgeheven. Opeens zijn zij profetessen van heil geworden, voelen zij zich aangeraakt door het licht van de Eeuwige en rennen door de ochtendkoelte naar het huis in de rouw om bevrijding te brengen, om luidkeels de terugkeer van het licht te melden.

De profetie van Jesaja verkondigt heil in een gebroken wereld: de terugkeer uit de ballingschap levert niet de gewenste rust en vrede op. Het is van belang dat mensen de moed erin houden, dat zij zich niet overgeven aan het geweld en de wraak die heersen in een ontwricht land.

In onze wereld is ook sprake van ontwrichting in Irak, in Rwanda, in Afghanistan en op nog meer plekken op aarde die nu even niet in de belangstelling staan van de media en

ook in ons eigen land is het niet alleen koek en paasei. Het is heel voedend om over het genadejaar van de Eeuwige te spreken, maar ook in dat oude boek, in onze Bijbel is sprake van de dag van wraak van onze God. Als je dat oude boek van kaft tot kaft gelooft, is het prediken van de wraak van onze God net zo schokkend als het aanzetten tot martelaarschap en terrorisme van sommige fundamentalistische moslimbroeders, alleen wij zijn in dat postcalvinistisch Nederland daar meer aan gewend. Want ook onze eigen christenfundamentalistische stromingen zowel van rooms-katholieke als van protestantse huize hebben nog steeds gewelddadige uitwassen tot gevolg als kindermishandeling, incest en onderdrukking van vrouwen en homoseksuelen. Eiken van Heil planten dat is nog wat anders dan viooltjes of vergeetmijnietjes wat ik gisteren deed en met mij nog een heleboel andere Nederlanders.

De Eik is het symbool voor de trotse en verhevene, de Eik is de boom die ook al hak je ‘em om, altijd doorgroeit. Eiken van heil planten, alleen dat zal het genadejaar van de Eeuwige vestigen op aarde waardoor er nog vele genadejaren zullen volgen.

Persoonlijk heb ik het ene jaar wel meer het gevoel van genadejaar mee te maken dan het andere. Niet alleen in de wereld maar ook in je eigen leven wisselen vreugde en verdriet, licht en donker, luchtigheid en moeiten zich regelmatig af. Elk mens kent zijn eigen beproevingen, haar eigen leed, waardoor je wel eens helemaal geen zin hebt in al die heisa van Pasen met kipjes en eitjes en lammetjes etc. Het kan je neus uitkomen al dat gedoe in je omgeving. Maar dikwijls als zo'n tijd weer overgaat, weer voorbij is, lijkt het gras groener dan daarvoor, bloeien de bomen rijker dan in het verleden en is die ene zonnestraal tussen de buien door feller dan je gedacht had.

Het geloof in de opstanding, het wonder van Pasen, de omkering van de werkelijkheid, van duister naar licht, van tranen naar lachen, van balsem naar vreugdeolie is niet te geloven. Echt niet te geloven, maar wat is geloof? Is het een moeten van vroeger?? Is het een dogma van de kerk?? Is het de dwang van erbij willen horen?? Is het omdat het eng is om niet te geloven? Of mag je ook van jezelf gewoon luisteren naar de verhalen en voelen, proeven, ruiken wat voor jou het gevoel is van de beproeving voorbij? Mag je ervaren wat het is dat de geest van God ook op jou rust.En dat ook jij een gezalfde bent van de Eeuwige? Mag je vertrouwen op het moment dat voor jou het duister wordt ingewisseld door het licht?

Dat er blij nieuws komt in plaats van rouw en verdriet. Of misschien wel blij nieuws naast rouw en verdriet zoals in ons koninklijk huis: Koningin Juliana overleed en er werd een prinsje geboren. En nu wij het toch hebben over Koningin Juliana, wonderlijk is dat zij al een heel eind weg was tijdens haar leven en juist door haar dood weer tot leven kwam voor velen van ons en niet alleen voor onze generatie. Dat een dode levend is, kennen wijzelf in de vorm dat die geliefde mens die doodging in onszelf aanwezig is, in het gevoel van liefde dat zo iemand bij ons oproept of zomaar in de herkenning omdat wij zoveel lijken op hem of haar die ons is voorgegaan. Je hoeft niet te geloven volgens het boekje, als je maar gelooft in de kracht van heil en heling. Als je maar meedoet met de beweging die het genadejaar van de Eeuwige op de agenda van de wereld wil zetten. Als je maar mee rent en schreeuwt als er verlossing en leven te melden valt.

Als je maar mee haantje de voorste wilt zijn als het gaat om wonderen van liefde door te vertellen. De beproeving voorbij, The Passion of Christ is over; het leven zet zich voort en ook al doen wij dat met lammetjes en kuikentjes, dat zal mij een rotzorg zijn. De lente helpt een handje mee aan de ervaringen van licht en geluk.Het eerste lammetje, de eendjes in de sloot, het eerste nest kleine katjes. De beleving van Pasen is voor ons westerlingen doordrenkt van de commercie. Maar toch is er het oude verlangen naar de verhalen van vroeger van dood en leven, van oorsprong en geworteld zijn er ook. Als wij in staat zijn om hier de verbinding te maken tussen het oude verhaal en ons eigen leven van alledag, als wij in staat zijn om elke dag weer de nacht te verslaan, als wij dat duizendschone schitterende licht durven uitstralen, dan zeggen wij eigenlijk met andere woorden tegen de wereld en haar mensen: Ik heb je lief en ik laat je niet in de steek. De echo van ‘Ik zal er zijn' in onze woorden. En daar kan je elke dag weer opnieuw mee beginnen: Ik heb je lief en ik laat je niet in de steek !!! Ik kom te voorschijn uit mijn verdwijnen, uit mijn doodsslaap en apathie. Ik doe niet mee met wraak en geweld. Ik ben opgestaan om mij te laten zien. Ik heb lief. Amen.

Nodiging

Omdat wij verenigd zijn in het licht van de Verlosser, omdat wij vertrouwen op de kracht van de Trooster. Omdat wij geloven en hopen op vrede en gerechtigheid en omdat wij niet willen geloven in de doem van macht en geweld.

Omdat de woorden van de Schrift sterker zijn dan de taal van de wereld, daarom gaan wij vandaag gezamenlijk aan de Tafel.

Het moment van overgave en van samen delen dat wij geen zondag kunnen missen.

Iedereen is welkom aan de Tafel, wie je ook bent, hoe je ook in elkaar zit. Voel je je verbonden met degene die naast je is of die tegenover je staat ?

Komt dan want alles is gereed.

Zegenbede

De Eeuwige zegene ons en zij behoede ons,

De Onnoembare doe zijn Aanschijn over ons lichten en zij ons genadig,

De Barmhartige verheffe zijn Aangezicht over ons en geve ons vrede.

Amen

Wessel en Tobias delen paaseieren rond.

| Archief/Bijdragen | Archief 2004 | Marina's "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

RG 2004-04-12 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl