Voorganger: Marina Slot en

Lector: Lida Alberse

Lezingen:

Daniël 12

1 Tess. 5; 1-11

Matt. 24; 14-35

(Lida)

Welkom en inleiding.

Hartelijk welkom in de Duif op deze laatste zondag van het kerkelijk jaar. Welkom ben je als je hier dikwijls komt en ook als je hier voor het eerst bent, ben je gast in dit huis van God en mensen. Wij hebben vandaag veel tekst en niet van de gemakkelijkste. We lezen vandaag uit het boek Dani ë l en voor beter begrip maak ik even een uitstapje naar de achtergrond van dat boek. Het boek Daniël lijkt geschreven ten tijde van de Babylonische ballingschap, maar dat is niet zo. Het boek is het eerste voorbeeld van een apocalypse in de Bijbel, apocalypse betekent letterlijk openbaring.

In het jodendom na de ballingschap en in het oude christendom bestonden vele apocalypsen zoals o.a. de Openbaring van Johannes. Ze bevatten onthullingen over de gebeurtenissen in het einde der tijden, in dit geval met figuren als de aartsengel Michaël als de grote vorst, de rivier als stroom van leven en overgang met aan gene zijde een man in linnen gekleed wat alles zegt over zijn goddelijke afkomst. De stijl van de apocalypse is dat de tekst begint met feiten uit de tijd waarin de schrijver of schrijvers leefden, daarna volgt een oproep tot moed tijdens vervolging en tot trouw aan het geloof temidden van andere godsdiensten. Uit de feiten in het boek Daniël blijkt dat de tekst geschreven is omstreeks de tweede eeuw voor Christus o.a. omdat in 167 v. Chr. de tempel is ontwijd door de plaatsing van een Zeus altaar in de tempel van de Eeuwige. Die ontwijding heeft 3 ½ jaar geduurd vandaar de getallen 1290 dagen en 1335 dagen, waarna het feest van de tempelvernieuwing werd gevierd, de oorsprong van het Loofhuttenfeest.

Dat even over Daniël en de apocalypse. We keren terug naar het kerkelijk jaar en de afronding daarvan. De cyclus is rond, na het einde komt weer een nieuw begin. Na de donkere en huiveringwekkende teksten van vandaag over het einde der tijden uit Daniël, de brief van Paulus aan de Thessalonicenzen en de lezing uit het Mattheus evangelie die van oudsher bekend staat als de rede over de laatste dingen, begint volgende week de Adventstijd. De tijd van verwachting, groei, nieuw leven breekt aan en in het donker van de wintertijd wordt de kracht van het licht steeds sterker.

Wij staan vandaag op het grensvlak van donker en licht, van dood en leven, wij maken de barensweeën van het Messiaanse Rijk heel concreet mee. En wel in een tijd waarin wijzelf meermalen opgeschrikt worden door natuurrampen als orkanen, aard- en zeebevingen van ongekende kracht. Wij leven in een land waarin wij ook op een grens leven: we kunnen kiezen om met elkaar toe te werken naar integratie en herstel van respect voor menszijn in al zijn facetten of afglijden naar een samenleving waarin de scheiding der geesten wet is, waar arm heel arm wordt en rijk heel rijk en waar wetten onze beschaving niet kunnen waarborgen. Daarom is het thema vandaag zo boeiend, omdat deze teksten ook over ons, onze tijd en ons leven lijken te gaan. Ik wens ons allen een goede en gezegende dienst toe.

Overweging.

Waar is het nou voor nodig om over het einde der tijden te spreken met elkaar.

Vroeger deed je dat of aan de deur met Jehovah's getuigen of de dominee stortte het onafwendbare leed zo doeltreffend over de beminde gelovigen uit dat je sluipend de kerk uitging. De apocalypse : een mengvorm van het leven van dit moment en de heilsverwachting van het Rijk van God, de komst van de Messias. Wat is onze apocalypse ? Ik begon er al mee : alle dingen die wij te horen en te zien krijgen van natuurrampen, ingrijpende klimaatverandering tot menselijke wetteloosheid en volkerenmoord kan ons neerslachtig maken. Want wij zien ze op de televisie die zwangere vrouwen in de winter van Pakistan verkommeren in de kou, wij zien de verschrikkingen van oorlog en geweld en ook wij verlangen naar heil, heling van onze samenleving en van de wereld om ons heen.

En ook al is onze samenleving post-christelijk en hebben wij alleen nog wat christelijke feestdagen gemeenschappelijk, toch wordt er aan onze fundamenten gesjord door de aanwezigheid van de islam onder ons. De islam in al haar uitingen van verlicht, modern, open en vol verzoening tot eer behoudend en met andere normen en waarden op het gebied van opvoeding, eer, huwelijk, positie man/vrouw en homoseksualiteit.  Wij zijn er door in de war en opeens lijken kruistochten en islamitische overheersing van het westen niet meer alleen iets van de donkere Middeleeuwen.

Het einde lijkt nabij en hoe zal dat er uit zien ?? Er is al eeuwen sprake van het einde der tijden, moeten wij nog lang wachten ? In ons moderne westerse denken is alles lineair. Wij hebben tijdsafspraken dat vandaag de week begint en dat volgende week zondag een nieuwe week begint. Maar dat wellicht op die zondag dingen terugkeren die wij vandaag ook dachten, deden, voelden. Dat zegt iets heel anders. Dat zegt dat wij leven in cycli, dat alles steeds terugkeert. Dat wij als wij een beetje opletten steeds meer begrijpen van onszelf, van onze wereld en die haar bewonen. Dat wij weten wie de valse Messias speelt en dat wij de opdracht hebben om te ontmaskeren. Dat wij langzamerhand de bagage hebben om niet het gedrag van de nacht over te nemen en dat wij elkaar daarin kunnen versterken omdat wij allen kinderen van het licht en van de dag zijn. De nacht is dichtbij, het einde der tijden ook en net zoals die mens in de tijd van het boek Daniel, in de tijd van Jezus en van Paulus zijn wij op zoek naar redding uit de duisternis, wij willen opstaan in een andere wereld omdat het leven af en toe zwaar is en de dood soms onverwacht dichtbij komt  Omdat het moeilijk is om je bestemming te vinden en je geloof niet te verliezen. Je geloof in dat het anders, beter kan zijn voor de mensen in je omgeving en in ons land.

Het einde der tijden is nabij en toch lijkt het minder definitief als eerder. En we hoeven het niet allemaal lijdzaam te zitten afwachten. Want als het zo is dat wij in zo'n periode zitten in de geschiedenis, zo'n nieuwe tijd van verdrukking, dan is het ook een tijd waarin er veel van ons verwacht wordt. Veel goede dingen, veel liefde en trouw aan jezelf en aan de ander, je naaste die tegenover je is. Uitreiken naar de ander, niet in je hok blijven zitten. Maar wij weten niet hoe lang het gaat duren, want ons verhaal is nog niet uit, wij staan nog niet in de regels op een blad. Wij leven er middenin. Hoe lang gaat het duren? Eén tijd, een dubbele of een halve, we weten het niet.

En Paulus geeft aan dat wij alert moeten blijven op de komst van de Messias. Want dat is de andere kant van het einde der tijden : de Vredevorst is al in ons midden, we mogen opstaan en we redden het met Hem. Er is nog veel onbegrepen, er is nog veel verborgen voor ons. Het lijkt wel alsof de zegels muurvast zitten en wij de ontmoeting met de Eeuwige, die goddelijke figuur in linnen gekleed met engelen om zich heen, maar niet mogen meemaken.

De dichtheid van die zegels zie je soms ook in de werkelijkheid om je heen. Het is tijd om wakker te worden als de wereld wordt dichtgesmeerd en dichtgemetseld. Als mensen voor de eeuwigheid in hokjes worden gezet en er onmogelijk meer uit kunnen komen om in vrijheid te leven. Simpele oplossingen van complexe problemen passen ons niet. Ook daarin zien wij valse messiassen die niet gehinderd door een spiritueel kosjere basis acteren.

Maar toch zien wij glimpen van het nieuw stromende leven. Want wij zien ook profeten opstaan in ons land, in de moslimgemeenschap en elders, profeten die in hun eigen land zeker niet geeerd worden, maar wel de basis leggen voor verbinding tussen mensen met respect voor religie en levensbeschouwing en kritisch naar de uitwassen daarvan.En dat herkennen wij hier in de Duif zeker. Wij zijn soms als persoon en zeker als gemeenschap geboren uit de overheersing van kerkelijke regels en wetten. Wij zijn een groepje kerkkritici die door het slachtofferschap heen gegroeid zijn naar een eigen spreken over God en mensen. En dat verdient steun zoals ook wij gesteund zijn in de loop der jaren.

We rammelen vandaag aan de poort van Petrus en willen er nog niet in, maar wij willen wel weten waar dat heil is voor ons en voor onze wereld. We willen weten hoe ons harnas van geloof, hoop en liefde eruit ziet. En wij zijn op zoek naar de helm van de hoop op redding.

Afgezien van het modebeeld dat dat op gaat leveren, is het apart dat een uitrusting die bestand is tegen geweld bestaat uit geloof, hoop, liefde en de hoop op redding. Dat zegt veel over wat wij nodig hebben als zoekers naar gerechtigheid, als broeders en zusters van de Mensenzoon.En dat ook in relatie tot de meeste van onze moslimbroeders en zusters. Want 90 % van hen wil ook alleen maar vrede en gerechtigheid en respect voor hun anders zijn.

Wij staan aan de grens van dood en leven, van duister en licht, van menselijk en goddelijk weten en wij hebben als wapen ons eigen menszijn, onze moed om een goed mens te zijn en te blijven tegen de verdrukking in. Wij zijn trouw aan het geloof dat bergen kan verzetten en we staan aan de vooravond van de komst van het Licht, de geboorte van het goddelijke in onze wereld. Dat is elk jaar weer zo, het eind is tegelijk een nieuwe begin. Een ander begin, met soms andere moeilijke dingen waartoe je je als mens en als samenleving moet  verhouden. Dat betekent voor onszelf ook een nieuw licht en een nieuwe geboorte. Want hoe zal het in het volgend Jaar onzes Heren zijn om te zeggen en te doen dat je gelooft.

Wat hoort daarbij, wat is onze bestemming en wat zal voor ons het einde van de dagen betekenen. We weten het nog niet …..of wel omdat het er al is. Vluchten is niet mogelijk, vluchten voor pijn of voor liefde. Vluchten voor gerechtigheid en genade, want alles is zichtbaar in het licht van de dag. Amen.

Nodiging

Ik mag u allen uitnodigen aan de Tafel van de Eeuwige om te delen van brood en wijn, tekenen van leven en van samen. Iedereen is welkom zonder uitzondering, wie je ook bent, wat je ook voorstelt. Als je je verbonden weet met de mens naast je en tegenover je, komt dan want alles is gereed.

Gebed

Lieve God, Krachtige en Tedere wees met ons in de strijd om het bestaan die ieder van ons soms moet voeren.

Schenk ons de kracht, het geloof en de hoop dat moeite en pijn kan overwinnen.

Wees ontwapenend aanwezig in onze samenleving en schenk vertrouwen waar achterdocht is.

Moge de Geest aanwezig zijn bij ons mensen, jong en oud, gelovig of niet, zeker of vol twijfel, in balans of op de helling.

Er zijn veel mensen die uw hulp en redding goed kunnen gebruiken.

Schenk met ruime hand van die onmetelijke kracht en zet ons met beide benen op de aarde in de tijd die steeds weerkeert.

Geef ons een ruim hart en een mild oordeel naar onszelf en naar anderen die zoekende zijn.

Weet dat wij lichtzoekers zijn die op weg zijn naar de zomer van Uw Rijk.

Amen.

Zegenbede

De Eeuwige zegene ons en zij behoede ons,

Hij die ons liefheeft doe zijn Gelaat over ons schijnen

De God van het leven die ons bij name kent,

verheft zijn Gelaat over ons

en geve ons vrede.

| Archief/Bijdragen | Archief 2005 | Marina's "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

RG 2005-11-20 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl