Voorganger: Cees Blaauw (l)
Lector: Yvonne van der Velden
Lezingen:
1 Sam. 3; 3b-10 en 19
Rom.10; 13-17
Joh. 1; 35-42
Overweging.
Samuel wordt geroepen door de Eeuwige. Hij, Samuel, is dan nog een puber en hij was op circa 3 jarige leeftijd door zijn moeder overgedragen aan de priester Eli om door hem te worden opgeleid voor de dienst van de tempel. Maar Samuel is niet geroepen tot het gewone priesterschap; Samuel is geroepen om een leider te worden van de Israëlieten, eerst als rechter, later, als hij Saul en David tot koning heeft gezalfd, tot profeet.
Samuel is zo'n groot profeet geworden dat voor hem, als enige, 2 bijbelboeken zijn opgesteld. We hebben zojuist gelezen hoe hij, Samuel, werd geroepen. Het is weliswaar een klein stukje tekst, maar het is wel duidelijk. Ik kan u aanraden een uitgebreider stuk uit het eerste boek Samuel te lezen als u straks thuis bent; het is een zeer interessant verhaal. De derde lezing van vandaag verhaalt de roeping van de eerste leerlingen van Jezus. nl: Andreas, een onbekende niet nader omschreven leerling en Simon die gelijk een andere naam krijgt.
Het is niet zozeer dat Jezus de leerlingen roept, maar de leerlingen voelen zichzelf geroepen, zij het dan dat Johannes de Doper hen eerst Jezus moest aanwijzen als het Lam Gods, de Gezalfde, de Messias. Hoe het verder met deze leerlingen is vergaan is te lezen in de z.g. Handelingen der Apostelen.
In beide lezingen is de roeping van uitzonderlijke mensen beschreven. De meesten van ons zullen nooit een dergelijke oproep ontvangen. Wat roeping betreft voelen wij ons dit keer méér thuis bij Paulus, want Paulus vraagt zich, net als wij, af hoe gewone mensen geroepen kunnen worden. Wij gewone mensen zullen geen visioenen in onze dromen krijgen waarin wij de wereld, namens God, gaan veranderen en wij zijn ook geen mensen die, als ze een oproep krijgen iemand te gaan volgen in zijn levenswandel, alles in de steek laten en blindelings die persoon volgen. Het kost ons al grote moeite om in ons dagelijks leven ons geloof in praktijk te brengen. En toch wordt dit van ons gevraagd, dit wordt onze roeping: om door middel van ons gedrag te laten zien wie en wat Jezus was en is en hoe men volgens zijn leer kan en moet leven. Steeds weer opnieuw worden wij geroepen om een voorbeeld functie te geven. Meeleven betonen aan de slachtoffers van natuurrampen, dichtbij of ver weg. Meeleven betonen aan medemensen in onze naaste omgeving die slachtoffers dreigen te worden van onze maatschappij met haar regeltjes en wetjes. Geen zinloos geweld en daar waar mogelijk dit zinloos geweld voorkomen.
Belangstelling hebben met onze medemens tijdens ziekte of groot verlies en verdriet.
Kortom , allemaal zaken die zo voor zichzelf spreken, maar waar wij het vaak laten af weten. Het is niet voor niets dat wij hier iedere zondag samenkomen. Natuurlijk om elkaar te ontmoeten en bij te praten op het persoonlijke vlak, maar wij komen vooral zondags hierbij elkaar om kracht op te doen door middel van gebed, gezang en van het breken en delen van het brood.
Het zijn maar simpele gebaren, maat juist in dit simpele laat God zich vinden. Wij behoeven geen voorgangers in al of niet mooie gewaden; wij hebben geen behoefte aan gewijd water en wierook, nee wij houden het eenvoudig, zoals ook Jezus eenvoudig leefde en ons leerde zo zijn Vader te zoeken en lief te hebben. Roeping is een beladen woord waar wij liefst met een grote boog omheen gaan. Maar niemand mag zich hieraan ontrekken wanneer er een beroep op hem of haar wordt gedaan. En of dit nu in onze geloofsgemeenschap is(denk aan de voorgangers verkiezingen) of wanneer er een beroep op ons wordt gedaan in ons dagelijks leven, we zullen een heel goede reden moeten hebben om daar dan geen gehoor aan te geven. Maar er is een geruststellende gedachte; naast de oproep is er veel steun. Onze Schepper zal ons nooit in de steek laten als wij werken aan zijn Koninkrijk en ook onze medemensen zullen ons nooit in de steek laten, ook al lijkt het soms daar wel op. Door ons geloof weten wij dat elk beroep op ons gedaan, vergezeld gaat met hulp van boven. En als wij naast ons geloof ook nog de liefde in onze daden kunnen leggen, dan zij wij op de goede weg, dan zijn wij bouwers geworden van Gods Koninkrijk hier op aarde.
U weet het nog wel wat Jos zei aan het eind van de Kerstnachtdienst: vrede brengen eerst in je eigen kring en dat dan verder uitbouwen naar je naaste omgeving, waarna het zich in steeds grotere kringen uitbreid. Zo bouw je aan de wereldvrede, zo bouw je aan Gods Koninkrijk en zo geef je gehoor aan je oproep, je roeping.
Het grote Smits-orgel is in een nieuwe fase van herstel gekomen; sinds medio januari is een ploeg orgelbouwers hard aan de slag met de laatste werkzaamheden: het terugplaatsen van de pijpen (nog zo'n 2000 !) en daarna het intonen van het orgel
We verwachten dat het befaamde orgel ca. april weer bespeelbaar zal zijn.
| Cees' "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |
RG 2006-01-15 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl