Voorganger: Alet Aalders
Lector: Yvonne van der Velden
Lezingen:
Exodus 3; 1-15 en
Kor. 10; 1-12
Welkom
Hartelijk welkom in deze dienst van schrift en tafel.
Door werkzaamheden ben ik lange tijd niet in de Duif geweest en ik ben blij hier weer terug te zijn.
Ik hoop dat we vandaag elkaar tot inspiratie mogen zijn, door samen te bidden, teksten te lezen, te zingen en gewoon door samen te zijn.
Inleiding
De tekst uit Exodus, die we vandaag lezen, is heel geschikt om de wereldproblematiek rondom vluchtelingen te bekijken. De Israëlieten werden onderdrukt in Egypte. God vraagt aan Mozes Zijn volk weg te leiden uit Egypte. Ze trekken naar een gebied waar al andere volkeren wonen en nemen het land in.
In onze tijd zijn veel mensen bang voor vluchtelingen. Komen er niet te veel buitenlanders, hoor je dan. Worden wij niet onder de voet gelopen?
Hoewel de problematiek er duimendik bovenop ligt wil ik in mijn overweging toch een andere kant op. Ingegeven door mijn eigen jachtige bestaan, misschien ook de leeftijd, wil ik in de teksten van vandaag op zoek naar onze eigen reis door de woestijn op weg naar een land van melk en honing.
Ik werd daarbij gegrepen door de laatste zin van de 2 e lezing: “ Laat daarom iedereen die denkt dat hij stevig overeind staat oppassen dat hij niet valt” .
We kunnen denken dat het ons voor de wind gaat, dat we alles in de hand hebben maar dat is lang niet altijd het geval. Op zo'n moment zijn andere dingen belangrijker dan werk en economie. Op die momenten verwerp je de afgoden van deze maatschappij.
De 40 dagentijd, waar we middenin zitten, is een goede tijd om ons hier eens over te bezinnen. De tocht naar Pasen lijkt op een Pelgrimstocht. Het drukt de persoonlijke gang van het leven uit en ons gemeenschappelijk onderweg zijn naar het goede land, land van gerechtigheid en vrede.
© 9/3/2007 A.A.Aalders
Leven is op weg zijn,
Bergen beklimmen, waden door rivieren,
Bloemen plukken bij maanlicht,
Dwalen door eenzaamheden en woestijnen,
Een kaars branden tegen de storm,
Oplopen met de anderen of hen dragen,
Brood delen en vieren in de nacht.
Leven is pelgrimeren,
Een tijdlang werken aan de weg,
Een brug bouwen over het water,
Rovers en duivels verjagen,
Waken en bidden met zieken,
Doden begraven bij de kapel.
Maar nooit raken de pelgrims thuis:
‘ vreemdelingen' vestigen niet.
Wanneer zij eindelijk aankomen,
Weten ze wat ze vermoedden:
De weg is het doel.
Ik vraag een korte stilte voor persoonlijk gebed.
Overweging
In een jachtig leven waarin alles goed lijkt te gaan kan ineens een kink in de kabel komen.
Het kan je even niet meer zo voor de wind gaan, op het werk gaat het niet lekker, je lichaam laat het afweten, thuis rommelt het of een dierbare valt weg. Als je door je leven heel holt, komen zulke zaken keihard aan. Er wordt even flink aan de noodrem getrokken. Dit andere waar je niet aan toe kwam blijkt veel belangrijker te zijn dan dat waar je alleen maar oog voor had. Je wordt met beide benen terug op de grond gezet en vraagt je af waar was ik al die tijd mee bezig.
In mijn rare bestaan van hollen en stilstaan vroeg ik mij dat de afgelopen tijd ook af.
In mijn spaarzame vrije momenten zat ik met een cappuccino in een restaurant uit te kijken over het water, en vroeg me af hoe nu verder. Wat wil ik, wat wil ik niet, en hoe gaan we dat bereiken. In een aantal steekwoorden heb ik dat voor mezelf opgeschreven. En bovenaan het lijstje staat: Ik ben nooit alleen, altijd is God bij me. Dat schreef ik echter pas nadat ik me door de rest van de lijst had heen geworsteld.
Mozes hoeft zich niet af te vragen wat hij met zijn leven wil doen. God geeft hem een opdracht. Ook niet makkelijk. En Mozes stribbelt dan ook tegen. Wie ben ik dat ik dat moet doen, de mensen zullen me niet geloven, wat moet ik zeggen als ze vragen wie me gestuurd heeft. Er zijn perioden in je leven wanneer je niet zelf lijkt te hebben gekozen voor iets. Het komt gewoon op je pad. Werkloos ben je vaak niet uit eigen keuze. Ziek al zeker niet. Ook een loopbaan kan anders verlopen dan je had gedacht. Er wordt bijvoorbeeld van je verwacht dat je iemand opvolgt of je krijgt de kansen niet waarop je zo had gehoopt. Je kunt je afvragen hoe het zo gelopen is en achteraf denken dat je het anders had willen aanpakken. Leg je je erbij neer als er wordt gezegd: ‘ Sommige dingen lopen nu eenmaal zo in het leven” , of stribbel je, zoals Mozes, tegen. Als mensen om je heen je nodig hebben zet je jezelf even op de achtergrond. De zorg voor zieke ouders of naasten kan je zwaar belasten. Net zoals Mozes kun je je afvragen: wie ben ik dat ik dat doen moet. Het is een taak die we van God krijgen, de zorg voor je medemens.
Mozes kreeg de zorg over een heel volk. Hij moest ze bevrijden uit de handen van de onderdrukker. Hij moest ze wegleiden uit Egypte naar een land van melk en honing.
In de liturgievergadering hadden we daarover en discussie. Want dat land van melk en honing werd bewoont door vele volken en die werden, zoals je kunt lezen in de volgende hoofdstukken van Exodus, bruut verjaagd of omgebracht. Toch raar dat onderdrukte mensen anderen slachtoffer maken en onderdrukken.
Ook hierin wil ik terug naar onze eigen tocht door het leven. In hoeverre houden we rekening met de medemens bij het plannen van onze plannen. Is er plaats voor hen in je streeftocht naar ‘melk en honing'. Wie zijn daarvan de slachtoffers die je onderweg maakt. Bekend is vast nog wel het spotje op tv: “Wie is toch die man die op zondag het vlees snijd.” De carrièreman of vrouw heeft geen tijd voor een gezin. Werk gaat voor het meisje. Om je doelen in het leven te bereiken moet je dingen laten. Maar tot welke prijs.
Het is goed om daar van tijd tot tijd over na te denken. Even weer met beide benen op de grond gaan staan. Even weer beseffen wat werkelijk belangrijk is in het leven.
“Laat daarom iedereen die denkt dat hij stevig overeind staat oppassen dat hij niet valt”, zegt Paulus. In je tocht door het leven zul je het niet redden als je je blind staart op de afgoden van onze maatschappij. Je komt jezelf vanzelf tegen. Je zult bezwijken in de woestijn door te laat te beseffen wat werkelijk van belang is voor je.
Paulus waarschuwt de jonge christengemeente in Korinte hiervoor.
De les die hij wil meegeven is overduidelijk: allen die God ontrouw werden, kwamen in de woestijn om. In dit verband herinnert Paulus aan de woestijntocht van de Israëlieten, als een waarschuwend voorbeeld voor de zich op hun ‘ kennis' beroepende ‘ sterken'. Wie meent te staan, moet oppassen dat hij niet valt. Immers, ondanks hun uitverkiezing hebben de Israëlieten in de woestijn vaak de verkeerde keuze gemaakt.
Voor Mozes werden keuzes gemaakt in het leven, voor ons soms ook.
Velen volgen hun hart, anderen weten niet hoe ze ergens in beland zijn.
Zoeken naar je doel in het leven is niet iets wat je op papier zet en kunt uitwerken.
Je kunt enkel opserveren wat er om je heen gebeurt en waartoe jij je aangetrokken voelt op dat moment.
Leven is altijd op weg zijn
En hoe moeilijk het ook is, en hoe je van tijd tot tijd ook tegen kunt stribbelen.
God zegt ook tegen ons: ‘Ik ben die er zijn zal'
Nog een leven zal ik reizen
Nooit meer zonder reisgenoot
Ik ben nooit alleen, altijd is God bij me
Amen
©
9/3/2007 A.A.Aalders
Nodiging
God, open onze harten;
Leer ons begrijpen dat U het bent die met ons gaat
Uit het land van verdrukking naar een leven in de vrijheid
Blijf ons nabij
Op onze weg naar U,
Word voedsel voor alledag,
Krachtbron van leven
Door Jezus, uw zoon
Amen
Nooit heeft Jezus iemand geweigerd, kom dan allen aan zijn tafel
Want alles staat gereed.
Gebed
God van eeuwen,
niet op afstand maar van nabij volgt U het wel en wee van Uw mensen
U geeft uw woord aan deze wereld:‘ Ik zal er zijn'
en trekt mee met ons
zo bent U een en al aanwezigheid.
Maak ons tot mensen naar uw beeld,
Tot reisgenoten van elkaar,
Meegaand en om elkaars welzijn bewogen
Naar het voorbeeld van Jezus, Uw zoon
Amen
Zegenbede
God, bron van leven,
Het was goed
Om hier te zijn,
In Uw nabijheid.
Zend ons niet heen
Met lege handen
Vergezel ons op onze wegen,
Zegen ons allen
Met kracht en goede moed.
De eeuwige zegene en behoede ons
De eeuwige doe zijn aangezicht over ons lichten
En zij ons genadig
De eeuwige verheffe zijn aangezicht over ons
En geve ons vrede
In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest Amen.
| Alets "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |
RG 2007-09-11 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl