Voorganger: Alet Aalders

Lezingen:

Welkom
Hartelijk welkom in deze dienst van Schrift en tafel. Welkom als u hier voor het eerst bent binnen gestapt, welkom als u hier al vaker was.

Inleiding

Tijdens mijn opleiding aan de Universiteit kreeg ik les over een beroemd regisseur. Er is niet veel parate kennis blijven hangen uit die tijd moet ik eerlijk zeggen maar de opmerkingen van deze regisseur zijn me bijgebleven. Je kunt emoties pas goed over brengen als je ze zelf ervaren hebt. Maar, en net zo belangrijk je moet die emotie wel eerst zelf verwerkt hebben

De regisseur waar ik het over heb is Stanislavsky.

Hij zei: " Alle ervaringen die je als persoon hebt meegemaakt zijn nog in je, evenals alle emoties die daar bij vrijkwamen; ze vormen een reservoir, het emotionele geheugen. Het is de bron waaruit je als speler put” . Volgens Stanislavsky beleeft een speler op de speelvloer een zogenaamde herhaalde ervaring, niet een primaire. Elke speler kent het verschil tussen een echte, werkelijke ervaring en een ervaring op de speelvloer. Als een speler binnen zijn spel 'primaire' emoties doorleefde, zouden er in elke voorstelling waarin een moord gepleegd werd, echte lijken vallen.

Voorgaan is geen toneelspelen. Het gaat over echte emoties maar ook hierbij geldt dat je een emotie verwerkt moet hebben wil het goed over het voetlicht kunnen brengen.

De lezingen van vandaag gaan ook over emoties en wel over emoties die ik zelf nog niet heb verwerkt. Ik weet daarom ook niet of ik het goed kan verwoorden.

Ik heb de teksten zelf gekozen en misschien daarom ook zelf de kuil gegraven. Het zijn twee teksten waarin mensen een beroep doen of wordt verzocht te doen op God omdat zij steun zoeken en hoop willen vinden. Mijn vraag is bij deze lezingen waarom zij zich tot God wenden en niet tot hun medemensen. Hadden hun medemensen geen tijd, geen zin, waren ze zich er niet van bewust, in slaap gedommeld misschien? Hadden de steunzoekers het opgegeven de hoop bij hun medemens te vinden, wilden ze hen niet tot last zijn? Waar zoek je steun, bij wie kan je aankloppen.

Laten we ons een moment in stilte richten tot de Eeuwige

Overweging

A.

Hadden zij geen tijd …

Je hele leven het gaat als een trein. Wat vandaag was kon ook gisteren zijn.

Elke dag is als een zelfde dag. Als je even moet uitstappen merk je dat pas. Vanaf de zijlijn dendert iedereen door. We worden overladen met nieuws, iedere dag opnieuw. We kunnen niet zonder telefoon, mobiel, computer en laptop. We moeten mee in de maalstroom van het leven. We zijn moe. Geen tijd meer voor elkaar. In de auto op weg naar onze voorstellingen hebben we het er vaak en lang over. We staan tegenwoordig heel lang in file, dus tijd zat. Wat is er met de wereld aan de hand, we leven alsof deze dag de laatste zou zijn, alsof na deze dag de wereld verdwijnt.

Op zondag staan we dan even stil maar op maandagochtend begin van de week, beginnen we weer te rennen. Lijken vergeten te zijn waar we het op zondag zo met elkaar over eens zijn. De zorg, de liefde om je medemens wordt weer ingeruild voor alles wat ons tijdens de werkweek bezig houdt.

geen zin …

In de tijd van Job ging het leven nog niet zo snel.

Elifaz richt het woord tot zijn vriend Job. Hij voelt het als zijn plicht. Job heeft anderen altijd met raad en daad bijgestaan dus doet hij dat nu ook nu Job raad kan gebruiken. Zijn raad is alleen meer ter geruststelling voor hem zelf, dan dat Job er bij gebaat is. De geldende opvatting in die tijd was: Wie lijdt is schuldig. Zijn verhaal naar Job is: richt je tot God, als je niet gezondigd hebt zal hij je niet straffen, zoek uit hoe het ineen steekt. Job, als je niet gezondigd hebt zal alles wel weer goed komen, er is dus hoop voor je, want uiteindelijk zal Hij hen die wel zondigen straffen. Elifaz probeert zo de eigen angst voor verdriet en pijn te bezweren; zolang ik niet zondig zal mij het noodlot niet treffen.

Dan kom je uit bij de eeuwige vraag, waarom overkomt mij dit, is dit Gods wil? Waarom? En bij zo'n negatieve gedachte lijkt het ineens allemaal niet mee te zitten en voel je je Job op de mesthoop. Het valt niet altijd mee als het weer tegen zit.

Dan heb je geen mensen om je heen nodig die je vertellen dat je het over je zelf afroept. Je nog eens even vertellen dat je het verkeerd aanpakt. Je hebt meer aan mensen die je vertellen:

Kijk omhoog... Zoek niet naar een antwoord

Laat het los… Kijk naar de tijd die komen zal

Er komt altijd een morgen, ook na de langste nacht

Het wordt de hoogste tijd dat jij jezelf bevrijdt, zie het in een ander licht.

waren ze zich er niet van bewust …

Je zoekt mensen om je heen die tijd voor je hebben, die je willen helpen en die zich er ook van bewust zijn dat je die hulp, die schouder, dat luisterende oor zoekt. 't Zijn de kleine dingen die het doen, een schouderklopje of gewoon een zoen.

Als er wat is moet je bellen hoor…

De groep wordt steeds kleiner want als je in de put zit ga je niet bellen. Een kleine kring om je heen ziet echt wel als er iets is. Mensen die je kennen en de veranderingen op merken: is er iets? Je doet zo anders de laatste tijd. Ik denk ik bel even, wil even weten hoe het met je gaat. Dat is liefde. Het is een gewas dat je oogst als je zaait. Het is de as waar de wereld om draait. Het is de reactie waar Job op z'n mesthoop op zit te wachten, hij stond altijd klaar voor z'n vrienden en verwacht dat z'n vrienden er voor hem zullen zijn en niet dat deze hem doorverbinden met God.

in slaap gedommeld misschien …

Het is moeilijk mensen te vinden die een zelfde verdriet meedragen als jij. Die je begrijpen en daardoor ook kunnen helpen. In m'n inleiding sprak ik over het overbrengen van emoties. Ook hier geldt dat je pas echt kunt helpen als je weet hoe en vooral waarom. Lotgenoten zoeken elkaar daarom vaak op. Leed delen helpt. Maar kun je echt helpen. Moet je niet daarvoor de emotie eerst zelf verwerkt hebben.

De leerlingen van Jezus vielen van verdriet in slaap. Zij konden Jezus niet bijstaan. Overmand door verdriet kun je het leed van een ander niet aan, je hebt even genoeg aan je zelf.

B.

Hadden de steunzoekers het opgegeven de hoop bij hun medemens te vinden, wilden ze hen niet tot last zijn Bij God kun je altijd terecht en God kan je ook altijd volgen. Begrijpt je. Job wordt door 'n vriend doorgestuurd naar God. Jezus gaat te rade bij zijn Vader. In de teksten, liederen en gebeden van vandaag wordt veelvuldig gesproken over dat je ten allen tijde bij God terecht kunt. Hij zal je altijd opvangen, een engel sturen om je kracht te geven. Dat is een grote steun en bron van hoop. Bij Hem kan je 24 uur per dag terecht. Alsof verdriet besmettelijk is wil je een ander ook niet opzadelen met jou sores. En op sommige momenten heb je ook het gevoel alleen bij God terecht te kunnen. Denk je er alleen voor te staan.

C.

Waar zoek je steun, bij wie kan je aankloppen. Maar er komt een arm uit een onverwachte hoek die slaat zich om je heen. Dat is liefde… Een oude rabbi vroeg eens aan zijn leerlingen, hoe je het moment kunt bepalen waarin de nacht ten einde is en de dag begint. ‘ Is het het moment dat je uit de verste een hond van een schaap kunt onderscheiden?' vroeg een van de leerlingen. ‘ Nee', zei de rabbi. ‘ Is het als je van verre een dadelboom van een vijgeboom kunt onderscheiden?' vroeg een ander. ‘nee' , zei de rabbi. ‘ Maar wat dan?' vroegen de leerlingen. Toen antwoordde de rabbi: ‘ wanneer je in het gezicht van een mens kunt kijken en daarin je zuster of je broeder ziet, dan is de nacht echt voorbij…' als je in je medemens een vriend of vriendin ontdekt.

Op het moment dat je het nodig hebt, de nacht zo donker is,als je kunt zeggen: Kan ik het even niet aan, weet ik dat jij er voor me zal staan.

Dat zijn vrienden, Vrienden voor het leven. Amen

© alet aalders 18 november 2007

Nodiging

Iedereen is welkom aan zijn tafel

Niemand uitgezonderd

Kom dan want alles staat klaar

Zegenbede

Neem nu deze week de rust van deze zondag eens mee om om je heen te kijken en de wereld om je heen in je op te nemen.

Neem de boodschap van Jezus mee in deze week om om te zien naar je medemens.

En vragen we daarvoor om de zegen van onze God

De Eeuwige zegene en behoede ons

De Eeuwige doe Zijn aangezicht over ons lichten

En zij ons genadig;

De Eeuwige verheffe Zijn aangezicht over ons

En geve ons vrede

In de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest

Amen

| Alets "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |

RG 2007-11-25 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl