Voorganger: Alet Aalders
Lector: Yvonne van der Velden
Lezingen:
Jesaja 56; 1-8
Galaten 5; 16-24
Lucas 17; 11-19
Welkom en inleiding
Hartelijk welkom in deze dienst van schrift en tafel.
Afgelopen dinsdag is Gerdie van Dijk overleden. Gerdie was al enige tijd ziek en heeft zelf nog afscheid kunnen nemen van tal van vrienden onder wie veel Duiven. Vorige week zaterdag gaf zij ons nog een opdracht om leven door. "ga zo door met elkaar te dragen in liefde, jullie zijn op de goede weg!! "
Deze opdracht willen we met alle liefde aanvaarden.
Zeker in tijden van verdriet is het goed dat je gevoelens met anderen kunt delen.
En ook in betere tijden moeten we er staan we voor elkaar.
Wij zijn dankbaar Gerdie gekend te hebben en voor ons blijft zij voortleven in alles wat zo typerend voor haar was. Ik heb haar niet anders gekend dan altijd vrolijk en opgewekt, ik vond een tekst, op zoek naar een geschikt gebed wat in mijn beleving goed bij haar zou passen en waarvan ik hoop dat jullie er enige steun aan zullen hebben:
De volgende kamer
De dood is in het geheel niets:
Ik ben slechts naar de volgende kamer geglipt.
Ik ben ik en jij bent jij;
Wat wij ook voor elkaar waren, zijn wij nog steeds.
Roep me bij mijn oude, vertrouwde naam,
Spreek tot mij met het gemak van tevoren.
Leg geen verschil in je toon;
Draag geen gedwongen houding van ernst of verdriet.
Lach als altijd om de kleine grappen die wij deelden.
Speel, lach, denk aan mij en bid voor mij.
Waarom zou ik uit het hart zijn als ik uit het oog ben?
Ik wacht slechts op jou, eventjes, ergens in de buurt,
Net om de hoek
Ik wil vragen om een moment van stilte
Overweging
Op de liturgievergadering kwamen we diverse malen terug op wat die kinderloze man toch in de lezing deed. Werd hij verstoten of voelde hij zich verstoten. Eunuchs, gecastreerde mannen, werkten in de hoogste kringen en waren vertrouwelingen van de machthebbers. Omdat ze geen kinderen konden verwekken, vertrouwden de machthebbers ze juist zo, kinderen van hun vrouwen konden nooit van hen zijn. Dus verstoten uit de samenleving waren ze zeker niet. Maar ik denk dat kinderlozen misschien de strijd die kinderloosheid oplevert in een maatschappij die op kinderen gericht is wel kunnen meevoelen. Kinderen krijgen was een oude dag voorziening, was status en voort doen leven van een geschiedenis – een stamboom. Dat was belangrijk in de tijd van Jesaja en dat is ook heden ten dage nog steeds zo. Juist deze week laaide er en discussie op, naar aanleiding van een enquête in een blad voor ouders. (J/M) Kinderloze werknemers willen extra vrije dagen en geld als compensatie. Wie kinderen wil, moet alle lasten zelf maar dragen, vindt 74 procent van de ondervraagden. Alleen mensen die hun kinderen echt niet kunnen onderhouden, mogen volgens hen aanspraak maken op vergoedingen. Standpunt: je kiest er zelf voor om kinderen te krijgen. De kloof in de samenleving tussen bewust of ongewild kinderlozen en ouders met kinderen lijkt steeds groter te worden. De onvrede en frustratie bij de mensen zonder kinderen groeit, vooral omdat in hun ogen Nederland steeds kind gerichter wordt.
De man in de 1 e lezing voelt zich als een dorre boom, zijn stamboom groeit niet verder. Hij leeft niet voort in zijn kinderen, geeft zijn genen niet door. Stopt dan alles wat je hebt opgebouwd in je leven, na je dood, als je je levenswijsheid niet door kan geven aan de kinderen?
God zegt: onzin. De mens die mijn sabbat in acht neemt, die keuzes maakt naar mijn wil, die vasthoudt aan mijn verbond, die geef ik iets beters dan zonen en dochters: een gedenkteken en een naam in mijn tempel en binnen de muren van mijn stad. Ik geef ze een eeuwige naam een naam die onvergankelijk is.
En niet dat moet ons streven of ons doel zijn , het gaat niet om eeuwige roem. Maar het gaat er om dat je een wereld achter laat die beter is dan daarvoor.
‘Iedereen praat in huizen en op straat, over hoe het na de dood met ons gaat.
Wat zou het zijn? Geen oorlog en geen pijn, vrede voor groot en klein.
Maar
als dit alles niet bestaat, is het voor ons nog niet te laat. Leef gewoon
je leven'.
‘Want als je gaat en Petrus daar staat, aan het begin van de hemelse poort.
Stel
je toch voor, je mag er niet door. Hij heeft het laatste woord'.
Op een goede stam kun je enten, een tak kan de groei van anderen ondersteunen. In Gods rijk gaat het er niet om dat slechts enkele scheuten flink uitgroeien.
Ieder individueel mens moet en kan een steentje bijdragen en zo die steen verleggen in de rivier waardoor er iets veranderd wat blijvend is. Wat de geschiedenis voor altijd verandert.
En hoe doe je dat, zo'n steen verleggen?
Niet door gericht te zijn op eigen begeerten, zegt Paulus. Wat wij uit onszelf najagen is in strijd met de Geest, en wat de Geest verlangt is in strijd met onszelf. Wanneer je leeft naar de Geest heb je geen wetten nodig. De vrucht van de Geest is liefde, vreugde, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft.
Hij wil niet dat je een sober leven lijdt, al wordt deze tekst vaak zo uitgelegd. Paulus noemt extremen om het ons goed duidelijk te maken, wit tegenover zwart. Maar zo zwart wit hoeven we natuurlijk niet te leven. Leven naar de Geest is leven vanuit je hart, is elkaar dragen in liefde, is dankbaar zijn voor het leven hier op aarde.
We hebben veel om dankbaar voor te zijn. Er is veel op te noemen waar we God voor kunnen danken. Kijk om je heen. Maar de voornaamste reden om dankbaar voor te zijn is God zelf. Ook als alles ons ontvalt is Hij er nog om ons op te vangen. Dan is Hij er om ons lege hart te vullen.
God vangt je op en bemoedigd je als je je buiten de maatschappij voelt staan, omdat je verdriet hebt of zorgen en het lijkt alsof je van een rijdende trein bent gegooid die verder aan je voorbij dendert.
God is er ook voor je als je door de maatschappij buiten spel bent gezet. En dat zijn in onze tijd niet alleen de melaatsen.
Dat is als de strijd van de man zonder kinderen, van de tien melaatsen. Het gevecht in je zelf om dan je leven op te pakken, geloof te houden. Dat is de innerlijke strijd om je dan niet te verliezen in wetten en eisen maar om naar de Geest te luisteren en vandaar uit de kracht te herwinnen. Als kinderloze zul je je niet beter gaan voelen met een ‘kindervrijslag' of extra vrije dagen. Dat is iets opeisen omdat een ander dat ook heeft. Daar waarschuwt Paulus ons voor. De 1 e lezing geeft aan hoe zinvol je leven kan zijn, ook zonder koters.
Het gaat in het evangelieverhaal niet om de genezing maar over wat de mens daarmee doet.
Pak je na tegenslagen direct je oude leven weer op of blijf je nog even staan.
Hoe vertrouwd is ons die houding. Vinden wij de goede dingen in ons leven vaak niet meer vanzelfsprekend dan de nare dingen? Gaat het ons goed, dan vinden we dat gewoon.
Gaat het ons slecht, dan zijn we geneigd dat niet eerlijk te vinden. Waaraan hebben we ons ongeluk verdiend? Maar waaraan hebben we ons geluk verdiend?
Werkelijk danken doen we vaak alleen voor datgene waarop we geen recht hadden.
De meevallers. God zij dank.
Twee engelen vlogen naar de aarde om de gebeden van de mensen te verzamelen.
Overal waar mensen baden – op hun knieën voor hun bed, in een kapel of zomaar in het open veld – daar stopten de engelen en verzamelden de gebeden in hun manden.
In de mand van de ene kwamen de vraaggebeden.
Wilt U me dit geven?
Mag ik dat van U ontvangen?
In de mand van de andere kwamen de dankgebeden.
Het duurde maar even of de mand van de ene engel begon loodzwaar te wegen.
Wat blijft jouw mand licht! Zei hij tegen de ander die de dankgebeden inzamelde.
Ja, zei deze engel, mensen zijn snel om dingen aan God te vragen.
Maar de meeste vergeten Hem te danken als Hij hun gebeden heeft verhoord.
Amen.
Nodiging
Zeg dank voor de boeren en iedereen in de lange keten
Van aarde tot mond, via zon en regen.
Zeg dank voor de overvloed in ons leven.
Laat iedere bede ons doen denken aan het voorrecht
Meer dan verzadigd te mogen leven
Tussen vrienden om de maaltijd mee te delen.
Jezus sloot nooit iemand buiten, iedereen is welkom aan zijn tafel
Kom dan want alles staat gereed
Gebed 2
God, laat ons uw hele schepping liefhebben,
de hele aarde en iedere korrel zand daarop.
Laat ons ieder blaadje liefhebben,
iedere straal van uw licht.
Want wij erkennen voor u dat alles is als een oceaan,
dat alles stroomt en tezamen vloeit
en dat het weerhouden van enige liefde aan enig ding in Uw heelal
betekent dat wij evenzoveel liefde aan U onthouden.
Zegenbede
Dat God U leiden zal
Op uw reizen her- en derwaarts;
Dat God u zegen zal geven
In uw gelukkige en blijde dagen;
Dat God u dragen zal
In zorgen, angst en druk;
Dat God u beschermen zal
In noden en gevaren.
Vragen wij om Gods zegen voor de week die voor ons ligt:
De Barmhartige zegene en behoede ons
Het gelaat van de Levende lichte over ons
en kijke ons liefdevol aan.
Het gelaat van de Eeuwige verheffe zich over ons
en geve ons vrede. Amen.
De afscheidsviering can Gerdie van Dijk is a.s. maandagochtend in
De Duif :
10.00 uur afscheidsviering
na de viering kunt u persoonlijk afscheid nemen
Daarna vindt de crematie plaats in besloten
familiekring.
| Alets "Hoofdpagina" | Gastvoorgangers |
RG 2008-08-24 | © copyright 'De Duif', Amsterdam | deduif@xs4all.nl